Symptoombestrijding
“Ik heb er al duizend meter opzitten en ik heb nog duizend te gaan”. Verwonderd staar ik de oude man aan. Wat bedoelt hij? Maar nu zie ik wat hij doet. Hij staat op de plek en trappelt.
“Het helpt tegen het water in mijn benen”. Opnieuw pijnig ik mijn brein want ik kan de man niet volgen. Water? We liggen toch in het zwembad…Gelukkig doet mijn brein het nog. ‘U hebt vocht in de benen?’ vraag ik geheel ten overvloede.
De man neemt mij mijn trage begrip niet kwalijk en vertelt vrolijk verder over de voordelen van zwemmen. Hij gebruikt ook plaspillen maar die werken niet half zo goed. Nee, dan zwemmen. Hij is net nog naar de wc geweest en heeft zeker een liter geplast. Ik luister en knik en bedenk me ondertussen hoe bijzonder het is dat hij dit zo spontaan vertelt. Ik kan hem oprecht zeggen blij voor hem te zijn, voor ik verder zwem.
Zwak hart
Wanneer ik na een volgend baantje mijn man tref, kan ik het niet laten het verhaal van de man te vertellen. Maar mijn man reageert heel anders dan verwacht. ‘Dat neemt het probleem niet weg’ zegt hij ontnuchterend en vervolgt met een vraag ‘weet je wat de oorzaak is van vocht in de benen?’ Ik schud mijn hoofd. ‘Een zwak hart. Wat die man doet is symptoombestrijding.’
Ik schrik van de woorden ‘zwak hart’. Het klinkt akelig, alsof de oude man ieder moment om kan vallen. Hopelijk kan de man zijn zwakke hart met het zwemmen toch nog wat sterken. Ik gun hem immers nog een mooie tijd van leven. Daarbij is er toch ook niks mis met symptoombestrijding, opper ik voorzichtig. De medicijnen die ik gebruik doen immers niet veel anders. Daar kan mijn man niks tegenin brengen.
Perspectief
We hebben allebei gelijk maar vanuit een ander perspectief. Een arts wil graag het probleem oplossen. De patiënt is vaak al blij wanneer de klachten verzacht worden. Ik begrijp daarom goed dat de oude heer vrolijk verteld heeft over hoe goed het zwemmen hem doet. Maar als ik hem even later bij de omkleedhokjes tref, schrik ik haast wanneer ik in zijn vriendelijke gezicht kijk. Weet hij het wel, vraag ik me af. Weet hij wel dat hij een zwak hart heeft?
Ik corrigeer mijn onnozele gedachten. Natuurlijk weet de beste man dat. Misschien zwemt hij wel op dokters advies. Moderaat bewegen is goed, heb ik mij laten vertellen door mijn man. ‘Moderaat’ klinkt weer heel goed. Heel wat beter dan ‘zwak hart’. Terwijl ik me aankleed denk ik na over wat woorden met je doen. En hoe verschillend de klank en betekenis kan zijn. Wat voor de één slechts symptoombestrijding is, is voor de ander een grote zegen.
Vocht in de benen kan volgens mij heel wat meer oorzaken hebben dan alleen een zwak hart… Je man oordeelt nog (koud) klinisch als een arts, terwijl jij de hele mens ziet en hoort en meevoelt met zijn dankbaarheid om wat het zwemmen hem doet. Woorden kunnen inderdaad indrukken in je ziel achterlaten. Niets zo belangrijk als goed nadenken voordat je iets zegt, of oordeelt… dat heb jij fijn aangevoeld én verwoord hier, Anne.
Dat zou best kunnen Anuscka. Ja, mijn man en ik hebben een andere bril op. Ter verdediging kan ik aanvoeren dat hij de oude man niet persoonlijk heeft gesproken. Dat maakt in zijn geval veel uit. In de omgang met bijvoorbeeld zieke vrienden zie ik bij mijn man een hartelijke houding. Hij werkt alleen niet (meer) met zieken. Hij leest over hen in medische verslagen en moet die voor de verzekering en/of rechtbank beoordelen/bewerken (Gutachten heet dat). Daar is hij een ster in. De patiënt blijft alleen wel op afstand en dat is natuurlijk jammer.
Dankjewel voor je compliment over mijn verwoording. Ik vond mezelf die dag haast iets te gevoelig maar dat heeft wel zijn voordelen wanneer je het beschrijven wil.
Hoi Anne,
Je bent een vriendelijke dame die vaak alle mogelijkheden van interpreteren in ogenschouw neemt. Corrigeer me wanneer dit niet zo is a.u.b.
Ik doe dat (ook) nogal eens, het mezelf afvragen. Soms is dat echt wel nodig om een ander goed te begrijpen. Anderen daarentegen nemen deze moeite niet en ‘lopen weg’. Dag conversatie, dag spontane ontmoeting. Jij doet er moeite voor om zelfs in een andere dan je moederstaal, in het Duits, een praatje te maken! En nu zijn we daar aanbeland waar ik komen wil…..
Soms dien je goed het verstand in te schakelen om te verstaan. Een vermoeiende bezigheid om een gesprek te onderhouden, om erg bedachtzaam te zijn. Nadeel lijkt hier te zijn dat het intuïtief spreken belemmerd wordt.
Ik moet je bekennen dat ik niet in staat ben fatsoenlijk te communiceren in een tweede taal. Jij bent er behendiger in, maar als het erop aan komt dan is het fijn even terug te kunnen koppelen naar jouw man.
Dit maak ik op uit jouw relaas.
Dankjewel voor je uitgebreid reageren Hans. Gevoelsmatig meen ik dat je het goed hebt samengevat alleen weet ik niet helemaal wat je met ‘intuïtief spreken’ bedoelt. Kan je dat met een voorbeeld toelichten? Ik kan in het Duits niet goed de diepte in merk ik. Ik mis de uitgebreide mogelijkheden en uitdrukkingen die mij eigen zijn. Maar ik red me en babbel er best aardig op los. Dingen beschrijvend waar wellicht ook een woord voor is, dat ik nog niet ken. Het scheelt dat ik niet bang ben om fouten te maken. Dat van dat terugkoppelen klopt wel. Ik wil graag dingen delen maar een verschil in beleving werpt soms hindernissen op.
Intuïtief spreken, daarmee bedoel ik het uitwisselen van woorden waar de klemtoon dus niet ligt in het bedenken van woorden, maar meer op het spontane. Zoiets. Een vloeiend gesprek met welgemeende hartelijkheid, waar het bedachtzame op de achtergrond komt.
Ik heb daarom een weerstand om in Du/En en Frans al helemaal niet, te spreken wanneer aandacht voor de persoon op de voorgrond zou moeten staan. Het gehakkel……verschrikkelijk!
Een voorbeeld moet ik je onthouden, beste Anne!
Ik begrijp je Hans! Ik vind dit inderdaad heel lastig. Ik ben altijd aan het nadenken. Maar gelukkig kan ik me ondanks dat op de persoon voor mij concentreren. Of moet ik zeggen; inmiddels lukt mij dat want ik woon natuurlijk alweer een paar jaar hier.
Gave blog. Eigenlijk zit er een diepere laag in en daar hou ik wel van. Wat maakt het uit of hij het weet of niet. Of dat het alleen symptoon bestrijding is. Bewegen is altijd goed. Meebewegen. En wat zal het hem goed gedaan hebben: zo’n portie aandacht.
Dank je Aritha.
Dat zie ik ook zo.
Ik geloof het ook!
Zo herkenbaar dit verschil
De man spreekt vaak vanuit verstand, zeggen ze, en de vrouw vanuit gevoel en is meelevend
Ja, typisch hè Yvonne.
Mooi hoe je bewogen bent met een voorbijganger!
Dankjewel Heleen!