Bezoek
Stt…Felicia slaapt
Er klinken weer kinderstemmen in het huis. Het geren van voetjes op de trap, wat is dat lang geleden. Er wordt gespeeld, gelachen en gehuild. Want als mama vertrekt is dat voor jou lastig te begrijpen. Mama is jouw wereld, jouw houvast. Ik ben slechts een vreemde mevrouw. Daar kunnen een paar eerdere ontmoetingen niks aan afdoen. Gelukkig is daar grote zus. Zo worden tranen gestild en ingeruild voor dikke knuffels.
Wanneer de kleine meid in slaap is gesust vermaak ik de twee groteren. Maar wat heet groot? Het jongetjes is nog geen 4, al vindt hij zich een hele vent. ‘Dat kan ik zelf’ roept hij beslist. Ik maan tot kalmte want het meisje mag niet wakker worden. Hij luistert braaf. Het is een lief ventje, met al zijn bravoure en al. Goed opgevoed door mijn vriendin en haar man.
Ballen
Zij is nu thuis en probeert haar werkstuk te schrijven. Drie kleine kinderen, een baan en dan nog een opleiding. Al die ballen in de lucht en ik probeer nu één over te nemen. Voor een paar uurtjes dan want dit hou ik geen hele dag vol. Maar wat is dit leuk. Eens niet knutselen of schrijven maar oppassen in mijn atelier.
Wat goed dat ik vorig jaar nog die kinderstoeltjes bij het grofvuil heb weggeplukt. Ze zitten nog zo mooi in de verf en vormen samen met het tafeltje uit mijn jeugd een bruikbaar setje. De kinderboeken kan ik al aardig vertalen en de wasco is oud maar kleurt nog fijn. Ik heb werkelijk van alles uit de kast getrokken. Ik doe mijn naam als één van de Creatieve hamsters eer aan.
Buurtkat
Bube op het kleed
Er klinken niet alleen kinderstemmen door het huis maar ook gespin. Nee, geen eigen kat maar een leuke van de buren. Hij komt elke ochtend even langs en soms nog vaker op de dag. Hij vindt het bij ons wel heel gezellig volgens mij. Komt hij soms aandacht tekort of is hij simpelweg zo’n vrijkous? In ieder geval krijgt hij nu dagelijks een portie knuffels en een handje brokken. Niet teveel want dat vindt de eigenaar vast niet goed.
Bij welke buren hij hoort weten wij niet. Maar hij is wel doorvoed. Het enige dat hem ontbreekt is zijn rechteroog. Zodra hij binnen komt, laat hij zich op ons vloerkleed ploffen. Nee werkelijk, hij laat zich vallen. Ik vind dit zo grappig en zeg hem dit ook. Als dank knort hij dat het een lieve lust is. Man, wat kan die Bube spinnen. Je kunt het tot in de volgende kamer horen. Ja, ik heb hem maar Bube genoemd, wat ‘jongetje’ betekent. Hij is ook een lief ventje maar dan op de kattenmanier.
Vriendinnentijd
Bube tovert iedere dag een lach op mijn gezicht. Hij kruipt zelfs in mijn auto, alsof hij zeggen wil dat hij wel meewil op reis. Maar ik vertrek zonder hem naar de camping. Daar komt namelijk een vriendin uit Arnhem naartoe gereisd. Een paar dagen vriendinnentijd. Heerlijk! Samen wandelen, in het Nederlands kletsen, universeel in een deuk liggen en een citytrip naar het mooie Monchau.
Rummikub is zeer besmettelijk
S ’avonds spelen we de spellen, die ik in de caravan heb gelegd. Ze worden eindelijk gebruikt, zo leuk. Ik ga er haast van spinnen. Zo hard dat je het in de volgende kamer hoort. Nu is dat in de caravan niet zo moeilijk hoor want wat een dunne muren. We hebben wel een rare humor…zie foto. Zo zaten we er uiteraard niet bij. Het is een zwart grapje op de plicht die nog steeds in Duitsland heerst. Humor is het enige dat helpt om daar mee om te gaan.
En wie krijgt u graag op bezoek?
Wat een schitterend verhaal Anne. Je kunt het zo heerlijk neerpennen. Die mooie rode poes. Wanneer ga je in het Duits schrijven? Sorry dat ik niet méér kan schrijven. Ik doe dit allemaal vanaf mijn leenbed in de woonkamer
Hartelijke groeten van Casper en Ien
Dankjewel Cas. Gaat het een beetje de goede kant op met jou? Ik zal je ook nog Appen. Lieve groet aan Ien.
Hallo Anne, wat heb je weer een mooi en ontroerend stukje geschreven. En zo herkenbaar. Ons huis verandert als er neefjes en nichtjes komen logeren en ik verbaas me altijd hoe zelfstandig ze al zijn. De oudsten die ooit bij ons logeerden zijn volwassen en afgestudeerd of hebben zelfs al een huis gekocht. Maar nog steeds ben ik trots op hen en blij als ze bij ons komen eten.
Ook wij hebben een buurkater (Loki) die regelmatig op bezoek komt. Hij heeft echter concurrentie van de kater van de andere buren en hun strijd gaat er niet zachtzinnig aan toe.
groeten Willemijn
Hallo Willemijn, Wat fijn dat je je in dit verhaal herkennen kunt. Kinderen brengen leven in de brouwerij. En buurtkatten ook 🙂 Een aai aan Loki en zijn concurrent. Geniet maar van de aanloop en de gezelligheid. Groetjes van Anne
Zo vermoeiend, een paar kinderen om je heen als je dit niet gewend bent. Goed dat je hier je max aangeeft. Maar gezellig is het!
Zeker Marja 🙂
Wat heerlijk Anne dat je zo die drukke mama kan helpen en even kan ontlasten. Zelfs Bube weet waar het goed toeven is, wat ben je toch een gastvrij mooi mens. Lekker genieten met je vriendin, ik gun het je zo.
Inderdaad lachen is de beste manier om er mee om te gaan.
Dankjewel Danielle, voor je lieve reactie. Ik kom uit een familie waar gastvrijheid belangrijk was. Dat vond ik vooral in de puberteit niet altijd even leuk hoor. Maar wat een rijkdom, merk je als je ouder wordt.
Hihi.. ik moest wel even grinniken om het laatste fotobijschrift. Rummikub is zeer besmettelijk… Goed dat je de humor opzoekt. Je hebt een warm en welkom huis, lees en vermoed ik, waar mens en dier zich snel thuis voelen!
Dank je Anuscka. Fijn dat je even grinniken moest. Daar was het me om te doen. De foto namen we met de zelfontspanner en timer. Mijn telefoon stond op de rand van het aanrecht en dat kwam precies goed uit. Suzanne en ik hadden dikke pret om dit portret.
Wat een heerlijk blog weer, Anne; toverde meerdere keren een glimlach op mijn gezicht.
Dank je wel!
Graag gedaan Rita. Dankjewel voor je blije reactie.
Het is zo echt een gezellige boel bij jou.
Zo lief dat je de moeder helpt door (1 bal) over te nemen.
En dan nog zo’n 4-voeter die even aanwipt voor en door de gezelligheid. Geniet er maar van!
En Rummikub is zeer verslavend!
En… als je weer eens in de buurt van Arnhem bent,
mag je mijn bezoeker zijn. Mijn huis staat ook altijd open!
Goed om te weten Yvonne. Ik hoop graag nog eens op jouw uitnodiging in te gaan. Ik kan alleen niks beloven. Want wanneer ik dan es in Arnhem ben, zijn er heel veel mensen die me willen zien. Namelijk al die vrienden die ik achterliet…
Goed bezig Anne!
Goed geschreven!
Met plezier gelezen ook; komt allemaal knus over. 😉
Een beetje laat maar; hartelijk dank voor je hartelijke reactie Hans.
Wat een gezellige blog! Ik vind het vooral zelf erg leuk om bij anderen op visite te gaan. Ik word altijd geïnspireerd als ik zie hoe anderen leven en doen en zijn. Na deze blog heb ik het gevoel of ik even bij jou op visite ben geweest! Gezellig, gastvrij is zo’n mooi iets!!
Dank je Lieneke. Het lezen van jouw verhalen voelt voor mij net zo!
Wat een heerlijke blog. En die laatste foto is een leukerd ook al voelt ie beladen.
Ik vind het leuk als mensen zomaar even om het hoekje komen kijken. Dat!
Dankjewel Aritha. Ja, spontane bezoekjes vind ik ook leuk. Al heb ik dan niet opgeruimd…