Ik zou je willen vragen geduld te hebben met alles wat onopgelost is in je hart en te proberen de vragen zelf lief te hebben als afgesloten kamers en als boeken geschreven in een vreemde taal. Zoek nu niet naar de antwoorden, die je niet gegeven kunnen worden omdat je ze niet zou kunnen leven. En het gaat erom alles te leven.
Leef nu de vragen. Misschien zul je dan, zonder het te merken, op een dag in de verre toekomst geleidelijk aan het antwoord leren kennen.
Deze woorden schreef de Duitse Rainer Maria Rilke aan zijn vriend Franz Xaver Kappus in 1903. Een dikke eeuw later lees ik ze, op de valreep naar 2023. De woorden komen binnen. Tenslotte leef ik al jaren met een vraag, waarop ik nog geen antwoord heb gevonden. Het is eerder een probleem zonder oplossing maar dat komt op hetzelfde neer.
Het kan goed zijn dat u ook een paar vragen mee hebt genomen van vorig jaar, het nieuwe jaar in. Problemen houden geen halt bij jaaroverschrijdingen. Het zou wat zijn, als dat wel het geval was. Dan zouden de woorden Gelukkig Nieuwjaar helemaal passend zijn. Misschien dat in het nieuwe jaar weer nieuwe problemen ontstaan. Maar wij ‘gelukkigen’ leven nog in de roes van het in rook opgaan van onze oude vraagstukken.
Hoe gelukkig het nieuwe jaar wordt, is een grote vraag. We hebben er nog weinig zicht op. Wat we wel weten is wat niet goed gekomen is vorig jaar. En dan bedoel ik niet eens de grote wereldproblemen maar heel persoonlijke zaken als; een moeizame relatie, een chronische ziekte of een werksituatie die ons geen goed doet. Het kan van alles zijn. En dan nu dit verzoek van een dichter. Een vraag om geduld.
Wij mensen zijn meestal niet erg geduldig. Bij lastige vraagstukken hebben we liever vandaag dan morgen de oplossing. En het is ook wel zo handig wanneer we die zelf in de hand hebben. Afhankelijk zijn is vaak net zo’n uitdaging als het ontwikkelen van geduld. Gelukkig geeft Rilke een aanwijzing. Beeldend omschreven, zoals het een dichter betaamt.
Je vragen liefhebben, schrijft hij. Ik mag het wel dat hij het woord proberen ervoor heeft geplaatst want liefhebben is een groot woord, bij problemen waar we vanaf willen. Maar proberen kan geen kwaad en wanneer dat niet lukt is het beeld van de afgesloten kamer of het onleesbare boek hulprijk. Een dichte kamer hoeft immers niet altijd gesloten te blijven. Een vreemde taal kan men leren.
Maar de belangrijkste tip is het niet zoeken. Want wat kunnen we ons soms het hoofd breken en onze gedachtecarrousel op hol laten slaan, in betrekking tot zaken waarbij al dat denken juist niks oplevert. Dan liever de tijd zijn werk laten doen. En God, zou ik hier graag aan toe willen voegen. Want Hij weet allang van uw probleem. Zou Hij niet ook willen helpen? Ik meen van wel.
In dit vertrouwen, wil ik graag aan Rilkes verzoek tegemoet komen om geduld te hebben. En mij niet te laten vangen in nodeloos gezoek. Zo God het wil zal de oplossing of het antwoord komen. Misschien in dit jaar. Misschien in het jaar daarna. Of het nu komt of niet, ik wil de vraag leven of mèt de vraag leven omdat alles geleefd wil zijn.
Ik wens u het geduld bij alle vragen en Gods zegen in het nieuwe jaar.
Mooi Anne, dank je wel.
Inderdaad constant maar zoeken naar een antwoord helpt je niet, leren loslaten, leren leven met het niet weten waarom. Wat mij helpt is weten dat Hij erbij is, ook als ik het niet snap. Vertrouwen dat het hoe dan ook mee zal werken ten goede omdat Zijn Woord dat zegt.
Ik wens je Gods rijke zegen voor 2023 mooi mens.
Dankjewel lieve Danielle! Mooi hoe je het beschrijft. In de Bijbel komt aardig wat voor over het thema Volharding. Hoe meer wij ons durven over te geven, hoe meer kracht we krijgen om dat te dragen wat lastig is. Dat is een groot goed in dit leven.
Een mooie blogpost, Anne! Tevens een mooi citaat van Rilke! Tja, geduld, geduld en nog eens geduld. Het leven van een vraag, het telkenmale laten passeren van die vraag hoeft geen obstakel te zijn. Het naarstig willen vinden van een antwoord daarentegen wel.
Mijn ervaring is dat essentiële vragen zich ‘in de tijd’ laten honoreren met een antwoord, vaak geleidelijk aan, in het leven. Het continue uitzenden van die ene vraag in de kosmos heeft zijn effect. Ik moet hier denken aan mijn gedichtje “Onder anderen”….
https://hanstitulaer.wordpress.com/onder-anderen-gedicht/
Het gedichtje is later ontstaan n.a.v. mijn essentiële vragen waar ik eerder mee rondliep, dag in dag uit. En waarachtig, nu zelfs nog komen antwoorden binnen,….. maar daarmee ook weer nieuwe vragen.
Laat de vraag maar komen, die belangrijkste vraag, en leef daarnaast je leven.
Het ontvangen van antwoorden is een proces, een legpuzzel. Het ene stukje laat zich pas dan inpassen nadat de voorgaande is gelegd.
Geloof het of niet….. En G E D U L D …..
Dankjewel voor je uitgebreide reactie Hans. Jouw gedicht en deze blog passen prachtig bij elkaar. Het woord proces treft het ook goed, vind ik. Je kent vast het beeld van ons leven als borduurwerk? Dat wij vaak alleen de achterkant waarnemen, met al zijn warrige draden, terwijl God de voorzijde ziet? Laat maar aan je werken. Het wordt mooi!
Wat een ontzettend mooi stuk! Dank je wel. Het raakt me. Jouw vraag. Mijn eigen vraag. En de pijn waar die vol meezitten. En tegelijkertijd ook weten dat het antwoord er al wel was geweest wanneer God dit had gewild. Daarop vertrouwen. Ik wens dat, zolang we moeten wachten, wij dat altijd geduldig (proberen) zullen blijven doen. Dikke knuffel voor jou!