Virus

Ik heb het flink te pakken. Of beter gezegd: ik ben besmet door een virus. In Duitsland heerst het duidelijk vaker dan in Nederland. Ieder seizoen en iedere feestdag zie je het om je heen gebeuren. Aan de mensen zie je niet altijd wat, hoewel ook verkleedpartijen een symptoom kunnen zijn. Maar het zijn vooral de huizen en tuinen die eronder lijden. Hoewel lijden? Ja, met Halloween vind ik het wel soms op lijden lijken. Een buurman om de hoek had een soort kerkhof rond zijn huis gecreëerd door het virus. Wie bedenkt nu zoiets? Maar meestal is de uitwerking heel aardig om te zien.

Aanstekelijk

Ik ben nu ook weer niet de enige die het te pakken heeft. Op facebook zie ik overal foto’s van bomen, ballen en lichtjes. Ik word licht in mijn hoofd en zie ook nog sterren want wat aanstekelijk! Ons grote huis maakt het nog erger. Wat veel hoekjes om wat neer te zetten! Maar veel geld ga ik er niet in steken. Dat is mijn creatieve eer te na. Waar anderen wellicht de warenhuizen in worden gedreven pak ik een grote shopper en duik het bos in.

Vervolgens trek ik de ladder van de zolder en klauter als een schatzoeker omhoog op zoek naar die ene doos. Daar heb ik onderdelen bewaard die ik heb overgehouden aan eerdere besmettingen. Het wie bewaart die heeft wat, is in deze tijd erg handig en kostenbesparend. Ik leef me dan ook helemaal uit op het maken van drie fraaie stukken. En alsof dat nog niet genoeg is, moet ook de voorkant van het huis eraan geloven. Daar maak ik met behulp van de bakken, die er altijd staan een creatie met lang niet gebruikte lantaarns. Aan ons huis geen elektra dit jaar. Ik ga voor levend licht. En het is een fraai gezicht. Zie foto boven.

Tijd voor bezinning

Mijn man heeft inmiddels door dat er wat aan de hand is. Vond hij het eerst nog mooi, langzaamaan wordt het hem te dol. Ben je nu klaar met versieren? vraagt hij op zekere dag. En hij heeft gelijk. Ik draaf een beetje door. Iedere boswandeling kom ik weer met iets thuis. Alles vindt nog wel een plek maar er is meer in het leven nietwaar? Moet ik eigenlijk niet aan mijn boek schrijven ofzo? Zijn er geen mails die nog beantwoord moeten worden? Ik kook nog wel maar er blijven andere dingen liggen. Op zeker moment zie ik manlief met een lading was richting kelder lopen en dringt het tot me door. Ik verwaarloos het huishouden en dat is allemaal de schuld van het virus!

Ik kom tot bezinning. Het is mooi geweest. Eh…het is prachtig geworden. Maar waar het eigenlijk om draait in deze tijd van het jaar, daar wil ik toch eindelijk eens bij stil gaan staan. Want wat ik probeer uit te drukken met die lichten in het donker is dat er een Licht is gekomen in de wereld. In het evangelie van Johannes (hoofdstuk 1) staat het zo beschreven:

Het waarachtige licht, dat ieder mens verlicht, was komende in de wereld. 10Hij was in de wereld, en de wereld is door Hem geworden, en de wereld heeft Hem niet gekend.  

Aan alle lieve lezers die Hem wel kennen wil ik vragen voor mijn man te bidden. Hij is namelijk behoorlijk ziek na een operatieve ingreep in -alweer- zijn mond.

Dan toch liever dat onschuldige versiervirus..