Lieve lezer,
Stel u voor u hebt een persoonlijke website. Een site waarop u verhalen en mooie plaatjes plaatst. Er komen mensen lezen en kijken. En velen, die de verhalen waarderen, abonneren zich ook. Sommigen wagen zich aan het reageren, waaruit zelfs een paar vriendschappen ontstaan. U geniet hier erg van.
Maar dan wordt u op een morgen wakker en blijkt er van alles in de soep te zijn gelopen. Het abonneerprogramma van uw site is ‘opgestapt’ en wat nog erger is: de adressen zijn nergens meer te vinden. Jaren werk aan het opbouwen van contacten zijn verdwenen. Natuurlijk kunt u uw vrienden nog attenderen. Maar de kring lezers strekte zich verder uit…
Goed nieuws
Dit is in een notendop wat mij overkwam met annderverhaal. En u kunt zich vast het verdriet voorstellen. Ik had de moed al opgegeven toen mijn websitebeheerder Joram met goed nieuws kwam. Hij had 88 adressen gevonden. Maar waren die allemaal van abonnees of waren er ook adressen bij van mensen die alleen (ooit) reageerden?
En omdat wij dat niet weten heeft Joram alle adressen in een lijst geplaatst, die bericht krijgen wanneer ik iets post. Dat verklaart waarom u vandaag het bericht ontving over dit informatieve blogje. Misschien dacht u bij de mail: ‘kijk aan, wat leuk’. Misschien dacht u: ‘wat krijgen we nou?’
Nieuwsgierig
Ik hoop natuurlijk dat de positieve gedachten de overhand hebben in dit verhaal. En dat u ook als (eerder) niet geabonneerde, nieuwsgierig bent naar mijn verhalen. Dan nodig ik u van harte uit wat terug te bladeren want heel eerlijk; ik schrijf niet meer zoveel als in het begin. Maar wanneer u terugbladert, leest u de meest recente stukken.
Voor wie dit stukje via facebook leest en denkt: ‘Ik wil ook graag abonnee worden’. Dan kan ik opgelucht zeggen dat dat weer kan, via de button op de site. Hen die zich overvallen hebben gevoeld door mijn mail en er niet op zaten te wachten, wil ik mijn excuses aanbieden. Ik heb geen andere oplossing gezien dan u allen aan te schrijven. Maar mocht u geen berichten meer willen ontvangen, dan kunt u zich afmelden via de link in de mail.
Voor de enthousiaste lezers hoop ik weer vaker in de digitale pen te klimmen. Ik zeg graag: tot ziens/lees!
Een lieve groet van Anne
Ik lees gewoon zonder te oordelen…..Zelf houd ik van ( dagboek) schrijven en ik heb best veel geschreven. Als alleenstaande heb ik nog niemand ontmoet zoals ruim 7 jaren geleden. Het is alsof men amper meer tijd heeft…
Bedankt voor je reactie Gerard. Ik schrijf zelf ook dagboek. Een fijne en veilige manier van ventileren. Ja, het is inderdaad anders dan vroeger. Voor mij persoonlijk heeft mijn situatie zich dermate veranderd en is mijn concentratie minder geworden, dat lezen bij anderen er steeds meer bij in is geschoten. Ik moet mijn computertijd beperken. Dat vind ik enorm jammer en ik mis de contacten uit de begintijd. Het voelt ook wat dubbel mensen hier weer hartelijk uit te nodigen nu ik veel minder vaak post en ik zelf dus minder ‘langskom’. Maar ik doe toch een poging en alle reacties hier zijn wel heel bemoedigend.
Dat was schrikken, hopelijk kun je iedereen weer bereiken en krijg je er nieuwe contacten bij die van je verhalen gaan genieten!
Bedankt voor je lieve reactie Hermien!
Wat een verrassing: weer een berichtje van jou in mijn mailbox! Het was al zo lang stil (ik zag jou ook niet meer reageren bij mij en anderen); dat ik vreesde dat er iets anders ergs gebeurd was. ‘Gelukkig’ waren het alleen zoekgeraakte adressen!
Wat lief Anuscka. Ik denk regelmatig aan jou en het gele huis maar hier is het inderdaad niet altijd pluis en dat kost bakken met energie. En daarvan heb ik simpelweg te weinig. Een van de dingen die eronder lijden is mijn blogs lezen bij anderen. En het schrijven of me verdiepen in mijn eigen website. Om dat laatste veel gedoe omdat mijn oude beheerder ermee stopte. Gelukkig heb ik een nieuwe gevonden 🙂 Ik kom gauw weer es bij je langs hoor. Gezellig!
JA, blogs lezen, en schrijven, kost tijd én energie. En als je dat weinig hebt, moet je prioriteiten stellen. Dus ik snap het heel goed hoor dat je je schermtijd goed beheert!
Gelukkig is er herstel moglijk en kun je doorstarten, zoals ze dat noemn. Fijn dat je er weer bent!
Dankjewel Yvonne!
Geweldig Anne. Je bent een echte doorzetter. Opgeven is niets voor jouw. Heel veel succes toegewenst van Ien en mij
Bijzonder, hoe jij het verwoordt Cas. ‘Opgeven is geen optie’ is mijn motto. Ik heb een kralenarmband waarin dit door morsecode is verwerkt. Een kleurrijke reminder.
Beroerd.
Dat was het Aritha. Gelukkig is het eindelijk opgelost.
Na jouw mooie gedicht “Medeleven” was het langere tijd stil hier. Nu schrijf ik op mijn blog de laatste tijd ook niet zo ijverig. Toch ben ik jou regelmatig blijven bezoeken in de hoop weer verwend te worden met een tekst of gedicht…..met uiteindelijk dit bericht, deze rede “Lieve lezer”.
Een leuke foto onderaan van jou, overigens!
Bedankt Hans! Ik waardeer het enorm dat jij spontaan komt lezen en dat al een hele tijd. Het spijt me dat hier weinig gebeurde de laatste tijd. Is wel een stukje waard…De foto is al wat ouder. Ik vond hem wel leuk vrolijk en passen bij de goede afloop van dit verhaal.
Ik weet je nog altijd gewoon te vinden, hoor Anne!
Maar wel knap vervelend zulke dingen.
Wat lief gezegd Rita. Dankjewel! Ik ben enorm opgelucht dat het hier eindelijk weer loopt, zoals het hoort.