Meer vreugde, minder verdriet

In één van de stoeltjes, zit ik…

Wat zou ik graag een vrolijk blogje schrijven om het nieuwe jaar in te luiden. Een leuk verhaal, wat een glimlach op het gezicht van mijn lezer tovert. Het probleem is dat het nieuwe jaar voor mij niet zo leuk begonnen is. Een kwestie waar ik u niet mee wil lastig vallen.

Om toch tot een vrolijke blog te komen, moet ik putten uit mijn herinneringen. Gelukkig liggen hier een paar verse voorhanden. Het zijn dit soort momenten, waar ik graag op terugkijk wanneer tegenzit.

De foto bij deze blog, is van een genietmoment want in één van de stoeltjes zweef ik rond, blij als een kind. Het carrousel is in een pretpark niet ver bij mij vandaan. Dat ik nog eens in een pretpark zou belanden, is wonderlijk genoeg. De voorlaatste keer is misschien wel dertig jaar geleden.

Attracties

En omdat ik de afgelopen jaren een ernstig tekort aan pret had opgebouwd, liep ik daar rond als een soort spons die alles in zich op wilde zuigen. In de enge attracties ging ik niet want daar zou mijn Lol een angstige dood zijn gestorven. Maar zo’n carrousel of een ‘hotel’ vol vreemde spiegels en hindernissen was precies het juiste voor mij uitgehongerde ziel.

Het gezelschap, Malou en haar vrienden was ook nog eens heel aangenaam. Er zijn nu eenmaal mensen met wie men makkelijker plezier kan beleven, dan met andere. Een pretpark is niks voor zuurpruimen of voor mensen die het te nuchter bezien. Het oog van verwondering verdubbelt het genoegen, zal ik maar zeggen.

Tijd nemen

Nu is zo’n half dagje wat kort maar bij mij blijft het lang hangen. En nu ik ook wat lastige zaken moet afwikkelen, kijk ik graag naar de foto waar ik boven de aarde zweef. Normaal doe ik niet aan goede voornemens maar dit jaar sta ik daar toch wat anders in. Niet dat ik elke maand naar een pretpark moet om plezier te hebben. Maar ik wil wel bewust tijd nemen voor de fijne dingen des levens.

Nu kan je het niet forceren, merk ik. Een slechte dag is een slechte dag en dat mag. Zelfs een paar dagen het hoofd laten hangen, is niet erg. Maar het moeten geen weken worden, laat staan maanden. ‘Het leven is te kort om ongelukkig te zijn’ , las ik ergens.

Mijn achternicht Jantine schreef het ook heel mooi per Whatsapp voor dit nieuwe jaar: meer vreugde en minder verdriet wens ik jou.

En dat lieve lezer, is ook mijn wens voor u.