De bedenker van gastvrijheid
Eens in de zoveel tijd is er in onze gemeente een Mosaik Gottesdienst. Een dienst waarbij geen spreker is uitgenodigd maar iedereen –rond een thema- een getuigenis kan geven. Deze keer was het thema: Gastvrijheid. Het sprak me extra aan omdat ik zelf juist bezig was met mijn blog rond gezelligheid, dat raakvlakken met het thema heeft.
In mijn blog Gezellig? noem ik onze contactuele buurman op de camping. Voor ik het doorhad, zaten we bij hem, in zijn partytent, een biertje te drinken. En inmiddels heeft hij ook al een keer bij ons gegeten. Dingen die ons -in onze woonwijk- nog nooit zijn overkomen.
Saamhorigheid
Het ligt niet alleen aan die buurman maar ook aan het campingleven in het algemeen. Ik kom op drie punten die bijdragen;
- Het buitenleven is uitnodigend voor ontmoeting
- De mensen zijn er meer ontspannen
- De camping (als klein dorpje) zorgt voor saamhorigheid
In de Bijbel zijn veel teksten te vinden over gastvrijheid. U kunt er hier verschillende lezen https://bible.knowing-jesus.com/Dutch/topics/Gastvrijheid Zou het in de tijd waarin de teksten werden geschreven makkelijker geweest zijn, deze mooie gave uit te oefenen? In ieder geval was men meer afhankelijk van elkaar, dan men nu meent te zijn. Familie- en groepsverbanden waren hecht. Ook nu is in het Midden-Oosten meer gastvrijheid te vinden, dan bij ons.
Kom zoals je bent
In de dienst kwam naar voren waarom gastvrijheid zo belangrijk is voor God. Dat ligt besloten in Zijn karakter. Dit lied vertolkt het heel mooi https://www.youtube.com/watch?v=dX8Dn1hW6yc We zijn welkom bij Vader-God. Kom zoals je bent…
En waar wij als mensen vaak een kleinigheid meebrengen voor onze gast- heer/vrouw zo vraagt God slechts één ding van ons. En dat is ons * hart want daarin wil Hij woning maken. Het mooie is, dat Hij ons ook een * woning aanbiedt, wanneer wij -eens- terugkeren naar Hem. Het gaat hier om een wederkerige gastvrijheid.
Opruimen
Wat mensen betreft kan ons veel in de weg staan anderen uit te nodigen. Dat geldt richting God net zo. In het eerste geval vinden we ons huis wellicht een rommeltje. In het tweede geval kan ons hart er net zo uitzien of niet-uitzien dus. Persoonlijk ervaar ik bezoek als een mooie stok achter de deur eens grondig op te ruimen.
Jezus is wat dat aangaat een bijzondere gast. Want wanneer je Hem toelaat, helpt Hij zelf mee om door je hart, de bezem te halen. Hij schijnt in de donkere stofhoeken met genadevol Licht. ‘Heb je een doekje?’ hoor ik Hem vragen. En wanneer ik Hem dat aanreik, knielt Hij al neer. Dat is maar wat fijn want ik kwam er niet goed bij.
Oefenen
Zou het zo zijn dat wanneer mijn hart is opgeruimd, ik ook makkelijker de deur van mijn huis voor anderen openzet? En dat wanneer ik die deur dicht houd, dit betekent dat Zijn Licht nog niet in alle hoeken mocht schijnen? Nee, dat is te kort door de geestelijke bocht. Zoals gezegd, kan veel in de weg staan.
Maar deze zomer kan ik me wel verder bekwamen. Waar? Op de camping natuurlijk. En volgens mij glimlacht God bij deze ontmoetingen omdat Hij de bedenker van gastvrijheid is.