Creatieve hamsters
werken met droogbloemen van mijn moeder
Nu veel winkels gesloten zijn is het voor de knutselaars onder ons een uitdaging om bezig te blijven. Natuurlijk is alles online te koop maar ik ben van het ouderwetse type dat dingen door de handen wil laten gaan, voor ik het koop. Behalve bij dingen zoals steekschuim, wat bijzonder kruimelig aanvoelt. Hier heb ik bij het bekend worden van Lock down 2 kordaat veel van ingeslagen.
Ik knutsel nu met wat ik heb, zoals u op de foto hierboven kunt zien. De meeste bloemen zijn reuze oud want ze zijn nog door mijn moeder gedroogd en die is allang niet meer onder ons. Door het creëren voelde ik het plezier dat zij moet hebben gehad. Ze is me daardoor weer zo na in het hart.
Hergebruik
Het hergebruik zie ik ook bij anderen. Schuurtjes worden ondersteboven gekeerd en laden uitgemest om toch nog iets bruikbaars te vinden. Het wie-wat- bewaart-heeft-wat in uitvoering. Ik geniet stiekem want het opruimen en weggooien is nooit mijn sterkste kant geweest. Ik vrees dat hier sprake is van erfelijke belasting. Mijn vader was helemaal erg zoals u kon/kan lezen in dit verhaal
Papier uit de oude doos
In de afgelopen jaren heb ik een heus schuldgevoel over deze zwakte ontwikkeld en dat heeft weer veel te maken met de hype die rond het zogenaamde ontspullen is ontstaan. Wegdoen waar je niet blij van wordt is daarbij het uitgangspunt. Het zou je zoveel vrijheid geven en natuurlijk sprak mij dat aan. Vrijheid, wie wil dat nu niet? Less is more; heerlijk. Hamsteren mag alleen nog bij een bekende supermarkt omdat je eten immers weer opeet. Wanneer je in de zoekmachine kijkt naar de voordelen van bewaren kom je ook alleen bij eten uit.
Wegdoen of houden?
Voor mijn verhuizing en door de erfenis moest ik keuzes maken. En ik heb best veel weggedaan voor mijn gevoel. Maar hoeveel ik ook wegdeed, veel vrijer voelde ik me niet. En wat ik de deur uitdeed, haalde mijn man weer naar binnen. We vullen elkaar niet aan, of juist wel. Het is hoe je het bekijkt. Daarbij blijk ik zelf van veel dingen toch nog te blij te worden.
Nu blijk ik ineens met al mijn gehamster in het voordeel beland. Een bijzondere positie. Het zogenaamde; more maakt mogelijk. Dat ik dat nog mag beleven. Mijn hart leeft helemaal op. En voortbordurend op die hamster; we zitten dan wel niet in een kooi maar onze vrijheden zijn wel degelijk ingeperkt. En dan is het maar wat fijn om bezig te zijn.
Inspiratie
Bij dag
Bij nacht
Zelf raakte ik geïnspireerd toen ik bij mijn vriendin leuke raamversiering zag hangen. ‘Dat kan ik ook’ dacht ik direct. En ‘heb ik niet nog ergens doorzichtig papier?’ Ik hoefde niet lang te zoeken want mijn mooie papiertjes zitten samen in een doos, dat niet eens heel groot is. Want al ben ik niet goed in weggooien, een beetje orde houden is wel zo handig en soms lukt het me best.
Ik voelde me bijna weer in de schoolbanken toen ik met de schaar de vormen netjes uit ging knippen. Mijn tongpunt stak ik nog net niet uit. Een rustgevend muziekje op de achtergrond maakte het plezier compleet. Nergens aan denken; alleen knippen, netjes plakken en dat soort gein. En na het ophangen je verwonderen over de lichtval door het vloeipapier heen. Ik vrees dat ik kinderlijk overkom nu. Het zij zo. Ik vind het goed gelukt. En dat van een papier dat al minstens 15 jaar erop lag te wachten tot ik een idee kreeg.
Wat heeft u bewaart, dat alsnog van pas kwam?
Leuk dat je zo lang bewaard materiaal kunt gebruiken.
Mijn bewaren zit het meest in dagboeken, agenda’s en brieven bewaren. Die las ik het afgelopen jaar steeds vaker terug en dat geeft herkenning, inzichten en begrip.
Bedankt Maria. Ja, teruglezen kan je veel brengen. Goed dat je het bewaarde.
Oeps zijn mijn hartjes van herkenning wel zichtbaar in een reactie?
Of kan dit alleen maar door echt letters te typen?
Bedankt voor je reactie Rieky. Helaas, hartjes gaat niet hier.
Hoewel ik het best kan waarderen wat je maakt, is dit toch niet echt mijn ding. Ik klodder liever met waterverf op papier. Ook niet al te vaak hoor.
Het liefst sta ik achter het “gas”fornuis in de keuken. Dat “gas” staat tussen aanhalingstekens omdat we vanaf woensdag een inductie kookplaat hebben aangeschaft.
Ik ben een kookfanaat. Lekker een Indonesische maaltijd op tafel zetten. Rendang of goelé cambing met sajoer lodeh en rijst. Heerlijk.
Wat mij tegenhoudt is mijn lichamelijke beperking. Ik ben helaas snel moe. Komt door mijn hart.
Maar Anne, dat jij in jouw drukke bestaan nog tijd kan vrijmaken om zulke mooie dingen te maken, vind ik knap. Je hebt een groot huis met best wel een pittige grote tuin. Toch vind je daarvoor nog tijd. Ook jij hebt een lichaam wat niet echt mee wil werken. Knap van je.
Wil je Norbert de groeten van mij doen? Ook van Ien?
Dat klinkt heerlijk Cas. Wat leuk dat je zo van koken houdt en Indonesisch is erg lekker inderdaad. Maar niet handig als je lijf in de weg zit. Daar weet ik veel van. En daarom kook ik meestal simpele gerechten. Hoewel ik afgelopen week eens iets nieuws probeerde; een sheperds pie. Heb je dat wel eens gemaakt? Door corona is er veel weggevallen van waar eerst mijn aandacht heen ging; gasten, kerk of kring. Tuin en camping liggen stil door de winter. Vandaar dat ik nu wel veel aan het knutselen ben. Ik vind het ook leuk van alles uit te proberen.
Ik heb Norbert namens jullie gegroet. Jullie krijgen groetjes terug.
Ohhh echt een stuk naar mijn hart Anne! Zo herkenbaar, dat je bijna schuldig voelen over al dat bewaren. Mijn man heeft er bijv. ook een hekel aan, aam al die spullen. Maar zo heerlijk als je nu in deze tijd het nut ziet 🙂 🙂 Ik heb zoveel gevonden op mijn zolder, waaronder schilderdoekjes en grote platen karton. En nog verf, penselen en meer haha. En nu ik in het decogroepje van de kerk zit, kan ik nog meer gebruiken haha, ook van alles uit de schuur. Echt geweldig! Ik heb nu echt zo’n gevoel, dat ik alles van een leven lang kan gebruiken voor wat God nu geeft en daarom is dat schuldgevoel nu weg. Zo heerlijk! Dankjewel voor je post Anne, ik word er erg blij van!
Dankjewel Anja! Ik word ook zo blij van jouw schilderijen en wat je erbij vertelt op Facebook.
Ik zag eerst die levende mollige hamster, maar die zal anders voedsel creatief zijn.
Wat moet het een genot zijn om met oude herinneringen bezig te zijn.
Mooi dat hamstergedrag in “oude tijden” nu zo kostbaar zijn.
Ik herken het wel, bewaren of wegdoen, hergebruiken. Alles is kostbaar voor een creatieveling. Je kunstwerk mag er weer zijn! Mooi, hoor!
Dankjewel Yvonne! Ja, zo werkt het hè bij creatieve geesten.
Heel veel herkenning, hoor Anne.
En zeer zeker ook dat laatste met knippen, nergens aan denken, muziekje op de achtergrond …
Mijn moeder maakte veel kaarten en had daar nog veel spullen van liggen, het meeste heb ik meegenomen.
En ook al maak ik heel andere kaarten dan zij, met regelmaat bevind ik me nu aan mijn bureau met een muziekje op de achtergrond al knippend.
En ik ben bang dat het puntje van mijn tong er af en toe wel uitsteekt.
En wat mooi dat jij ook nog spullen van je moeder had liggen!
Kostbaar!
Ik bewaar graag teksten, maar ook afbeeldingen. Daar maak ik dan (dat is tenminste de bedoeling) ooit boekenleggers mee. Heerlijk knippen en plakken op maximaal 40 vierkante centimeter!
Als kind had ik iets om bloemen te drogen. Twee houten plankjes met karton en papier, waar je de bloemen tussen deed. Ik weet nog dat ik dat erg leuk vond.
Ik ben niet (meer) zo bewaarderig.
Mooi wat je hebt gemaakt, leuk om je gefreubel te volgen.
Dankjewel Danielle!
Ik heb nog papiertjes die om sinasappels heen zaten (uit de zeventiger jaren). Iets voor jou?
Ik zou niet weten wat ik daarmee kan. Maar bedankt voor het aanbod Aritha.
Heerlijk dat je in deze moeilijke tijd je zo creatief kunt uitleven met bewaarde schatten! Voor onze verhuizing heb ik heel veel hobbyspullen weggedaan, maar mijn kleurpotloden en verfdoos heb ik nog, en ook een dikke stapel tijdschriften en knipsels om collages mee te maken. Ik ben er nog niet aan toegekomen… (en om een of andere reden krijg ik geen mails meer van je als je een nieuwe blog hebt geplaatst, jammer!)
Ik snap het ook niet Anuscka. Zal mijn webhost eens vragen of het niet opgelost kan worden.