Spontaan
Ik en wijlen mijn vader in Heumensoord
Lieve vrienden,
Gaan jullie wel eens op vakantie? En zo ja, treffen jullie daar dan vrienden en familie? Op de eerste vraag zullen velen van jullie bevestigend antwoorden. Op de tweede minder vaak. Wat mezelf betreft, kan ik op beide vragen ‘ja’ zeggen. Mijn vakanties zijn namelijk meestal in Nederland en dan wil ik ook graag jullie en mijn familieleden zien.
Omdat ik gezegend ben met zovele van jullie, stuitte ik al het eerste jaar op een luxeprobleem. Mijn trips waren te kort om iedereen te kunnen treffen. En daarom hing ik mijn komst niet aan de grote klok. Ondanks deze aanpassing bleek het toch nog teveel. Mijn dagen waren gevuld met afspraken en tussendoor lag ik, met rug- en andere pijn op bed.
Vriendenbatterij
Mijn vriendenbatterij werd wel fijn weer opgeladen. De ontmoetingen met jullie waren leuk en opbouwend. Het was geweldig velen van jullie weer te zien. Heerlijk bijkletsen in eigen taal. Wat had ik dat gemist. Met pijn in mijn hart nam ik afscheid en weer in Duitsland stortte ik in. Bijkomen van de vakantie maar was dit wel een vakantie te noemen?
Ieder jaar nam ik me voor het anders aan te pakken. De grote klok bleef mijn strategie. Eigenlijk ben ik een lafaard want wanneer ik je niet vertel dat ik kom, kan je me ook niet kwalijk nemen dat we elkaar niet gezien hebben… Open communiceren dat ik je niet deze- maar wel de volgende keer kan treffen. Zou dat niet beter zijn? Misschien schrijf ik deze blog ook daarom. Omdat ik geen lafaard wil zijn. En ik je over mijn dilemma wil vertellen. Ware ik gezond, dan zou het ook weer anders zijn.
Houssitten in Nijmegen
Binnenkort kom ik weer naar Nederland. Naar Nijmegen in plaats van Arnhem. Nijmegen is mijn geboortestad. In Arnhem mocht ik studeren en volwassen worden. Jullie wonen daar. En door dit blogje weten jullie nu dat ik eraan kom… Maar afspraken heb ik nauwelijks gemaakt. Mijn lijf is moe en aan vakantie toe.
Natuurlijk zal ik een paar van jullie zien. Ik vraag jullie naar mij toe te komen zodat ik meer mijn rust kan pakken. Wie een fietsdrager op de auto heeft zou ik willen zeggen, neem mee dat vervoersmiddel. Want weet je waar ik zin in heb?
- De fietstochten uit mijn jeugd herhalen
- Wandelen in Heumensoord – daar is mijn logeeradres dichtbij en heb ik herinneringen (zie foto)
- Het graf van mijn ouders bezoeken
- middagje Sanadome
- Boeken lezen
- Schrijven
Een paar dingen zijn echte alleen-dingen. En daar wil ik deze vakantie de tijd voor nemen.En heb je zin in één van de samen-dingen, meld je dan gewoon spontaan want;
Spontaan is het woord voor deze vakantie.
Ik ben in Arnhem geboren, maar studeerde in Nijmegen.
Even terug bezocht ik Nijmegen in 2 weekenden.
Ik heb genoten, maar ook niet alles kunnen doen wat op mijn wensenlijstje stond.
Ach, een volgende keer denk ik maar.
Zonnige groet,
Wat leuk om te lezen dat onze wegen quasi andersom verlopen zijn Rob. Een weekend is zo voorbij inderdaad.Dan moet je kijken wat lukt inderdaad. Een zonnige groet terug ondanks de regen hier.
Wat leuk voor je om straks weer lekker in Nederland te kunnen zijn. Vakantie! Lekker tot rust komen, dat wens ik je toe. Lekker genieten van van alles. Nee, vakantie, daar doen wij niet echt meer aan. En familie zien we niet, helaas. Wel genieten we enorm van de Veluwe en Achterhoek.
Dankjewel voor je lieve vakantiewensen Yvonne. Wat jammer dat het contact tot de familie verloren ging. Maar wel fijn dat jullie zo genieten van de mooie woonomgeving. Zo kan je toch een vakantiegevoel krijgen zonder op reis te moeten.
Ik wens jou een mooie vakantie met vooral de rust die je nodig hebt. Mooie herinneringen ophalen en bijtanken, en dat alles gewoon in het Nederlands.
Wees gezegend mooi mens.
Dankjewel voor de wensen Danielle, lief van jou! Zijn zegen wens ik ook jou/jullie van harte toe.
Leuk om je blog te lezen. Jazeker gaan wij een keer per jaar op vakantie. We proberen dan juist het omgekeerde. Het liefst ontmoeten wij geen bekenden en zo weinig mogelijk Nederlanders haha.. maar dit jaar bij de Moezel gaat dat denk ik niet lukken qua Nederlanders…, geeft ook niet voor een keer ;). Een advies voor jou. Doe geen enkele belofte en wees duidelijk. Dat heb ik geleerd door de burn-out die ik had. Zonder de ander uit het oog te verliezen, ben ik meer voor mijzelf gaan kiezen.. wauw.. ik begin nog spontaan te dichten ook.. 😀
Lieve groet,
Ilona
Dankjewel voor je poëtische reactie Ilona. Een Burn-out maakt je pijnlijk bewust van je grenzen. Maar lessen om nooit te vergeten en om door te geven. Ik ben al zo lang chronisch moe dat ik vaak geen zin heb er rekening mee te houden. Maar mijn lijf fluit me terug dus dan maar weer goed plannen. En niks beloven is ook een goede.
Geniet van jouw vakantie, Anne!
2012 was mijn laatste vakantie onder de Mont-Blanc. Schitterende locatie! Ben niet van zins dit jaar eropuit te gaan. Gewoon thuis relaxen is wel anders realiseer ik me. Ik kan nu ik gepensioneerd ben en geen directe verplichtingen heb, Europa doorkruisen. Toch laat ik dat voorlopig. Files irriteren me en wil hieraan liever niet bijdragen.
Wat ’n mooie foto met je pa! Je bent en blijft hem dankbaar.
Dankjewel voor je berichtje hier Hans. Ik wilde je al heel lang es mailen omdat ik onze digitale interactie mis. Thuis kunnen relaxen is een kostbaar goed. In Nederland vakantie vieren voelt voor mij precies zo, bedenk ik me nu. Zowel in Arnhem als Nijmegen ben ik ’thuis’. Daar kan ik inderdaad herinneringen koesteren, wat met het ouder worden van meer belang wordt. Ik wens jou een mooie zomer rundum Hause, met mooie herinneringen aan de vakanties en andere fijne tijden van weleer.
Fijne vakantie, Anne, geniet ervan en bewaak je grenzen.
Dankjewel Rita, doe ik!
Hallo Ann, mooie foto van twee hele mooie mensen. Wat mij persoonlijk opvalt in jouw verhaal is dat je soms graag weer eens Nederlands kan spreken. Ik ken dat gevoel. Ik heb jarenlang in Duitsland op de Rijn en Moezel gevaren op een motortankschip.
Vaak moest ik als scheepsjongen aan boord, aan de wal boodschappen gaan doen. Ik herinner me nog die keer dat ik aan een winkeljuffrouw bij de slager vroeg of ze beinen had. Ze keek eens omlaag en sprak het prachtige woord JAWOLL. Met een vuurrood hoofd probeerde ik te redden wat er nog te redden viel. Voor in de soep bedoel ik.
Ah, du meinst für die Suppe. Ja stamelde ik.
Wat een geweldig verhaal Cas! Dankjewel voor het delen hier.
Een hele fijne vakantie toegewenst Anne. Ik hoop dat je lekker jouw rist krijgt die je nodig hebt en eventueel enkele waardevolle contactmomenten met lieve vrienden… zodat je deze keer juist opgeladen in Duitsland terugkomt.
Dankjewel lieve Yvonne.