De bodem van hoop
Geloof, hoop en liefde
Laatst vond ik in een oud doosje mijn hangertje van vroeger terug. Aan het hangertje zitten drie dingen; kruis, anker en hart. Het zijn de bekende symbolen voor; geloof,hoop en liefde. Het hart en het kruis kon ik wel plaatsen maar waarom een anker voor de hoop? Onderzoek bracht verheldering. Hoop is iets dat houvast geeft, vandaar het beeld van een anker. Door een anker kan je levensboot vastgemaakt worden.
Ankeren kan heel eenvoudig lijken maar is het niet. In de scheepvaart is het een handeling waar veel bij komt kijken. Eén aspect is de bodem. De grond moet niet te vast zijn, anders kan het anker zich niet ingraven. Dan denk je misschien dat je vastzit, gaat slapen om de volgende dag te ontdekken dat je hopeloos bent afgedreven. Wat is de bodem waar u uw anker in uitslaat? Je kunt dan denken aan het fundament in je bestaan.
Je zou kunnen zeggen dat we in zwaar weer zijn beland door covid19. De mensen kunnen wel wat hoop gebruiken. Velen van ons hopen dat de normaliteit terugkeert. Dat we elkaar weer mogen omarmen of dat winkels en restaurants weer open mogen. Ook op vakantie kunnen is aanlokkelijk. Sommigen hebben hun hoop hiervoor op de prik gesteld terwijl weer anderen hopen daar onderuit te kunnen komen. Kortom: de weg tot vervulling van onze hoop is niet voor iedereen gelijk.
De hoop laten varen
Ook voor corona hebben we op van alles gehoopt. We hebben gehoopt op gezondheid of voorspoed. We hebben gehoopt op een fijne relatie met onze partner of dat verstoorde verhoudingen zouden herstellen. We hebben ook gemerkt dat al dat hopen ons niet altijd verder brengt. Spreuken 13:12 zegt: *Een langgerekt hopen maakt het hart ziek.. Hopen is dus niet altijd positief. Soms moet je je hoop laten varen om weer verder te komen. Ik kom weer terug op onze boot. Wanneer die voor altijd verankert ligt, komt hij niet meer in beweging.
In mijn eigen leven kom ik erachter dat ook ik op heel menselijke dingen heb gehoopt. Het waren mooie dingen waar ik naar verlangde maar mijn verlangens zijn -in een paar wezenlijke gebieden- niet vervuld en soms ben ik daar echt ziek van. Ik had mijn anker uitgeslagen in de verkeerde bodem. Ik heb op mensen gehoopt en op eigen kracht. Gelukkig heb ik aan mijn hangertje de reminders naar Meer.
Fundament
Het kruisje herinnert mij aan het fundament van mijn bestaan. En het hart aan de grote Liefde van Iemand, die wel mijn hoop vervullen kan. In Romeinen hoofdstuk 5 vers 5 staat het zo: en de hoop maakt niet beschaamd, omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is door de heilige Geest, die ons gegeven is.
Ik mag mijn hoop dus vestigen op God, de bron van liefde. Ik mag erop vertrouwen dat Hij alles in zijn hand houdt en tot een goed einde zal brengen. In deze bodem ligt mijn anker veilig en wordt mijn bootje niet heen en weer geslingerd door berichten die angst zaaien. Ook hoef ik niet kritiekloos aan te nemen waar door mensen hoop geboden wordt. Ondanks niet vervulde wensen kan ik in- en door Hem een vervuld leven leiden.
* Een langgerekt hopen maakt het hart ziek, maar een vervulde begeerte is een boom des levens.
Met deze blog doe ik mee aan de bemoedigingsmaand van Krullie. Haar blogs vind je hier
https://krulliesschrijfselssite.wordpress.com/over-mezelf/
Wow wat mooi Anne. Vooral dat anker spreekt mij aan. Ik heb vroeger gevaren, veel op de Rijn. We hebben er ook vaak onder anker gelegen. Er moet heel wat gebeuren om een schip op een snel stromende rivier tot stilstand te brengen. Een schip heeft over het algemeen twee ankers vóór op de kop van het schip.
Het is een keer gebeurt dat ons anker krabde. Daarbij hadden we ontzettend veel geluk. We werden smorgens wakker op een heel andere plaats dan waar we s’avonds waren toen we naar bed gingen. We lagen schuin tussen twee kribben. Terwijl de andere scheepvaart snachts gewoon doorvoer, zijn wij niet geraakt. Je moet weten dat we 1400 ton vliegtuigbenzine hadden geladen. Als er wat was gebeurt hadden we het waarschijnlijk niet overleefd.
Uiteindelijk heeft ons anker het schip wel gehouden. We lagen netjes buiten de scheepvaartroute. Zo belangrijk is nu een anker
Tjonge wat een avontuur Cas. Goddank is jullie niets overkomen. Bedankt voor dit voorbeeld uit de praktijk. Past geweldig bij mijn verhaal.
Het is mijn weg naar/in het geloof wat me sterkt, niet de terrasjes, winkels, vakantiereizen wat ons nu allemaal ontzegd wordt door de beperkende Covid-maatregelen. Hoop uiteraard wel gevrijwaard te blijven van de fysieke kant van deze ziekte.
Ik zie nu in dat veel klopt en zo moet zijn, deze tijdsgeest van inkeer voor menigeen. Voel me een rijk man en ben dankbaar nu. Hou redelijk stand ondanks deze voor velen benarde situatie. Het wéten dat ons aardse bestaan van relatief korte duur is, bemoedigt me. Oké, liever geen tranendal hier, maar dat punt is nog niet bereikt. Een rijk innerlijk leven, het kind in jezelf hervinden en koesteren! Kort en krachtig: Psalm 131.
Psalm 131: Een lied Hammaaloth, van David. O HEERE! mijn hart is niet verheven, en mijn ogen zijn niet hoog; ook heb ik niet gewandeld in dingen mij te groot en te wonderlijk.
2 Zo ik mijn ziel niet heb gezet en stil gehouden, gelijk een gespeend kind bij zijn moeder! Mijn ziel is als een gespeend kind in mij.
3 Israël hope op den HEERE van nu aan tot in der eeuwigheid.
Bedankt voor je uitgebreide reactie Hans. Ik mis het reizen in zoverre dat ik niet naar Nederland kan terwijl mijn netwerk toch daar ligt. Vrienden van decennia her, die van mij houden. Ik mis ze zeer. Gelukkig heb ik hier dus nu 1 vriendin met lief dochtertje. Ze betekenen veel voor mij. Psalm 131 kwam afgelopen maandag voorbij toen ik met mijn vriendin Gebetszeit had. We treffen elkaar namelijk ook rond de Bijbel omdat de kerk nog niet open is. Fijn dat jij ook de troost van het geloof kent. Het stelt alles in een breder perspectief. Eeuwigheidsperspectief.
Hoi Anne,
Heb je ‘Een verhaal…’ op mijn blog https://hanstitulaer.wordpress.com/2020/12/19/een-verhaal/ al gelezen??
Het verhaal over de matglazen ramen waar je niet kunt in- en niet kunt uitkijken. Een mooi verhaal…waarop deze psalm m.i. ook van toepassing is?
Ja, heel mooi Hans. Dankjewel!
Hoop, een mens kan niet zonder.
Mooi verwoord, ik ben er zelf ook heel erg mee bezig (komt tzt wel in m’n blogs)
Ja hè Danielle. Dankjewel voor je reactie.
Wat mooi verwoord.
En dat n.a.v. een herinnering.
Hoop
Haar hebben wij als een anker der ziel, dat veilig en vast is, en reikt tot binnen het voorhangsel, waarheen Jezus voor ons als voorloper is binnengegaan… Heb.6
En je hoop vinden in Gods Woord, daar vind ik een schuilplaats.
Dank je wel voor je woorden.
Bedankt voor je fijne reactie Yvonne.
Het anker komt van deze tekst denk ik? Weet ik ook sinds kort, sinds ik op cursus les had over Hebreeën.
“Deze [hoop] hebben wij als een anker voor de ziel, dat vast en onwrikbaar is en reikt tot in het binnenste [heiligdom], achter het voorhangsel” Hebreeën 6:19
Ja, dat denk ik ook Heleen. Dank voor je aanvulling in dezen!
Je schrijft mooi en ingetogen over wat hoop in deze tijd voor ieder betekent: het is inderdaad voor iedereen iets anders. Voor mij is het bijna ‘andersom’: ik probeer elke dag zonder verwachtingen tegemoet te treden en me slechts te verwonderen of dankbaar te zijn over wat zich aandient. Daarmee verdwijnt hoop natuurlijk niet, maar wordt het vanuit een ander gevoel gevoed. (En: ik krijg weer mails van je bij een nieuw blog, fijn!)