Iedere morgen hetzelfde liedje, de keukenarbeid. Na het ontbijt staren een paar pannen mij vuil aan. En ook de glazen werpen mij geen stralende blik toe. Dan heb ik het nog niet over de vloer gehad. Wat een kruimels overal! De stofzuiger moet er aan te pas komen. Het ding aansluiten valt bij mij onder de noemer ‘gedoe’. Dat gebuk, bah!
Maar de laatste tijd is er een grote bron van troost gekomen. De troost in de vorm van een radio. En niet zomaar een radio, een buizenradio. En het geluid dat daar uitkomt is prachtig. Met in mijn oor steeds een ander liedje vergeet ik de pijn van hetzelfde liedje. Sterker, ik maak weer danspasjes in de keuken!
Aan dit plezier ging wel enige stress vooraf. Want de beschreven buizenradio is niet de enige in zijn soort, in het grote Duitse huis. Dat kwam zo… Zoals u weet heb ik een handige man met een brede interesse. En die brede interesse levert een scala aan hobby’s op. Nu is het leuk om hobby’s te hebben.
Dat er één kapotte radio werd gekocht, waar mijn man aan wilde sleutelen, vond ik geen probleem. Lekker knutselen in de kelder, laat hem. Het is heel knap dat hij zoveel verstand van techniek heeft. Dat er een tweede kwam om onderdelen voor Numero Uno uit te verkrijgen, ging ook nog. Maar bij nummer drie kreeg ik een kleine Krise (crises) want nu begon de hoeveelheid spullen mij te ergeren.
Nummer drie leverde wat ze in het Duits zo fraai zeggen een Auseinandersetzung met mijn man op. Het woord betekent in het beste geval; je intensief met iets bezig houden. Maar wanneer iemand het op zijn partner betrekt betekent het: confrontatie. Wij hadden dus een confrontatie, waarbij we driftig voor onze belangen opkwamen; ik voor mijn belang van een opgeruimd huis. Mijn man voor zijn recht op knutselen, zonder begrenzing.
Zoals het bij veel ruzies tussen ons gaat, bond ik in. Toen radio vier werd binnen gesleept, heb ik wijselijk niks gezegd. Het binnen slepen mag u trouwens heel letterlijk nemen. Radio vier zat namelijk in een grote kast ingebouwd. Mijn man die behoorlijk sterk is, moest een vriend om hulp vragen. Met vereende krachten kregen ze het gevaarte in kelder. Daar staat hij –ontdaan van de radio- in de wasruimte, al geruime tijd.
Nu het repareren van Numero Uno meesterlijk gelukt is, is het meeste leed geleden. We noemen het ding zelfs liefkozend: Rörchen (Buisje). Nu nog die kast uit de kelder en ik ben een gelukkig mens.
Haha heerlijk, kan me er helemaal in inleven zo je het beschrijft. Leuk dat je zo’n lol hebt van die radio, dan is het alle moeite toch waard geweest.
Dankjewel voor je enthousiaste reactie Anja.
Wat een heerlijk stukje weer!
De koosnaam voor de radio vind ik ook fantastisch.
Ik zie het zo voor me.
Bedankt voor je enthousiaste reactie Margriet!
Mannen met hobbies…
Hier proef ik ervaring Monique…
Dat mag niet hoor, danspasjes in de keuken. Ben je nou helemaal……?
Ik kan je vanuit MIJN interesse jouw vreugde voorstellen. Buizenradio’s en -versterkers zijn eigenlijk nog niet geëvenaard! De sound is warmer, zit meer dynamiek in en dat pak jij op Anne met jouw gevoelige oortjes. Buizen worden nog immer gebruikt in gitaarversterkers bijvoorbeeld, omdat ze grootvermogen aankunnen. Transistoren hebben hun limiet hierin, heb ik me laten vertellen, dus vervorming kan eerder bij transistoren dan bij buizen optreden.
Buizen zijn nog immer in zwang, zij het in wat bescheidener aantallen.
Dankjewel voor deze mooie aanvulling op mijn verhaal Hans. Dat van die vervorming wist ik niet. Ik ga er maar even vanuit dat ook jij ein Rörchen zu Hause hebt 🙂
Nooit van dat soort radio’s gehoord, Anne. Ik zal een kijken bij de kringloop. Misschien is het ook een hobby voor vrouwen.
Geef goed je ogen en vooral de oren de kost Aritha. Ik vind het zeker iets voor vrouwen.
Geniet van je buisje, en ja processen zijn soms lastig en confronterend maar als je dan terug kijkt en een mooi resultaat hebt…..
Het doet mij aan andere processen denken, niet opgeven, volharden, je ogen gericht op het einddoel.
Zo is het Danielle. Geduld wordt beloond…