Medeleven
Wat is dat toch,
dat medeleven
dat ik spontaan
een knuffel wil geven
aan iemand die ik
niet eens ken?
Is het omdat
ik zelf een mens
het mens-zijn van de ander ziende
en dan dat lot, dat onverdiende,
en de pijn
-die niet geziene-
mij plots zo eigen maken kan?
Omdat ik ook niet kreeg
wat ik verlangde
en ik nog altijd erom *bangde,
zo graag een knuffel
gekregen had?
Prachtig! ❤️
Dankjewel Albertine!
Mooi Anne!
supermooi!
Dankjewel Marlies! Leuk dat je hier reageert.
Ja, prachtig! Like it!
Je raakt me met een dergelijk mooi gedicht, waarin jouw puurheid tot leven komt! (Misschien komt het ooit nog tot een ontmoeting?) 😉
Dankjewel Hans, voor je enthousiaste reactie 🙂 Een ontmoeting lijkt me heel gezellig.
…..En nog eens lees ik dit gedicht…..Moooi, Anne!
waar zijn mijn hartjes gebleven in mijn vorige post ?
Hartjes snapt dit programma niet Rieky. Maar ik voel ze hoor!
Wat mooi! En ik herken het ook zo.
Oooh, dank je wel.
Mooi.
Mooi! en zo herkenbaar …