Op sleeptouw
Samen op pad
‘Ik heb zin om M & P in Zürich te bezoeken en wil met de trein. Nu vind ik dat een beetje spannend en dus vroeg ik mij af of jij zin hebt om mee te gaan’ De vraag is een schot voor open doel. Natuurlijk wil ik graag mee om mijn broer M weer te zien en P mijn lieve schoonzus. Ik heb hen drie jaar niet gezien!
Ik zeg dan ook ‘Ja’ op het verzoek van mijn achternicht, die het spannend vindt internationaal te reizen. Ik vind het misschien nog wel enger dan zij. Ik vind reizen met het openbaar vervoer in een vreemd land spannend. En al woon ik al een tijdje in Duitsland, ik heb niet geoefend om deze angst te overwinnen. De pandemie heeft er fijn aan bijgedragen een huismus te blijven op een bezoek aan Nederland na natuurlijk.
Het verlangen wint
Het was niet in mij opgekomen alleen naar Zürich te reizen. Ik voel me beperkt met die malle peesontstekingen in mijn armen. En dan die hele reis een medisch masker op…Het verlangen mijn broer weer te zien en wel in het gezellige gezelschap van mijn achternicht werkt echter zo stimulerend dat ik het toch aandurf.
genieten
Mijn man vindt het ook prima dat de dames samen gaan en hij thuisblijft. Hij is immers door zijn werk gebonden. Maar hij wil mij wel naar het eerste station brengen en ook weer afhalen wanneer ik terugkom. Dat is al fijn want hier rijden alleen spaarzaam bussen en de reis is zo al lang genoeg.
Digibeet
Hij is ook zo nett om mij te helpen met de online boeking. Ik ben namelijk een digibeet en ook dat is met reisangst een belemmerende factor. Alles gaat digitaal tegenwoordig. In het Nederlands kom ik er nog wel uit maar in het Duits? Niet dus. Als het aan mij en mijn achternicht had gelegen hadden we alleen de stoelen geboekt. Eerlijk! We hebben het namelijk geprobeerd maar kwamen er niet uit.
En dan is de dag van vertrek. Ik zit in de eerste trein en zeg tegen mezelf dat het goed komt. Ik heb dat nog niet gedacht of de trein stopt en niet omdat er een station is. Nee, de trein voor ons heeft problemen en wij kunnen niet verder. Na 10 eindeloze minuten wordt omgeroepen, dat we terugrijden naar het vorige station. Ja, het vorige!
De omgeving vanaf de boot
Sprintje trekken
U begrijpt dat ik gestrest ben. Dit is precies het soort situaties waar ik bang voor ben. Gelukkig heb ik al geoefend met de Duitse trein-App. Ik kijk welke trein er naar Keulen gaat vanaf het station waar wij naar terug rijden. Aldaar sprint ik met mijn bagage naar een volgend perron. De nood doet mij eventuele lichamelijke ongemakken vergeten en een mens kan meer dan zij denkt. Gered! Ik zit en deze trein rijdt door. Mooi op tijd kom ik in Keulen aan.
De rest van de reis verloopt zonder hindernissen en eenmaal in Zürich worden wij opgevangen door mijn schoonzus. Zij zal ons de komende dagen zoveel op sleeptouw nemen, dat ik daarna ook wel alleen de stad in durf met de tram. Mijn uitstapje alleen is naar het museum. Ik geniet met volle teugen.
Oefening en hulp
Ik vind het best lastig, dat van die angsten. Mij hielp het zeer dat mijn achternicht het ook spannend vond en die is verder (bijna) nergens bang voor. Het is een kwestie van oefenen, heb ik mogen ervaren. En hulp vragen is ook niet erg. Wanneer mensen ons bezoeken doen mijn man en ik het immers net zo. Dan nemen we onze gasten mee naar mooie plekken of mee zeilen.
- Welke dingen vindt u spannend/eng?
- En wie nam u voor het laatst mee op sleeptouw?
Ik laat me vallen’ , zei het water. ‘Ik vang je op’, zei de rots.
Hallo Anne,
Wat fijn dat je met gezelschap van je achternicht Marco en Petra hebt kunnen bezoeken. Een goed contact met je familie is zo belangrijk omdat je iets deelt dat je met niemand deelt. Ik heb zelf nog een lieve broer en het contact koester ik ook al heeft hij een andere (kapitalistische) leefstijl. Mijn zus is enkele jaren geleden overleden en ik mis haar nog steeds.
Wat betreft angsten, ben ik doodsbang om in de Randstad of een ander vreemd gebied te rijden en tegelijk de weg te zoeken. In bekende omgeving draai ik mijn hand niet om bij ingewikkelde pleinen en kruispunten of om in te halen/ in te voegen op de snelweg, maar geef mij geen zes-baans weg waar opeens blijkt dat ik rechts moet afslaan.
Lieve groet,
Willemijn
Hallo Willemijn, Dankjewel voor je persoonlijke reactie. Het spijt me te lezen dat je je zus moet missen… Wel fijn dat je nog een broer hebt, al zijn jullie verschillend. Maar je zegt het mooi; een gedeeld verleden is kostbaar. Wat betreft je angst om te rijden in een vreemde stad, kan ik je de hand geven. Dat vind ik ook doodeng!
Inderdaad stressen als je aansluitend de doorgaande internationale trein moet hebben! Zeker wanneer er oponthoud is. Gelukkig wéét je niet precies welke hindernissen op je pad komen en is het goed gekomen. Pffff…en dat met handbagage en geen soepel lijf! Hollen. 🙁
Ik ben diverse keren met de trein naar Suisse gereisd, ook langs de Rijn. Mooi! Nu ben ik niet reislustig meer; beperk reizen tot een minimum en ben honkvast. Mede daarom zijn mijn reisdoelen kortbij.
Een super-actie van jouw achternicht, zo’n voorstel om samen op reis te gaan!
Dankjewel voor je reactie Hans. Ik ben erg blij met mijn achternicht 🙂 Het is inderdaad een mooie route met de trein. Leuk dat jij er ook goede herinneringen aan hebt. Als je alle overstappen haalt is reizen met de trein best ontspannen. Je kunt fijn een boek lezen of uit het raam staren. Terug ging ik trouwens alleen want ik ben langer bij mijn broer en schoonzus gebleven dan J.
Ha Anne,
Geweldig dat je de uitdaging bent aangegaan. Je de angst niet de baas hebt laat spelen. Je hebt daardoor heerlijk kunnen genieten. Fijn voor je.
Spannend voor mij is herstellen na Corona. De angst om zo benauwd te zijn. De angst om weer helemaal niets te kunnen en je zo beroerd te voelen.
Ik heb het altijd leuk gevonden om iemand mee te nemen in mijn creatieve expressie en samen creatief te zijn. Je bent welkom, Anne.
Ha Yvonne, dankjewel voor je reactie. Beangstigend wat je beschrijft. Ik bid dat je weer helemaal zult herstellen. Ik zou dolgraag met jou samenwerken op creatief gebied. Helaas is de afstand een grote belemmering en wanneer ik eens in het land ben, heb ik heel veel afspraken omdat ik zoveel mogelijk oude contacten wil onderhouden. Maar wie weet… In ieder geval bedankt voor de mogelijkheid.
Wat mooi dat laatste : ik laat me vallen zei het water, ik vang je op zei de rots. Doet me denken aan de Rots.
Wat ben je een mooi mens die dapper uit d’r comfortzone stapt.
Fijn dat je zo hebt kunnen genieten.
Dankjewel Danielle. Die link zag ik ook 🙂
Ik hou helemaal niet van openbaar vervoer. Ik begrijp het wel. Brrr. Aan autorijden heb ik niet echt een hekel maar wel bij drukke verkeersknopen of in de stad. Dat doe ik niet meer. En weet je wat ik echt heel eng vind? Tunneltjes de diepte in en dan stilstaan op de helling, als je eruit rijdt en niet weten hoe die hellingproef ook al weer werkt.
Wel dapper van jou. Vooral als het dan ook nog even anders gaat dan anders.
Oh, dat snap ik Aritha! Dankjewel voor je reactie en compliment.