Ik creëer een fraaie wereld
waar bloemen eeuwig bloeien
en de vogel roerloos zit
ook de vlinder schijnt vergeten
hoe het vliegen alweer gaat
de tijd staat stil
alleen mijn ogen dwalen rond
en ik zie dat het goed is.
Ik creëer een stille wereld
in het voormalig strijdtoneel
sjouw ik met decorstukken
terwijl de bloemen op tafel verwelken
vliegt buiten een vogel op
wanneer ik hem wil voeren
en ik vraag me af wat goed is.
Geschreven naar aanleiding van een opmerking bij mijn Posts op facebook waar iemand terecht opmerkte; dat er nooit iemand op mijn foto’s staat.
Daarnaast is het gedicht ook een uiting van het isolement waar we door de lockdown opnieuw in zitten. Ik vermaak me wel hoor. Als decorbouwer heb je altijd wat om handen. Maar contact…tja…
Tjonge, Het is zeker stil..
En het lijkt dat het stil zal blijven.
Alleen, met jezelf en je spullen.
Stilte – voor de storm buiten?
Stilte en rust voor je hart
Bij mij stromen de woordspelingen nog even door…
Het is een lastige tijd.
Ondanks dit alles:
Het ziet er wel gezellig uit bij je.
Dankjewel Yvonne. Ik geniet daar ook van.
Mooi!
Stille groet,
Bedankt Rob. Groetjes terug en fijn weekend.
Een mooi, puur gedicht. Net zo kwetsbaar als dat wat op de foto’s te zien is; eenvoudig te verstoren, maar de balans lijkt voor eeuwig….. waneer de externe factoren er maar geen grip op hebben. Erg fraai! 😉
Dank je Hans. Zo’n stolp werkt wonderen. Ik zit er in figuurlijke zin zelf ook vaak onder. Scheelt een boel!
Wat een prachtige creatie ❤
Dank je Danielle!
Ha Anne, ik begon me zorgen te maken… om een of andere reden krijg ik jouw blogs niet meer in de mail. En bezoekje hier schetst de stilte die ik ook ervoer… houd vol, houd moed
Dankjewel lieve Anuscka! Komt goed hoor. Vreemd van die mails. Zou wel verklaren waarom het hier een stuk stiller is ineens…
Dat is niet zo goed hè, soms.
xxx
Nee, het duurt te lang. Ik wil mijn vrienden zien. In Nederland ligt nu ook sneeuw en ik wil met mijn vrienden door de sneeuw banjeren. Hier ligt bijna niks.