Mallemolen
Omdat wij afgelopen zondag onderweg waren, plaats ik nu pas een gedicht van vader Feico. Natuurlijk ter nagedachtenis aan zijn lieve Paulien.
Malle molen,
maaiend met je wieken,
torenhoog als basilieken in de lucht.
Opgejaagd door de *tempeesten
slaak je zucht voor zucht.
Kreunend in je voegen,
loon voor al je zwoegen
is de eeuwigheid,
die jij hebt overbrugd.
Als de wind gaat luwen,
kun je minder stuwen,
draaiend naar een punt van rust,
waar de zon de aarde kust.
Tempeesten: stormen, onweren. figuurlijk: razen of tieren (van woede) Voorbeelden: `Het onweer tempeestte door het bos en knakte honderden bomen af.`, `Hij tempeestte door het huis als een briesende stier
werkw. Vervoegingen: tempeestte (verl.tijd ) heeft getempeest (volt.deelw.)
Lang kon ik gedichten plaatsen, die ook werkelijk betrekking op mijn moeder hadden. Pa heeft na haar overlijden in 2005 veel geschreven over zijn gevoelens tot mijn moeder of over rouw. Wie wil kan ze hier allemaal vinden door te lezen in de rubriek: Gedichten van pa. Ik moet nu op gedenkdagen gedichten plaatsen die niet direct met mijn moeder te maken hebben. Maar ik kan altijd nog dingen vinden, die wel bij haar passen.
Tempeesten, doet me denken aan ongetemde geesten. Slaat nergens op maar hier moest ik aan denken.
Ik vind het een mooi en diepzinnig gedicht.
Dankjewel Cas. Mooie associatie.
De mooie stijl van dit gedicht, m.n. de regel “slaak je zucht voor zucht”, spreekt tot mijn verbeelding……. zoef-zoef-zoef snijden de wieken in de lucht. Ook het woord ’tempeesten’, erg toepasselijk (en enigszins buiten-proportioneel) bij de storm Daniel van ’n paar dagen geleden is erg actueel. 😉
Dankjewel voor je reageren Hans. Ik schrijf nu pas iets terug want ik was de afgelopen weken ziek.
Bedankt en ook een mooie foto
Jij bedankt Aritha. Ja, Pixabay 🙂
Jouw pa was echt een woordkunstenaar, erg mooi Anne!
Dankjewel!