Vrouw A:”Toen wij trouwden hadden een paar lieve vrienden de zaal versierd en anderen maakten live muziek. We hadden ook…”
Vrouw B: “Dat hebben vrienden van mijn dochter ook gedaan. Haar vriendin is florist en het was haar huwelijksgeschenk aan mijn dochter. Zo professioneel met al die bloemstukken. Ik heb foto’s. Wacht ik zoek ze even op mijn telefoon…Kijk!”
Wat vindt u van dit gesprek? Denkt u dat vrouw A. het gevoel had dat er echte interesse was voor haar trouwdag? Ik denk het niet. Vrouw B. gaat namelijk helemaal niet op het vertelde in. Ze gebruikt het om haar eigen verhaal aan op te hangen. Wanneer ze dit structureel doet heb ik een mooie naam voor haar; De kapstok. Aan een kapstok hang je namelijk een jas op. En de jas is dan meestal die van jou.
Op zich is het kapstokken (ik maak er maar even ook een werkwoord van) een heel natuurlijk verschijnsel. Wij mensen zoeken altijd naar herkenning bij de ander. Herkenning is fijn want dan voel je je minder alleen. Het hele idee van blogs schrijven is erop gestoeld. Wanneer u niks herkende in mijn verhalen, zou u ze niet lezen. Vriendschappen varen ook wel bij herkenning. Onze vrienden tonen aspecten van onszelf.
Toch vaart een vriendschap het best bij wederkerigheid in luisteren. Wanneer u degenen bent die altijd luistert en u zelf amper wat vertelt, lijkt u meer op een therapeut dan op een vriend. Natuurlijk kunnen er periodes zijn waarin de balans wat is verstoord. Denk aan een scheiding of overlijden in het leven van uw vriend(in). Dan bent u geen therapeut maar een vriend die begrijpt dat er nu vooral geluisterd dient te worden. Wanneer u dat op kunt brengen zal de vriendschapsband sterker worden.
Sinds ik in Duitsland woon heb ik mijn luistervaardigheid aardig kunnen trainen. Dat kwam aanvankelijk vooral omdat ik de taal nog onvoldoende onder de knie had om me goed uit te kunnen drukken. Een tweede punt was dat ik nog geen vrienden gevonden had. Dan doe je niet moeilijk over types als vrouw B. want je bent al blij dat je contact hebt.
Ik vond dit een interessante tijd die me stil deed staan bij wat goed luisteren inhoudt. Het eerste wat in me opkwam was het woord ‘aandacht’. Heb ik mijn aandacht bij de ander of ben ik al bezig met wat ik zo dadelijk ga zeggen? Soms zit ik zo vol dat dat met die aandacht niet opschiet.
De titel van deze blog verraad wat ik beter niet als eerste kan zeggen. Nee, als het me lukt ga ik eerst in op wat de ander vertelt. Goed luisteren omvat ook open vragen stellen. Want wanneer ik niet doorvraag op wat de ander vertelt, kan het goed zijn dat ik niet meer dan het topje van een ijsberg heb meegekregen. Met doorvragen laat ik zien dat ik heb geluisterd en dat het verhaal van de ander mij interesseert.
Inhoudelijk reageren, open vragen…ik vertel niks nieuws. Daarom rond ik af. Maar niet voordat ik u als lezer een open vraag heb gesteld:
Door wie voelde u zich voor het laatst goed gehoord? Ik lees het graag in de reactiemogelijkheid. Dan zijn we toch een beetje in gesprek…
Wat je hier omschrijft is: autobiografisch luisteren. Niet luisteren naar de ander wat die wil overbrengen. Alleen horen waar er een aanknopingspunt ligt om je eigen verhaal te kunnen beginnen.
Heel veel mensen hebben dit niet zo in de gaten.
Dankjewel voor je aanvulling Petrina. Ik wist niet dat er een naam voor was.
De aanvulling van Petrina kende ik ook niet. Je blog is zo herkenbaar, van beide kanten, ik doe het zelf en het gebeurd ook bij mij. Ik wil echt leren luisteren maar ik vind het ook een enorme uitdaging als ik eerlijk ben.
Mooi blog, ik leer van je mooi mens
Hallo Anne,
Je verteld niks nieuws zoals je zelf aanhaalt. Toch is het ontroerend wat je schrijft en het werkelijk luisteren naar de ander blijft een punt van aandacht. Het is een verrijking van je leven om anderen werkelijk te horen/begrijpen als ze zich op hun kwetsbaarst aan je te durven laten zien.
En omgekeerd is het ook zo bijzonder dat er vrienden en familie zijn die werkelijk willen weten hoe het met je gaat, je welkom heten, geïnteresseerd zijn in je verhaal en er zo in meegaan dat ze je kunnen steunen …..
Lieve groet,
Willemijn
Hallo Willemijn,Je omschrijft heel mooi hoe warm het bad van ware aandacht en belangstelling kan zijn. Hartelijk dank dat je de moeite nam om zo zorgvuldig te formuleren en reageren. Waardevol. Lieve groet terug van mij.
Een goed klankbord is uitermate prettig en soms noodzaak.
Uiterst pijnlijk ja, wanneer je niet gehoord wordt op een prangend moment.
Een erg begrijpbaar verwoorde communicatie-stoornis door jou beschreven, Anne.
Je hebt gelijk dat gesprekken nogal eens te wensen overlaten.
Ja, helaas Hans. Het is kostbaar wanneer we goede klankborden hebben. Ik schat ze -sinds ik hier woon- nog veel meer op waarde dan vroeger want vroeger was ik erdoor omringd en dacht ik dat het normaal was.
….enne, het beste klankbord zit van binnen hè! Fijn wanneer je goede klankborden om je heen hebt, maar het beste zit toch ergens in jezelf.
Een warm hartelijk en harmonieus gesprek met die ene medemens is echter onontbeerlijk.
Dank je voor de reminder Hans. Daar heb je helemaal gelijk in. Ik klets wat af hoor tegen dat klankbord van binnen
Zo belangrijk om te leren luisteren. Soms zelfs naar iets wat de ander juist niet zegt. ik moest vandaag aan je blog denken, toen ik gesprekje had met iemand, die het gesprek helemaal overnam. Het hielp me om het heft in handen te nemen. Ze kon er trouwens niets aan doen. Ik denk dat ze heel blij was om gehoord te worden en iets te kunnen delen. Het werd toch een goed gesprek. Omdat ik een beetje voor mezelf op kwam en aandacht opeiste (ha, op een nette manier hoor).
Wat goed van jou Aritha! Het doet me plezier dat mijn blog een soort steuntje in jouw rug was. Ik wens je nog veel fijne gesprekken met hoor en wederhoor.