Op zoek naar opluchting
Mag ik u iets vragen? Kunt u op dit moment vrij door uw neus ademen? Zo ja, dan vindt u dat vast heel normaal. Zo nee, dan kan het zijn dat wij iets gemeen hebben. Ik doel hier niet op een voorbijgaande verkoudheid maar iets van langer en lastiger duur. Juist ja, een allergie.
Het is weer lente en de meeste mensen verheugen zich daarover zeer. Vooral wanneer de zon zich laat zien, wat helaas nog niet al te vaak is. Maar laat ik nu niet afdwalen. Voor de mensen met een allergie is dit niet de beste tijd van jaar. Het is natuurlijk voor de voortplanting geweldig dat de bomen zo scheutig zijn, voor de gevoelige neus is het een plaag; pollen!
Onzichtbare vijand
Mijn vijand is nog minder zichtbaar dan de pol. Hij heet huisstofmijt en bevindt zich in alles wat van stof is of waar stof zich nestelt. Het is een rare gedachte dat mijn vijand gewoon fijn meeloopt op mijn hoofd of zich genoeglijk warmt aan mijn trui. Ik moet niet teveel over hem nadenken want dan krijg ik het nog meer benauwd, dan ik toch al ben.
kameraad in de strijd
‘U hebt een mono-allergie!’ riep de professor in Arnhem destijds verrukt. Was het mijn verbeelding of maakte hij er ook een huppelpas bij, toen hij dit zei? In ieder geval was dit vrij uniek. In zijn loopbaan, die toch best lang was, was ik de eerste bij wie hij dit meemaakte. En gezien de krasjes op mijn arm hadden ze veel allergenen getest.
Ik was minder blij met mijn mono-allergie gezien het veelvuldig voorkomen van mijn vijand. Een indringer die mij, voor mijn tijd op aarde, in een strijd verwikkelde. De strijd tegen stof. Maar ik begreep wel dat wanneer ik ook op andere allergenen gereageerd had, ik nog meer problemen had gehad.
Lotgenoten
Wat ik dit jaar meemaak aan chronische verstopping, vermoeidheid en concentratieproblemen doet mij ernstig vermoeden dat de heer professor, in mijn geval, geen reden tot huppelpasjes meer heeft. Ik heb zoveel klachten en juist in het pollenseizoen, dat ik vrees me bij de club van lotgenoten te kunnen scharen die meerdere gevoeligheden heeft.
Dus als uw antwoord op de vraag aan het begin van dit schrijven ‘Ja’ is, mag ik u dan vertellen dat u zich rijk gezegend mag weten? En als u –tot uw verdriet- ‘Nee’ moest antwoorden, net als ondergetekende. Mag ik u dan vragen even fijn te klagen onder deze blog? Geloof me, dat lucht op. En als we nu iets kunnen gebruiken is het opluchting.
Ik wens u met- of zonder dichte neuzen een mooie lente. Gelukkig wordt het ook weer zomer. Dan zijn de pollen pleite en zingen huisstofmijten een toontje lager: ‘droog en warm is bah’. Ik kijk er erg naar uit.
Ik vind het lastig hier ‘inhoudsvol’ te reageren! Ik heb geen gevoeligheden van dien aard, en weet niet hoe het is om ervaringsdeskundige dan wel slachtoffer van deze natuurlijke tekortkoming te zijn. Gezondheid ja kan grootse religieuze twijfels oproepen ook, als zijnde beproevingen. Echter in moeilijke tijden leer je je ware vrienden kennen die je niet laten zitten. Jij Anne, krijgt veel op jouw bordje. Het is, lijkt, niet allemaal eerlijk verdeeld; de één gaat het voor de wind, de ander krijgt keer op keer een douw naar beneden als het om leefgenot gaat. Telkens die vraag:”Waarom ik?” Voor ons mensen een niet te beantwoorden vraag.
Fysiek gaat het mij redelijk voor de wind, maar heb psychisch de nodige knauwen moeten incasseren. Dat was uitzichtloos, toen! Nu beter èn ben ik Dankbaar hiervoor! Hoop dat jij dat ooit ook gaat meemaken, Anne! De toekomst laat zich niet zo eenvoudig voorspellen als dat het lijkt. Schrale troost….. ’t is hier op aard allemaal maar tijdelijk!
Ik schrijf je dit om je een hart onder de riem te steken; weet er niks beters van te maken, nu. Heb vertrouwen, want dan is het al voor de helft gewonnen. 😉
Dankjewel voor je meelevende reactie Hans. Fijn dat jij dit Niet hebt! En ook fijn, dat jouw klachten niet meer zo knagen.
Ik vraag me niet af ‘waarom ik’ want veel mensen zijn allergisch en het worden er alleen maar meer. Ja, ik lees me een beetje in… Voor mezelf baal ik wel hoor, vandaar dit blogje. Want natuurlijk vind ik het bovenop de andere kwalen pittig om nog minder energie te hebben. Gelukkig geniet ik ondanks alles van de lente. Al die mooie bloemen en bloesems overal, prachtig! Al dat fraais is toch wel een troost. En wat ons nog te wachten staat natuurlijk ook. Al denk ik met mijn duffe koppie daar momenteel wat minder over na…
Ja, van alles kleurt weer mooi! Ook de treurwilg staat hier in fris groen blad! 😉