Kwijt

Kijkend naar oude foto’s zie ik kleding en accessoires, die niet meer in mijn bezit zijn. Dat leuke hoedje heb ik laten liggen in de trein. Die paraplu is ook spoorloos verdwenen. Die sjaal, waar zou die zijn? Spullen, vergeten/verloren spullen.

Op de foto’s staat een jongere vrouw en ik besef dat zij meer verloor dan spullen; de droom om moeder te worden. De droom om met minder fysieke pijnen en meer energie te leven. Mijn liefde van toen werd niet de bestendige relatie, waarop ik hoopte.

De jeugd en een bepaalde onbevangenheid. Wie kan dat voor altijd vasthouden? Zou ook naïef zijn, maar jammer is het wel. Het hoort bij het verlies van onze jeugd. Om dat verlies kan niemand heen, die ouder wordt.

Kwijt:

Bij de vrouw in het ziekenhuis is het haar gezondheid.

Bij de demente man, zijn geheugen.

De zoon aan het graf, zijn moeder. Nog erger is andersom.

Bij de bedrogen vrouw, haar vertrouwen.

Het gepeste kind, haar/zijn eigenwaarde

Wanhopige ouders, hun vermiste kind.

Sommige dingen worden ons echt ontnomen. Kwaadwillig of uit stommiteit.

De vluchteling. Hij mag dan een mooiere telefoon hebben, dan ik. Hij is nog veel meer kwijt!

Kwijt, een klein woordje. Maar wat een pijn en verdriet kan erachter zitten.

Sommige zaken blijven voor altijd kwijt.

Maar er zijn ook dingen die je terug kan vinden; Vertrouwen kan weer groeien. Een nieuwe liefde biedt een nieuw perspectief. Sommige ziektes gaan weer over. Nieuwe dromen kunnen opbloeien, zoals de lente na de winter komt. Een nieuw bestaan kan worden opgebouwd.

Nieuwe kansen betekent niet het verdwijnen van het verdriet maar het is altijd beter dan ze niet hebben. En waar sommige mensen stelen, zo zijn er ook mensen die geven; liefde, aandacht, geld en tijd. Het zijn brengers van licht, deze mensen.

En waar het licht komt, kan je terugvinden wat je kwijt was.

Want waar het donker is, is het slecht zoeken.