Een graf is een gedenkplek

Een graf is een gedenkplek. Meer niet.

Een gedenkplek aan omhelzen,

omhelzen en beminnen;

twee erfgenamen.

Dit graf, je bent er niet;

Slechts botten en niet vergane kleren;

stof op stof.

Alleen de kus,

die herinnert mij.

Is er plaats voor *de kus op een steen?

Ja, zei pa en ma zweeg.

Zij had niets meer in te brengen

want zij lag stil dood te zijn.

En nu?

Wordt er omhelsd in de hemel?

Wordt er gedanst, gegeten en gedronken?

Een eeuwigdurend feest?

Wie zal het zeggen.

Het graf zwijgt.

Het is immers gedenkplek, meer niet.

 

 

* de steen bevat nu de namen van mijn ouders. Om privacy redenen nam ik alleen een foto van de opmerkelijke afbeelding: de kus van Rodin – zie link

https://nl.wikipedia.org/wiki/De_Kus_(beeld)