Spelen
In de blog Klein meisje beschrijf ik de effecten van het gepest worden in mijn jeugd. Gelukkig kan ik zeggen dat ik er geen last meer van heb. Maar het spelen waar mijn meisje zo naar verlangde wil niet echt lukken. Haar vriendje is namelijk veel te druk. Gelukkig heeft ze een vriendinnetje gevonden. Al is het schipperen tussen de volwassen- en kind rol in want ik ben immers de oppas.
Als oppas verzin ik altijd wel iets leuks om te doen. Omdat Alexa Marie zo’n stuiterbal is, leek dansen een goed plan. Deze jongetjes waren mijn inspiratie https://www.youtube.com/watch?v=CmcRv7CaGho Geweldig toch? Ik stelde het de kinderen voor want er was een vriendinnetje bij.
Ontsnapping
De meisjes moesten eerst het konijnenhok verschonen want Fronie en Schmuzie hadden hun stro bevuild. Maar wanneer je 9 jaar oud bent kan je niet schoonmaken èn konijnen in de gaten houden. Daarom kwam de ontsnapping voor mij niet als verrassing. Toen ik een kijkje kwam nemen, was mijn hulp dan ook welkom. De tuin mocht dan omheind zijn, hij is reuze groot. Daarbij is een flink overdekt deel, waar allerlei zooi staat. Fronie zocht uiteraard daar haar heil. Ze zat zowat onbereikbaar en roetsjte steeds elders heen bij benadering.
Wij openenden de konijnenjacht. Zonder geweer maar wel met een kooi in de aanslag. Dat werkte voor geen meter. De dieren moesten in hun nekvel en drie keer raden wie dat moest doen. Ik! Ik, die geen bal verstand van konijnen heeft of hoe je ze moet oppakken maar ik dacht maar aan wijlen mijn kat en overwon de angst gekrabd te worden. Tweemaal rende ik al roepend met een dier in de houtgreep, dat iemand de grote hok moest openen in vrees dat ik overmand door gespartel zou loslaten en de jacht heropend zou moeten worden. En daar had ik geen zin in.
Knuffel
Voordat ik pannenkoeken zou bakken besloten we eerst te dansen. Om de beurt verzonnen we bewegingen die de anderen na moesten doen. Uiteraard kon ik niet alles volgen maar we hadden dikke pret. En de meisjes moesten erg lachen om mijn pasjes. ‘Als de buurvrouw dit zag, zou ze het de hele straat vertellen’, zei Alexa Marie. Bij het afscheid kreeg ik een dikke pakkerd van beiden. Ik knuffel ze gewoon en houdt geen afstand, al is dat tegenwoordig de regel. Ik krijg het niet over mijn hart dat van kinderen te verlangen.
Het meisje in mij had dus veel plezier want dansen is zoveel leuker dan de saaie oefeningen thuis, al kreeg ze een uitbrander van Rug. Die beklaagde zich luidkeels dat ik heb overdreven. Hij vroeg of ik niet heel stijf wat meer volwassen wil doen, hem ter wille. En ik zei ‘nee, dat doe ik al vaak genoeg.’ Maar ik gaf in zoverre toe dat ik de rest van de dag rustig aan deed. Gelukkig ging het vandaag alweer beter.
En hebt u al ‘gespeeld’, gedanst of iets anders spontaans gedaan dit nieuwe jaar? Wel doen hoor. Uw innerlijke kind zal u dankbaar zijn.
Heerlijke blog Anne. En ja ik heb vanmiddag met mijn jongste dochter paardje gespeeld en ik was het paard, al hinnikend rende ik door de tuin en wist ik steeds te ontsnappen uit de door haar bedachte stal waarop ze me bestraffend toesprak lekker blijven spelen, zo fijn om soms even te doen!
Wat leuk Johanneke. Zo kan je even helemaal uitleven en dat is naast alle verantwoording ook wel eens fijn inderdaad.
Wat leuk Anne om even kind te kunnen zijn. Ik kan het niet hoor. Het kind in mij is daar misschien al te oud voor. Trouwens, kind zijn heeft voor mij niets leuks. Ook ik ben gepest in mijn jonge jaren. Dat pesten heeft mij veranderd. Dat is niet meer te herstellen. Geeft niet hoor. Ik ben die ik ben. Ik ben zoals ik gemaakt ben.
Wat naar Cas, dat pestverleden. Ik snap dat dat je heeft veranderd. Mooi dat je jezelf daarin wel aanvaard. We zijn ook aanvaard en blijven kind van de Vader, hoe oud we ook zijn.
Wat heerlijk dat je zo kon genieten, echt spelen lukt me (nog) niet maar af en toe piept het kind in mij even om de hoek als m’n kleinzoon van 2 hier is
Geniet ervan Danielle. Ik geloof dat God juist kleinkinderen kan gebruiken voor een stukje heling van het gewonde kind in ons. Je hebt als oma ook meer ontspanning omdat je niet de opvoeding hoeft te doen. Meestal niet tenminste!
Op zo’n manier spelen is ook niet mijn ding, maar ik geniet van de momenten met mijn kleindochters op de grond met allerlei speelgoed of bouwblokken, of van het samen verven en kleuren enz.
Heerlijk blog, Anne.
O, en knap van je, konijnen vangen.
Dapper ook
Dank je Rita. Dat vond ik ook wel knap van mij. Maar als volwassene voelde ik me geroepen om voortvarend te zijn 🙂 Fijn dat jij van de kleintjes kunt genieten.
Haha, wat een belevenissen. Heerlijk, hoor, om zo met elkaar op te trekken. En…Ik geef dat konijn wel gelijk. Zo’n ontsnappingspoging. Het beest wilde gewoon even genieten van de tuin, de natuur en de vrijheid. En nu nagenieten van alle gebeurtenissen…
Och, ik zie het helemaal voor me! Haha. Geweldig. En die naam van dat konijn, Schmuzie, zo leuk. Fijn dat je voor even weer kind kon zijn:).
Die naam past ook zo goed Miriam. Schmuzen is knuffelen op zijn Duits en Schmuzie wil heel graag en veel geknuffeld worden. Een heerlijk konijn voor een kind, zo aaibaar en aardig.