Poeki soleil

Een gedicht van pa bij de aquarel op de foto. Vandaag door mij benut om mijn lieve Gijs te gedenken.

Poeki Soleil

wat maak je mij

ied’re keer toch steeds weer blij

met je sierlijke gebaren

en je donzen kattenharen,

die mijn ogen fascineren

niets wil er aan jou mankeren

Als ik naar jouw lichaam kijk:

de koning voel ik mij te rijk

door jouw gelukzaligheid

en vertoonde sereniteit.

Ook doe je mij hart’lijk lachen

met je acrobatenfratsen.

Met je puur innemendheid

voel ik mij van zorg bevrijd

Poeki, ik zweer je mijn trouw

daar ik zoveel van je hou.

‘k zou je niet meer willen mssen,

‘k kan mij daarin niet vergissen.

Schuif eens een halve el opzij,

dan kan ik er ook nog bij.

of voel je je dan minder vrij

Poeki, poeki, mon soleil?

Gijs ligt onder dit bankje begraven