Het loze vosje
Ter herinnering aan de trouwdag van wijlen mijn ouders op 7 maart, een gedicht van pa. De afbeelding die ik erbij vond past erg bij pa’s fantasie. Ook mijn moeder zou hem hebben kunnen waarderen. De oplettende lezer vindt een paar uitspraken van Jezus in de tekst. De verwijzingen zet ik onder het gedicht.

*De vossen hebben holen,
de mens die heeft er geen,
de jager lag verscholen,
maar ging inmiddels heen.
Het licht gloort aan het einder
en lonkt de vrijheid toe.
Wat dunkt je is er fijner
te doen wat is taboe?
Dus steek je oren buiten
en snuffel aan de lucht,
de tijd om te besluiten
is als een ademzucht.
En mocht je ooit verdolen,
ik weet het goed gemaakt:
zoek dan de *lichtsymbolen
boven de korenmaat.
*1 De vossen hebben holen, en de vogelen des hemels nesten; maar de Zoon des mensen heeft niet, waar Hij het hoofd nederleggen. Lukas 9:58
*2 Jullie zijn het licht in de wereld. Een stad die boven op een berg ligt, kan niet verborgen blijven. Men steekt ook geen lamp aan om hem vervolgens onder een korenmaat weg te zetten, nee, men zet hem op een standaard, zodat hij licht geeft voor ieder die in huis is. Mattheus 5:14-17
Wat heeft je vader je een mooie erfenis nagelaten met z’n gedichtjes.
Ja hè Danielle.
Prachtig hoe jij je ‘ouwe lui’ in ere houdt….. Dáár kunnen velen van leren; jouw dankbaarheid niet onder stoelen of banken! 🙂
Gaat vanzelf Hans. Het waren twee schatten.