‘Zal ik je een geheim verraden? vraagt mijn man, terwijl hij achter zijn computer zit. Hij kijkt mij schalks aan en ik word nieuwsgierig. ‘Vertel’ zeg ik.
‘Ik heb een lange onderbroek aan’
‘ Nee, echt?’
‘Ja kijk’.
Om aan te tonen dat hij niet jokt, trekt hij een broekspijp omhoog. Ik moet vreselijk lachen en ren naar boven. Om wat te doen? Hetzelfde natuurlijk!
Jarenlang heeft mijn thermo-ondergoed onderin een la verstopt gezeten. We hadden het altijd heerlijk warm in het grote Duitse huis. Maar zoals bekend, zijn de tijden veranderd. En mijn man heeft mij zojuist op een idee gebracht. Ik trek een lange thermo-onderbroek aan, die stamt uit de tijd dat mijn moeder nog leefde. Geloof me, dat is lang geleden.
Mijn lieve moeder was altijd bang dat ik het koud had. Daarin begreep ze mij want ik ben al zolang ik mij kan herinneren een koukleum. Een Frostbeule heet dat op zijn Duits. Toen mijn Duits nog niet goed genoeg was, vertelde ik mijn vriendin dat ik een Frostbeutel was. Ik begreep niet waarom ze moest lachen, tot ze vertelde dat dat zoiets als diepvrieszakje betekent.
Een ander interessant weetje is, dat er zogenaamde koudetrainingen bestaan. Wist u dat? Ik kwam erachter doordat een Facebookvriend, vrijwillig, in een bad vol ijsklontjes ging zitten en met behulp van een ademtechniek dit nog best lang vol hier ook. Ik kijk vol bewondering naar het filmpje en liet me vertellen hoe goed dit voor je weerstand is. Persoonlijk ga ik niet verder dan even koud nadouchen.
Maar nu krijgen we allemaal een koudetraining, al moeten we het natuurlijk wel in het juiste perspectief zien. Een kamer van 16° wordt door een dakloze als heerlijk warm ervaren. Ook de vluchteling in de tent of de Oekraïner (met zijn vernielde woning), kan van deze temperatuur slechts dromen.
Ik durf het hier daarom niet echt koud te noemen en zoek naar een alternatief… fris? Ja, het is een beetje fris. U zou lachen om mijn outfit. Terwijl ik dit verhaal type, draag ik een wollen ochtendjas, vingerloze handschoenen en een mutsje. Ik heb toch wel iets weg van eerder genoemde zwerver, bedenk ik me nu. Of van een koukleum…
Maar kijkend naar het wereldgebeuren mag het woord in al haar ijzige hardheid genoemd. Er zitten veel mensen in de kou en er worden veel in de kou gezet; letterlijk en figuurlijk. In de Bijbel wordt het zo genoemd: de liefde zal verkillen. Voorbeelden te over helaas.
Als de liefde verkillen kan, is zij van zichzelf dus warm. Een warm vuur, waardoor je je kan laten aansteken. Een liefdevol mens noemen we daarom ook wel een warme persoonlijkheid. Gelukkig zijn er nog genoeg van zulke mensen om een idee van de Liefde te krijgen.
Voor voorbeelden moet ik niet naar het journaal kijken maar andere media volgen. Zo vertelde een kennis van mij laatst, op facebook, hoe een wildvreemde dame haar een voetenzak aanbood. Je moet weten dat mijn kennis soms gebruik maakt van een rolstoel. En het eerste wat daarin gezeten koud wordt, zijn je voeten. De dame gebruikte de zak niet meer en gaf spontaan haar adres. Ik vond dit niet alleen voet-verwarmend maar ook hartverwarmend.
Ik hoop op meer mooie voorbeelden onder deze blog. Voorbeelden van hoe u zich letterlijk warm houdt en voorbeelden van hartverwarming…
Ik wens u een fijne 4e Adventszondag.