De beste therapie
Schaduwspel
‘Huhu! Ik heb twee plekken uitgezocht waar we kunnen wandelen. Bij de ene kan je eerst naar mij komen en dan rijden we erheen. Bij de andere moet ik iets verder rijden maar het is erg mooi daar.’
Bovenstaand voorstel stond afgelopen week op mijn telefoon en was afkomstig van Melanie. Doordat zij een hond heeft en ondernemend is, heeft zij onze omgeving al uitgebreid verkend. En ik mag nu op deze kennis meeliften. Bij het voorstel staan twee linkjes, waardoor ik online kan kijken wat ik van de plekken vind.
Keuze
En ik mag kiezen! Dat raakt me omdat ik niet altijd een keuze krijg, waar ik het graag zou willen. Wat me ook raakt is de ontspanning, die Melanie mij biedt. Ik hoef niet zelf uit te zoeken waar de plekken groen verdeeld zijn in onze omgeving. Ik zou er wel uitkomen maar zou ik daar in mijn uppie heengaan? Ik denk het niet en zo ja, dan zelden.
Met Melanie heb ik zeker om de week wel een wandelafspraak en ze verlopen meestal zo, dat zij linkjes naar mij stuurt. Een enkele keer kom ik met een voorstel of vraag ik om nog eens naar een bos te gaan waar we al waren. ‘Je weet wel, dat bos met die plas in het midden’ is een zin die ik zou kunnen schrijven. Of ik een zoek naarstig naar een foto die ik daar maakte om te laten zien waar ik heen wil. In de hoop dat Melanie de plek herkent.
De steppe
Respect voor mijn grens
Fijngevoelig stemt Melanie op mij af wanneer het om de lengte van onze wandelingen gaat. Dit waardeer ik. Veel mensen begrijpen namelijk niks van beperkt belastbaar zijn door onzichtbare en/of onbegrepen aandoeningen. Hoewel er voor chronische vermoeidheid meer aandacht is gekomen door de long Covid patiënten. Ik besluit mijn grens iets te verleggen. Met hondje Lilly op mijn hielen lopen we nog een stukje verder.
Fijne gesprekken
Wat is het hier mooi! Het landschap is afwisselend. Van bosachtig naar open vlakte. Hier stonden ooit naaldbomen maar die werden ziek. Nu wuift er lang gras en lijkt het een steppe. Een kleine begraafplaats laat ons stil staan bij de verschrikking van oorlog. Ik fotografeer de sneeuwklokjes bij de grijze kruizen en bewonder de meesjes, die af en aan vliegen. We gaan er even zitten en bedenken hoeveel ouder wij al mochten worden, dan deze jongens.
Aan het einde van de route gaan we ook nog zitten. We hebben altijd zoveel te bespreken, dat het afscheid nemen moet wachten. Lilly weet dan hoe laat het is. Ze gaat er bij liggen want dit kan even duren…Zelf noemt Melanie het zo samen wandelen en praten, de beste therapie. Ik schrijf dit met een lach want ze heeft helemaal gelijk.
En met wie gaat u graag aan de wandel?
Wat fijn dat je zo’n wandelmaatje hebt! Ik wandel vaak alleen en vind dat ook prima:)
Dankjewel voor je enthousiaste reactie Albertine. Heerlijk dat jij van je wandelingen geniet, ook alleen. Ik vond alleen wandelen eigenlijk ook altijd prima tot ik hier kwam wonen. Hier ben ik meer alleen dan me lief is, zoals je weet. Dus voor dit moment in mijn leven ben ik extra dankbaar voor- en blij met mijn wandelmaatje.
Mooi verhaal Anne en fijn dat je zo’n lieve, afstemmende, gevende, organiserende vriendin hebt! Ik heb een vriendin met wie ik bijna elke week een avondwandeling maak;bij weer of geen weer. We doen dat al 10 jaar lang. Het begon toen zij nog mijn buurvrouw was. Intussen woont ze al 5 jaar in een andere wijk, maar we zijn nog steeds wandelmaatjes. Liefs Jantine
Wat ontzettend leuk Jantine. En stoer om bij elk weer de stappen te wagen. Kennelijk zijn jullie een geweldige stimulans voor elkaar. En ik denk maar zo dat je ook elke week wel iets te vertellen hebt. Lief dat je hier even reageert. Dankjewel!
“En met wie gaat u graag aan de wandel?”
Men zegt wel:”Ga met God, dan gaat gij niet alleen.”
Ik vind het fijn, alhoewel ik niet zo’n prater ben, met iemand te wandelen die me telkens op details doet letten in de natuur. Ga ik alleen op pad, dan verzand ik nogal in denkpatronen, in mijn hoofd dus,…..en daaruit ontstaan zienswijzen of bevindingen die persoonlijk zijn, die soms vorm krijgen in een gedicht of andere tekst. Ook lonend dus, maar ook wel inspannend.
Mooi Hans. Dat van God bedoel ik. In de Bijbel komen we deze wandelaars wel vaker tegen. Volgens mij staat er over Henoch niet meer dan dit: ‘Henoch wandelde met God’. Kennelijk is dat niet zomaar een detail maar gaat het om iets wezenlijks. Wanneer ik alleen wandel bid ik ook met meer gemak dan zittend in de kerk. God laat zich in de natuur graag vinden. Ik denk omdat het immers Zijn natuur (lees: schepping) is.
Wanneer het om gedachten en mijmeringen gaat begrijp ik jou goed. Dan helpt een extra paar ogen om meer bewust om je heen te kijken en even uit het hoofd te komen. Al loont al het gemijmer kennelijk ook in de zin van schrijfsels. Grappig dat die laatsten, bij jou, zo wandelend vorm kunnen krijgen. Bij mij dienen de ideeën zich vooral aan wanneer ik rust.
Melanie is trouwens een ster in het kijken naar details. Zij maakt ook foto’s van insecten. Om die al lopend te kunnen zien moet je volgens mij heel opmerkzaam zijn. Ik zie nog wel een konijn maar echt niet elk kevertje!
“En met wie gaat u graag aan de wandel?”
Met jouw welbevinden kom ik nog even terug op jouw bovenstaande vraag, beste Anne…
Ik las deze vraag plotseling anders: ‘Het aan de wandel gaan’ met iemand kan ook betekenen:’Een loopje nemen met…’, als ik goed geïnformeerd ben? En dat doe je dus niet met God, is mijn bevinding! Dus in deze betekenis ga ik liever niet ‘aan de wandel met God’!
Overbodig te vermelden, misschien? Toch maar even gedaan. 😉
Nou Hans, dat wist ik niet! Jouw reactie kan ik dan alleen maar be-Amen. Volgens mij zou het ook gans onmogelijk zijn om met God een loopje te nemen omdat Hij de Eerste is die dat doorheeft.
Wat leuk om te lezen! Ja het scheelt als je op een ander kan leunen qua oriëntatie. Ik ben net weer begonnen te wandelen. Ik kon na mijn burn-out niet meer op gang komen. Ik hoorde dat de links/rechts beweging heel goed voor onze geest is om alles op een rijtje te zetten. Ik heb deze week weer twee wandelingetjes gemaakt en ga dit zeker doorzetten. Het deed me goed. Ik ben ook nog steeds vermoeid. Ik hoop dat het ooit weer overgaat.
Klopt Ilona, ik mag fijn volgen als het ware. Wat goed dat jij weer aan de wandel bent gegaan. Het is een weldaad voor je lijf en voor je geest. Het gaat je vast goed doen. Ik wens je sterkte met de vermoeidheid. En geniet van de wandelingen. Nu de lente eraan komt, is het extra genieten.
Wat kostbaar Anne, dank je wel voor het delen.
Het doet me denken aan de mooie mensen die God mij heeft gegeven (zo voel ik dat) en waar ik me ook zo gezien voel er gewoon lekker mee kan praten.
Geniet ervan mooi mens.
Dankjewel Danielle. Ik ben heel blij voor jou dat jij ook van die lieverds in je leven hebt. Ik wens je daar nog veel fijne gesprekken en gezellige momenten mee.
Wandelen, heerlijk. Ik ga eerlijk gezegd eigenlijk altijd alleen, maar dat is meer omdat ik ‘smorgens vroeg ga (soms al om half 7) om mijn 10.000 stappen te halen 🙂
Wow, stoer van je Marja. Klinkt wel als een goed begin van de dag.
Dank je wel, Anne, voor het ons zo even meenemen in één van jouw wandeltochten.
Nog heel veel wandelplezier!
Dankjewel Rita!
Ik ben blijkbaar een digibeet.
Het abonneren op jouw blog mislukt op de een of andere manier!
Op jouw uitnodiging waag ik nu weer een poging.
Vriendelijke groet,
Het ligt niet aan jou Rob. Er moet een nieuw abonneerprogramma op.
Hoi Anne, lang geleden dat ik reageer op een blogje van jou. Ik houd sinds kort blogjes bij via Feedly. Daar heb ik veel blogsites bij elkaar.
Leuk, je wandel-blog. Fijn dat je iemand hebt om te wandelen. Hoe lang woon je nu alweer in Duitsland? Is er veel natuur in de omgeving waar je woont?