Deurtjes

Ieder jaar neem ik het me voor, om naar kerst toe te leven. Ik hoor het ook in de wensen om me heen; ‘eine besinnliche Adventszeit’, zeggen ze hier. U herkent het woord ‘bezinnen’?  Dat lukte mij nooit zo. Tot ik dit jaar een hulpmiddel kreeg. En wel één in mijn eigen taal; een adventskalender.

Ik heb gelezen dat de adventkalender uit Duitsland stamt en dat kan verklaren waarom mijn man er als kind ieder jaar één kreeg. Ik kan me aan hooguit één exemplaar herinneren. Een mooie kalender met dierenplaatjes. Of het me hielp toeleven naar Kerst weet ik niet meer.

Tijdsbesef leren

De oorspronkelijk kalender was ook vooral voor kinderen bedoeld. En deze zijn nog steeds razend populair. Dat komt natuurlijk door die lekkere verrassingen, achter de deurtjes. Iedere dag mag er één geopend. Zo trainen kinderen hun tijdsbesef en wordt hun geduld beloond. De tijd van de eerste adventszondag tot kerst is immers best lang.

Het is ondenkbaar dat de deuren dienst weigeren en toch kwam juist dat in mij op. Stel dat een kind een deurtje niet open krijgt. Zou dat zeggen: ‘maakt niet uit, morgen is er weer een dag’ ? Ik denk dat menig kind zo aan de kalender gaat lopen sjorren, dat het papier scheurt. De schat moet hoe dan ook tevoorschijn komen.

Deuren des levens

Denkend aan zo’n situatie kwamen de deuren des levens in mij op. Niet de letterlijke maar de figuurlijke. Ik heb me de afgelopen jaren, vaak dat kind gevoeld. Dat kind dat een deur niet open kreeg. In het begin heb ik lopen sjorren. Maar het leven is geen papieren adventskalender.

De deur bleef dicht. Wat nu? Ik moest iets moeilijks leren: overgave. Een woord dat goed past in deze tijd. Advent betekent immers ‘komst’. De komst van Iemand, die zich -als geen ander- overgaf, zelfs tot in de dood. Hij had het graag anders gezien maar die deur bleef dicht. Zo werd hij tot een voorbeeld voor anderen, die voor gesloten deuren staan.

Troostprijs of schat

In mijn geval mag ik van geluk spreken dat er volgende deuren wel open gingen. Afhankelijk van mijn humeur neem ik deze verrassingen anders waar. Soms zijn ze niet meer dan een troostprijs, die mijn ware verlangen zwak maskeren. Maar meestal geniet ik ze als schatten, die mijn leven zin geven.

De kalender die mijn man en ik lezen heeft geen deurtjes en dat hoeft ook niet. De teksten die we lezen zijn ook geen verrassing an sich. En toch helpen ze mij eens echt stil te staan bij de reden van het grote feest.

Eine besinnliche adventszeit, dat wens ik u.

Ik ben benieuwd naar uw herinnering

en of associaties bij adventskalenders. Ik lees ze graag in de reactiemogelijkheid.