Van bloem naar bed
Het beste komt nog…
Mijn man en ik hebben de laatste tijd een nieuw grapje. Over iets, dat helemaal zo leuk niet is. Stel u dit voor: ik lig op de bank met geloken ogen. Mijn gelaatskleur is niet al te gezond. Sterker; ik ben zo wit als een doek. Mijn man komt binnen en vraagt: ‘Anne, leef je nog?’ Ik beweeg mijn pink even kort en stamel: ‘Gerade – nog net’.
De reden dat ik er zo bijlig is de tuin. Nu ja, niet de tuin an sich maar wel alle werk dat daarin verzet moet worden. Ik heb een droom moet u weten. Helemaal geen verheven droom over vrede op aarde of het einde van de pandemie. Daar waag ik me maar niet aan. Daarom droom ik heel bescheiden van een bloemenzee in onze tuin.
Wonen in een kas
Onze huiskamer is al enige tijd omgedoopt tot kas. Tussen de vele planten staan zogenaamde zaailingen. Niet eerder heb ik zoveel gekweekt als dit jaar. Op de camping na kunnen we toch nergens heen, dus dat motiveert enorm. We moeten het vooral hebben van rundum Hause. De tweede motivatiebron is de tuingroep op facebook. De foto’s zijn om van te smullen. Enige wedijver is ons niet vreemd. Vandaar de zonnebloemenwedstrijd, de hanging basketchallenge en wat dies meer zij.
De kas in de woonkamer
We hadden ooit een tuinman maar waar die gebleven is? Druk met andere klanten blijkbaar. Dus komt het op ons neer. Terwijl mijn man voor het grove en zware werk zorgt, ben ik van de details. Hoewel voor mij onkruid wieden al een opgave is. Had ik vorig jaar die leuke wilde plant er toch maar uitgetrokken. Hij popt nu overal, waar ik hem niet wil zien, tevoorschijn. En wat doe ik met dit plantenbed waarvan de grond te arm is? Vorig jaar is het zaaigoed er niet op aangeslagen. Verrijken die aarde!
Afwisseling
Ik wied en plant op alle mogelijke manieren om te kijken wat Rug, Knie en Nek kunnen hebben; op een krukje, op de knieën en gehurkt. Afwisseling lijkt me het beste. En steeds maar weer even plat tussendoor, al dan niet voorzien van warmwaterzak of hittepit. Of ik er ook nog plezier aan beleef? Zeker weten! Anders zou ik er niet zoveel voor over hebben.
Ze zeggen dat wie mooi wil zijn pijn moet lijden. Volgens mij moet het spreekwoord aangepast. Wie een bloemenzee wil zien moet pijn verdragen en een stuk kopzorg ook. De zonnebloemen zijn nog niet geplant of het gaat stormen. De dunne sprieten staan te zwier zwaaien, terwijl mijn schietgebeden ten hemel stijgen. Mag je bidden voor je tuin? Ik meen van wel. Geen zorg te klein en geen stommiteit te groot…
En nu maar hopen dat al dat harde werk wordt beloond en mijn lijden niet voor niks is.
Gerelateerde blogs
Nazaat
Ik ben ervan overtuigd dat jullie straks samen gaan genieten van een prachtige tuin.
Optimistische groet,
Bedankt Rob. Ik zal tzt wat foto’s plaatsen alhier. Een vrolijke groet terug.
Geen mooier vermaak dan leedvermaak, las ik ooit. Maar bij jouw verhaal voel ik het andere uiterste: een blij verheugen in mezelf. Echt lente, met bijbehorende bloemen – heerlijk! En wie bidt voor bloemen, niet perse lelien in het veld, vindt een verheugd oor. Ik kan het me tenminste niet anders voorstellen! Geniet ervan, en sterkte met de spieren en gewrichten!
Dankjewel lieve Monique, ook voor de sterktewens. Ik smeer de spieren na het werk in met Arnika-olie. Een leuk idee dat dat ook ooit bloemen waren. Fijn dat je je mee verheugd. We gaan het zien!
Wat een heerlijk verhaal Anne! Je gaat er echt voor, zo mooi. En je zet door. Ik weet zeker, dat je moeite beloond gaat worden, zij het dat je ongetwijfeld een hoop geduld moet oefenen. Dat hoort er ook bij. Volharden. En spreek ook steeds maar gezondheid over jezelf uit in Jezus’ Naam Anne en blijf uitzien naar volkomen genezing. Geen ding zal bij God onmogelijk zijn! Ga door dappere zus!
Bedankt voor je enthousiaste reactie Anja.
Leuk verhaal! En wat heerlijk om in de tuin bezig te zijn hè? Zo heb ik goudsbloemen gezaaid! Na de regen staan ze best al hoog en is straks heel onze tuin oranje Fijn weekend!
Wat een geweldig vooruitzicht Ilona. Goudsbloem/Arnika is een mooie en heilzame bloem.
Ik ben benieuwd, hoor. Een tuin is een hele klus, het hele jaar door. Het genieten daarentegen is er evenzeer. Elke stek die opbloeit…Elke bloem die uitkomt. Het leven zie uitkomen. Anne, geniet ervan, zolang het nog kan.
Dankjewel Yvonne. Ja, ik ga door zolang ik het kan en anders moet er toch maar weer een tuinman komen. Of tuinvrouw.
Wat fijn dat je er zo van geniet en er zoveel voor over hebt terwijl je het zoveel kost, daar zit denk ik een diepere geestelijke les in, ga er eens op voorkauwen…..
Dank je Danielle. Iets met volharding…
Het wordt vast prachtig!!
Dank je Gineke. Dat hoop ik!
Zo leuk hè, in de tuin werken.
Zeker Heleen. Dank voor je reageren hier. En jij ook veel plezier met dit heerlijke tijdverdrijf.
Het is best spannend zo’n tuin. Doe voorzichtig. Dan maar een paar dagen niet.
Dankjewel lieve Aritha. Ik probeer het. Pauzes horen erbij inderdaad.