Nederlands
Nederlands, mijn moedertaal
zelfs in jou kan ik niet de juiste woorden vinden
om je te vertellen
hoezeer ik je mis.
Ik lees je graag maar hoor je liever
wanneer je spontaan
de hoek om komt zeilen
uit de mond van een onbekende
dan maakt mijn hart een sprong
ik zou de spreker kunnen omhelzen
hem kunnen smeken om meer,
meer van jou!
Maar hij is mij niet genegen
zo niet bewust
hoe mooi jij bent voor mij.
Ik weet dat jij in het wereldwijd gebeuren
geen stem hebt
want wie kan jou spreken en
wie jou verstaan?
Een minderheid.
Maar voor mij
ben je de taal van het hart.
In jou kan ik mij uitten
mijn zinnen kleur geven.
Ach Nederlands, mijn Nederlands
er zijn niet genoeg woorden voorhanden
om jou te vertellen
hoezeer ik je mis.
Ach Anne, wat mooi en tegelijk droevig. Ik wens je veel ‘verdwaalde’ Nederlanders op je pad!
Dankjewel Monique. Lief!
Wat mooi geschreven! Ik kan me zo goed voorstellen dat je dit mist, al is het maar een taal, je wordt je er denk ik pas goed bewust van als je alle dagen, jarenlang, iets anders om je heen hoort, hoe het deel uitmaakt van wie je bent.
Dank je voor je meelevende reactie Lieneke. Je verwoordt het juist!
Wat mooi geschreven Anne, een hartekreet.
Dankjewel Albertine. Zo is het.
Wow wat geweldig mooi geschreven in je geliefde moedertaal!
Nou, dat is nog eens een mooi compliment Hermien. Dankjewel!
Zit er niet meer onder dit gedicht??
Jij die de Duitse taal toch ook goed beheerst? Het telkens van het Nederlands naar het Duits schakelen wordt na jaren gewoonte, toch een automatisme? (Ik heb hier zelf geen ervaring mee, Anne.)
Daarom denk ik zomaar na het lezen van deze ‘schreeuw/hunkering’ naar het Nederlands dat ook meer een heimwee naar vroeger opspeelt. Dáár is zeker niks mis mee, dat verleden is ook bij mij erg kostbaar, gelukkig. Wees daar blij om dat je goede herinneringen hebt aan vroeger. Het sterkt je om er vandaag de dag iets moois van te maken. Het verleden, een schat aan kostbare herinneringen……dat lees ik in jouw gedicht.
Mooi wat je er allemaal in proeft Hans.
Het gedicht is gebaseerd op het horen van het Nederlands uit de monden van onbekenden, die de Eifel bezochten. Daar staat immers onze caravan/woonwagen en Nederlanders komen er ook graag want vanuit Limburg is het niet eens zo ver. Het horen van de taal riep iedere keer een zeer sterke reactie in mij op. Heimwee, taalwee? Ik weet het niet precies te duiden. Een gedicht als dit schrijf ik niet zo even in het Duits in ieder geval. Binnenkort een blog over mijn vorderingen op dat gebied.