Een wichtel als waardering
Geeft u geschenken met kerst? Of krijgt u wellicht een aardigheid in deze tijd? Zoals u in mijn blog Geen museum kon lezen, was ik niet met kerstcadeaus bekend. Nu ja, ik vierde natuurlijk de komst van het grootste Geschenk aller tijden, net als mijn medegelovigen.
Wellicht komt daar wel het idee van de kerstgeschenken vandaan? Dat, omdat God ons Jezus ‘schonk’, wij derhalve elkaar ook wat cadeau doen? Ik weet het niet. Ik heb er in ieder geval aan moeten wennen, hier in Duitsland, want de geschenken worden niet alleen binnen de familie uitgedeeld maar ook aan vrienden of aan mensen die je ergens mee helpen.
Druk
Het risico bij dit soort tradities is dat het al snel tot een plicht wordt en er druk ontstaat. Tenslotte is het niet altijd zo makkelijk iets voor die geliefde ander te bedenken. Maar dit jaar ben ik bijzonder op dreef. Ik stelde kleine pakketjes samen voor; Steffi mijn fysiotherapeute, Jürgen onze tuinman, alle drie vriendinnen en ook mijn kapster kreeg een kleinigheid. Tenslotte is het een wonder wat zij van mijn dunne haar weet te maken. En wonderen worden gewaardeerd.
Zo’n tasje met wat leuks erin heet hier een wichtel. De wichtel is een soort kapouter, die geschenken uitdeelt. En lootjes trekken heet dan weer ‘wichtelen’.
Gedicht op aanvraag
Dat wichtelen deed ook fysiotherapeute Steffi, bij haar in de praktijk. Zij trok het lootje met de naam van haar baas. Deze Frank is Nederlander en heeft het gedichten erbij in gebracht, wat ik natuurlijk geweldig vind. Maar Steffi was minder blij. Ze deelde haar zorg en ik bood aan het gedicht voor haar te schrijven. Dat lukte zo goed dat ik nu ook van haar collega’s aanvragen heb voor volgend jaar. Ik heb al gezegd van rode wijn en chocolade te houden…
zelfgemaakte kerstkaart
Maar ook zonder vers blijven cadeautjes leuk. Zo werd ik laatst verwend door een vriendin, die met haar man op bezoek kwam. Zij had een mand met pakjes meegenomen. Ik was ontroerd door alle attenties, die zo persoonlijk waren uitgezocht.
Waardering
Het lijkt in deze tijd niet op te kunnen en ik moet toegeven dat ik geniet. Van het uitdelen en van het ontvangen. Geschenken drukken waardering uit. En een ‘ik zie jou en ik mag je graag’. Cadeaus hoeven niet veel te kosten. Eigenlijk vind ik een kerstkaart al een geschenk. Persoonlijke post, wie doet dat nog?
Ik ben begin december al met de kerstpost begonnen om nu –eind december- te ontdekken dat ik niet aan iedereen wat sturen kan omdat ik er teveel werk van maak. Niet dat alle kaarten zelfgemaakt zijn. Maar wel schrijf ik alle kaarten vol met tekst. En dat is veel werk.
Om het een beetje goed te maken met hen, die geen kaart van ons kregen schrijf ik hier een kleine groet. Ik ben dankbaar dat jullie in mijn leven zijn: als lezer of als vriend(in).
Daarom wens ik u gezegende kerstdagen toe.
Het grootste Geschenk
Gerelateerde blogs
Je bent een geoefend schrijfster, Anne! Op jouw manier weet je met gevatheid doortastende reacties te geven. Ik vind het nodig dit eens te onderstrepen, want mij valt dit op bij jouw reacties op MIJN schrijven. Ik weet natuurlijk niet wat anderen hiervan vinden en dat is ook niet belangrijk voor mij om te weten. Mijn ‘virtuele binding’ met jou voelt in elk geval goed. Je werkt erg secuur wanneer jij je met anderen (=met mij) inlaat en dàt is mijn compliment aan jou Anne, zo op de valreep van 2022!
Ik wens jou en je man Fijne Feestdagen toe…….
groetjes van Hans!
Hier val ik even stil van Hans. Wat een mooi compliment! Ergens is dat ook een cadeau, een compliment. In ieder geval is het een blijk van waardering. Ik vind onze digitale uitwisseling ook altijd zeer aangenaam. Jij reageert doordacht en trouw. Ik heb zo weinig geschreven dit jaar dat ik extra blij ben met mensen als jij maar ook Danielle, die zijn blijven lezen en meeleven. Prachtig dat het op deze manier kan.
Fijne Feestdagen Hans.
Hartelijke groet terug van Anne