Niks te vertellen
Ik zit in dat holletje..
Het is stil geworden op Annderverhaal. Ik, die zo van schrijven houd, heb niks meer te vertellen. Misschien komt het ook wel daardoor: dat ik niks te vertellen heb…. Een zin met dubbele betekenis. Een andere reden is mijn fysieke toestand. Daar gaat het niet zo best mee. Misschien heeft het ene wel met andere te maken. Dat kan goed zijn.
Wanneer ik mijn vriendin Claudia over mijn rugpijn vertel, reageert zij met: ‘Je rug spreekt klare taal’. Nu, voor mij is het zo ‘klaar’ nog niet. Wat is stress en wat komt simpelweg door de vervelende stoornissen, die toch ook zijn vastgesteld? Veel reizen werkt slecht uit. In de auto verkramp ik. Daar kan een plaspauze niets aan gebeteren. En we waren veel onderweg de laatste tijd.
Ik lig…ik doe…
Wanneer je rugpijn psychisch duidt, dan betekent het dat: de patiënt de last des levens niet kan dragen. Ik lees dit en schrik want als nu sprake is van beide? Ik bedoel: wervelziekten èn een zware last? Dan moet het me helemaal niet verbazen dat ik bijna bezwijk! Mijn leven ziet er door beschrevene op dit moment zo uit: Ik doe iets in actieve zin, ik lig om ervan bij te komen, ik doe iets, ik lig om ervan bij te komen, ik doe iets… etc.
Over het gebruik van pijnstillers wil ik nu maar even zwijgen. Volgens mijn man is er geen andere optie. Slikken tot ik niks meer voel. Ik voel de dubbele betekenis van dit, ook weer tot in mijn botten. En tot in mijn pezen. Want in plaats van één tennisarm heb ik er inmiddels twee. Al is de tweede nog niet helemaal doorgebroken. Als het aan mij ligt, gebeurt dat ook niet. Ik strek de arm en masseer hem zoveel mogelijk. Daar is een lange autorit weer goed voor.
Fijne dingen
Of er geen fijne dingen gebeuren? Goddank wel. Ik heb via de revalidatiegym een lieve vrouw leren kennen. Een jonge moeder met drie kinderen. Ik ondersteun haar een beetje want ook zij heeft het zwaar maar op een andere manier. Iedereen met kinderen weet het. Wanneer ze zo jong zijn; het zijn schatjes maar je komt tot niks! Iemand bijstaan en meegenieten van het jonge gezin. Ik kan me slechtere situaties bedenken. ‘Ben je er nu alweer?’ vraagt het jongetje van drie. Ik hoop maar dat hij het positief bedoelt. En zo niet, dan moet hij er maar aan wennen. Zijn moeder is blij met mij.
Verder is fijn dat ik elke week weer zwem. Wat heb ik dat gemist. Ik voel dat het heilzaam is voor Rug&Co. En dat het voor mijn armen geen kwaad kan. Tenslotte heb ik jaren geleden al een eigenzinnige zwembeweging verzonnen. Een beweging die ik aankan.
Zo dobber ik maar voort in de hoop dat er ooit weer een tijd komt voor verhalen en gedichten zoals het er vroeger aan toeging op Annderverhaal. De lezers die toch trouw zijn blijven hangen -ondanks alle stilte- bedank ik vanuit mijn hart. Jullie betekenen Veel.
Sterkte, Anne, ik leef met je mee.
Ook ik lig, doe iets en moet daar dan weer van uitrusten
Ik geniet van de kleine dingen.
Blijf daarvan genieten!
Lieve groet!
Dank je Yvonne. Ja, jij weet er ook alles van. Op facebook zie ik jouw genietmomenten en geniet mee. Andersom ook 🙂 Bedankt voor je reacties; daar en hier.
Even weinig woorden na zo’n verhaal Anne, ook bij mij wordt het dan even stil, ik weet hoe het is om 2 jaar stil te zijn, maar gelukkig wel weer op te bouwen ook al moest ik aan blijvende beperkingen wel wennen. Maar bij jou duurt dit al veel en veel langer. Ik denk aan je en zal af en toe energie en kracht jouw kant op sturen
Dat is lief Rieky, Dankjewel.
Och Anne, sterkte!!!
Dankjewel Mariska. Lief dat je reageert.
Wat vervelend Anne, dat juist die leuke dingen dan toch weer teveel energie kosten he?
Goed dat je je rust neemt als je het nodig hebt al is dat best moeilijk als je graag meer zou willen.
Ja, lastig hè Maria. Het doorlopend worden teruggefloten. Fijn dat jij er ook over schrijft. Dan voel ik me er minder alleen in. Dankjewel!
Sterkte Anne! Ik hoop dat er snel betere tijden komen!
Dankjewel Josien!
Ja, ik vond het verdacht stil hier op het blog. Dat je in een niet-te-benijden situatie verkeert, doet me niet versteld staan. Jouw lichamelijke ongemakken gaan meer en meer opspelen met het ouder worden. Een redelijk gezond mens is hieraan onderhevig en jij zeker niet minder, helaas.
Kan je niet troosten, maar weet wel dat je er niet alleen voor staat ondanks dat je een eenzaam proces doormaakt. Een proces waar geen woorden voor zijn, waardoor je naar binnen gekeerd bent en je neigt tot afzonderen. Blijf contact houden met …..
Sterkte met groetjes van Hans.
Bedankt voor je meelevende reactie Hans. Tja, ouder worden….Ik heb mijn gezondheidsproblemen al enorm lang. Weet niet beter. Maar als het dan nog erger wordt, vind ik dat toch knap lastig. Er is ook te weinig compensatie omdat ik het alleen moet dragen. Nu ja, dat ken jij ook. Daarom geldt de sterktewens wederzijds en fijn dat je een langs deze weg een beetje contact met mij houdt.
Ach Anne, verdorie, wat verdrietig om te lezen. Het was inderdaad wel steeds langer stil hier, en ik had ook wel een beetje zo’n vermoeden dat het fysiek (en daardoor ook mentaal, of zou het juist andersom werken?) niet zo goed met je ging. Lekker blijven zwemmen, rustig blijven bewegen. Ik ben op dit moment aan het lezen over Germaanse Geneeskunde – nog lang niet ver genoeg om me er een oordeel over te kunnen vormen. Fascinerend vind ik het (gedachtegoed) zeker! Wees lief voor jezelf!
Bedankt voor je meelevende reactie Anuscka. Ik zal je advies volgen hoor.
Heftig voor je Anne! Ik hoop dat het snel beter zal gaan met je gezondheid.
Dankjewel Heleen. Lief dat je reageert.
Oh zeg, wat naar om te lezen dat je fysiek veel pijn hebt. Ik heb inmiddels wel geleerd dat alles met elkaar verbonden is, en ik bid zelf dan ook altijd om holistische genezing… geest, ziel, en lichaam. Zijn perfecte shalom. Dat bid ik jou ook toe!
Ja, de dingen lopen door elkaar Marja. Dankjewel voor je gebed. Je reactie doet me goed.
Lieve Anne,
ik heb geen mooie woorden voor je, alleen een digitale knuffel! Ook hier is het stiller, maar weet dat ik aan je denk. Ik hoop dat je steun mag ervaren aan je nieuwe vriendin met kindjes. Dat ze wat vrolijkheid in je leven mogen brengen.
Liefs!
Lieve Debora,
Lief dat je aan mij denkt. Dat is wederzijds. Ja, ik geniet van de kindjes. Ze zijn zo lief.
Knuffel voor jou.
Het beneemt je soms de woorden hè. Het leven en de bij tijd en wijle heftigheid ervan. Omdat het dan met geen pen te beschrijven valt. Ik denk aan je! En hoop dat je troost mag vinden in die leuke lichtpuntjes zoals je nieuwe vriendin en haar kindjes! Liefs mij
Dankjewel Miriam, Ja het valt soms niet mee. Daar weet jij alles van. Veel liefs terug van mij.
Ik ken het. Te druk in je lijf, met je lijf, door je lijf om nog ruimte te hebben voor je fantasie.
Ik heb dan ook nog eens cognitieve moeiheid wat nadenken ook niet gemakkelijker maakt.
Mn boek komt ook niet verder en mn mijmeringen komen ook niet meer op papier.
Ja, lastig hè Marco… Ik wens je veel sterkte.
En dan toch he Anne, kom je drie en een half uur rijden om mij te bezoeken in Swinhove (Zwijndrecht). Wat ben jij een kanjer en Norbert ook. Langzaam heel langzaam klim ik uit het dal. Zelfs heb ik al heel even achter mijn rollator gelopen. Van pure emotie heb ik de verpleegster omarmd. Ik was zo blij.
Ik bid voor jou en je pijnen Anne. Ik kan met je meevoelen. Ook bij jou staat God klaar om je bij te staan. Vertrouw Hem maar. Hij heeft ook met jou een mooi plan waarin Hij zeker tot Zijn doel zal komen. Zijn liefde geldt ALLE mensen, inclusief Anne Stekhove.
Groetjes lieve Anne
Dankjewel lieve Cas. Ik ben zo blij dat het je beter gaat. In dit spoor verder! Dank voor je gebeden. Dat doet goed.
Lieve Anne, ik wil je een digitale knuffel geven en laten weten dat ik voor je bidt, het is niet niks als je steeds wordt teruggefloten als je iets doet, en je lichaam het laat af weten, maar fijn dat er toch nog geniet momenten zijn.
Dankjewel Johanneke!
Hoi An, ik vind het fijn weer wat te lezen van je. De dubbele betekenis van woorden, goed gevonden (weer)!
De kwetsbaarheden en tekorten lichamelijk of geestelijk..ik vind ze accepteren vaak ook niet makkelijk.
Via de scheuren komt het licht naar binnen..goed om daar op te bezinnen(?)
Dank je Rudolf. Wat leuk dat je weer even komt ‘buurten’ hier. Ik dacht dat scheuren bedoeld waren om het licht naar buiten te laten maar andersom werkt het natuurlijk net zo 🙂
Hoi An, ik vind het fijn weer wat te lezen van je. De dubbele betekenis van woorden, goed gevonden (weer)!
De kwetsbaarheden en tekorten lichamelijk of geestelijk..ik vind ze accepteren vaak ook niet makkelijk.
Via de scheuren komt het licht naar binnen..goed om daar op te bezinnen(?)
Mooi die scheuren. Ik heb er nogal wat