Pril voorjaarsbos

Ter ere van de geboortedag van mijn moeder, een gedicht van mijn vader.

De hemellampen staan te stralen

met vele malen kilowatt

en doen hun schijnsel nederdalen

op vunzig neergeworpen blad.

 

De woudcoulissen openen de armen

om jou te koesteren en te warmen

ten teken van wie-doet-je-wat.

 

Och mocht ik hier maar uren toeven

tussen de hind’ en hertenhoeven,

de kreten van de Vlaamse gaai,

ver van de onmin en ’t tetterend lawaai.

Mijn vader schreef dit gedicht in de januari 2005. We waren toen nog onwetend omtrent het feit dat zij later in datzelfde jaar zou overlijden. De bossen zijn ook na de dood van mijn moeder, een grote troost voor mijn vader geweest.

 

, 12 januari 2024. 14 reacties op Pril voorjaarsbos. Category: gedichten van Pa.

About Anne Stekhoven

Sommigen kennen mij als Faith, blogster op Funky Fish.

14 reacties

  1. Monique Mentink schreef:

    Wat mooi, Anne…

  2. hermien schreef:

    Mooie herinnering aan Pauliens verjaardag en aan Feico met zijn liefde voor de bossen waarin hij zich gekoesterd voelde.

  3. Jantine schreef:

    Prachtig Anne!!! Ik herken Feico in het gedicht. Wat kon hij het goed zeggen. Jij ook. Ik denk aan Paulien en haar verjaardag, die ik zo vaak aan de Groesbeekseweg gevierd heb. Liefs Jantine

    • Anne Stekhoven schreef:

      Bedankt voor je reactie lieve Jantine. Zo leuk dat je mijn ouders goed hebt leren kennen. En jij ook zo trouw bleef in je bezoekjes aan pa. Hij haalde altijd een gebakje als je kwam en vertelde me dat dan. Een kersengebakje 🙂

  4. Willemijn Wissink-Lindhout schreef:

    Lieve Anne,
    Wat een prachtig gedicht.
    Vaak mocht ik ’s avonds een hapje mee eten bij Pauline en Feico op de Groesbeekseweg. Of Pauline kwam mij een pannetje brengen.
    Bij je vader op het Biochemie lab heb ik stage gelopen en ontdekte ik zijn sensitiviteit (die jij ook zeker hebt).
    Fijn dat het bos hem zo’n troost gaf.
    Warme groet Willemijn

    • Anne Stekhoven schreef:

      Lieve Willemijn, Bijzonder dat -hoewel jij en ik niet veel herinnering aan elkaar hebben- wij die link naar mijn ouders mogen delen. Dat ervaar ik als heel kostbaar. Daarom leuk dat je hier reageert en je herinneringen deelt. Een pannetje brengen was typisch Paulien. Mijn kleine vriezer werd regelmatig volgestopt. Ik mis die heerlijke hapjes soms zeer. Maar haar zelf natuurlijk nog meer.
      Een warme groet teug!

  5. Rita schreef:

    Mooi, Anne, en wat een kostbare herinneringen!

  6. Aritha schreef:

    Wat een mooi gedicht! 2005! En nu is het al weer zoveel jaren later. Soms lijkt het nog toen.

  7. Yvonne Nederend schreef:

    Een kostbaar gedicht
    Zo mooi!

  8. Miriam schreef:

    Heel erg mooi, wat kon hij dat. En ik krijg nu ontzettend zin in het bos!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *