Wat mijn moeder zeggen zou
Wat zou ik graag met mijn ouders praten over wat er nu allemaal gebeurt. Dat gaat helaas niet omdat ze er niet meer zijn. Nu ja, niet hier op aarde. Des te meer bijzonder is de vondst van oude notities van mijn moeder…
Wijlen mijn moeder was pastoraal werkster en op dit gebied autodidact. Het was prachtig om te zien hoe zij -door deze roeping- van alles leerde op het *psycho-pastoraal gebied. Ik weet niet of zij volgende woorden uit een boek had en ik hier nu plagiaat pleeg. Maar het zijn hoe dan ook wijze woorden, die ik graag met u deel.
Dit schreef zij meer dan 20 jaar geleden:
“Als iemand jouw mening of wensen negeert of ontkent of er een negatieve (kwetsende) opmerking over maakt, is dat een ontkenning van jouw persoonlijkheid.
Als dat steeds weer gebeurt weet je tenslotte niet meer wie je bent, je eigenwaarde en zelfvertrouwen gaan kapot. Wat is je identiteit? ……. Je kunt niet je persoonlijkheid opgeven, dan zou je hetzelfde doen wat er in een sekte gebeurt. Je laten hersenspoelen en jezelf laten geloven, wat zij geloven…..”
Ik lees deze oude woorden en heb het gevoel postuum door mijn moeder begrepen te zijn, zoals zij mij ook tijdens haar leven begreep. Haar woorden bevestigen niet alleen mij want mijn situatie was destijds anders. Zij bevestigen dat het machtsspel zich overal op de wereld herhaalt. Ik ben niet alleen.
Ma vervolgt:
“Ga aan de slag met God, die je accepteert. Eerst kijken naar Gods gedachten over jou. Dan word je jezelf.”
Deze woorden verhalen over een anker in mijn leven. Een houvast. Wat God over mij denkt is niet uit mijn gedachten geweest en hield mij geestelijk overeind. God vindt mij van waarde en houdt van mij zoals ik ben. Bij Hem kan en mag ik mezelf zijn.
Wat is dat, jezelf zijn? We zeggen het zo makkelijk maar het thema is te complex voor dit blogje . Ma geeft echter wel een impuls:
“Als je in evenwicht bent met God, je omgeving, je afkomst en achtergrond, ontdek je je identiteit…. Besef je wel dat God jou gewild heeft? ”
In evenwicht zijn
In evenwicht zijn betekent voor mij ook dat ik er mag zijn met zwakke plekken. Zwakke plekken hebben hun eigen verhaal en waarde. Ik wil niet dat ze mij overheersen maar altijd onderdrukken is ongezond. Zelfreflectie en kwetsbaarheid zijn in de omgang met deze schaduwzijden belangrijk. Waar ik ze niet verbergen moet, voel ik mij geborgen.
Ondergesneeuwd maar niet verdwenen, vind ik allengs kanten aan mezelf terug. Niet alles is makkelijk te dragen. Op zoek naar een nieuwe balans, zijn de woorden van mijn moeder dan ook kleine, kostbare richtingwijzers.
In gedachten hoor ik haar lieve woorden wanneer ik vroeger een uitdaging had: ‘Dappere Dodo’ noemde ze mij dan. En natuurlijk volgden die woorden, die iedereen op zijn tijd nodig heeft:
Mijn moeder
‘Het komt goed.’
*zelf bedacht woord, dat u vast direct begrijpt.
Wat een geschenk om deze woorden van je moeder juist nu te vinden. En wat mooi dat jij God als het anker in je leven mag kennen!
Dankjewel voor je reactie Marijke. Ja, wat een zegen!
Wat een zegen, dat je dat nu onder ogen mag komen! Zo zie je maar weer…. toeval bestaat niet. Wat een lieve moeder en wat lijk je op haar!
Dankjewel Nelien! Ik hoop in geestelijke zin ook op haar te lijken. Ze heeft zich op latere leeftijd nog zo ontwikkeld. Dat vind ik mooi.
wat een mooie herinnering
Ja hè Harry 🙂 Dankjewel voor je reactie.
Wat een bijzondere erfenis van je moeder. Hoe kostbaar zijn deze diepe mooie woorden. Wat zul jij daar nu nog blij mee zijn. Bewaar deze wijsheid. Mooie knappe foto van je moeder.
Dankjewel voor je lieve reactie Yvonne. Anderen gooien misschien briefjes weg na een overlijden. Maar ik kan dat niet en ben daar nu heel blij om.
Lieve Anne, Wat goed en zo welkom begrijp ik, een liefdevolle hele grote knipoog van je moeder vanaf de andere kant van de sluier. Ja mooi en zo waardevol die gedachten wat ze schreef. Liefs ! Irene
Ja prachtig hè Irene. Een knipoog van Boven. Liefs terug!
Wat mooi Anne! zoveel kracht in die woorden van je moeder 🙂
Dank je Rieky. Ja, inspirerend!
Wijze woorden, Anne!
Nou hè. Dank voor je reactie Monique!
Geweldig Anne en wat kostbaar, dat je dit geschrevene van jouw moeder mocht vinden. Juist nu ook… Dank je wel voor het delen van deze wijze woorden en levenservaring. Bemoedigend om te lezen hoe God met jou Zijn weg gaat.
Dankjewel Yvonne. Ik wist niet wat ik las. Daar zie ik Zijn hand in inderdaad.
Kreeg ik ooit te horen, “kom zoals je bent. God houdt van je zoals je bent, maar hij houdt teveel van je om je zo te laten”
Dit deed pijn. Ik voelde mij niet goed genoeg voor God. Hij moest mij nog veranderen. De man die zo tegen mij sprak, was zelf nog niet goed genoeg. Ook hij moest destijds nog veel leren. Wat was ik graag iemand tegen gekomen als jouw moeder. Wat een wijsheid was er in jouw moeder lieve Anne. Ik moet denken aan de woorden van Jezus. “Veel heb ik u nog te zeggen maar u kunt het thans niet dragen” Alles gebeurt op Zijn tijd.
Ik kon het toen nog niet dragen. Hij geeft een ieder rust. Wees maar gerust lieve Anne
Dankjewel Cas. We mogen komen zoals we zijn en dan laat God zien waar we mogen groeien en waar Hij wil snoeien. Vooral dat laatste kan pijnlijk zijn. De vrucht zien we pas later. Fijn dat jij ook mocht groeien, op Zijn tijd.
Ontroerend om woorden te lezen van je moeder Paulien, die ik goed gekend heb. Ze was met dezelfde dingen bezig als jij, hoe bijzonder! Haar foto te zien, haar ogen, het raakte me. Liefs Jantine
Dankjewel voor je lieve woorden Jantine. Ja, jij was kind aan huis… Daar ben ik zo blij mee; dat we de liefde voor mijn ouders delen.
Wat ontzettend mooi en kostbaar! Notities om te koesteren. ‘Eerst kijken naar Gods gedachten over jou’. Dat raakt me het meest.
Dankjewel lieve Miriam. Ja, dat is ons houvast.