Over stresskippen en pyjama’s
Help, een eng beest!
Het is half november en mijn vriendin Claudia viert haar verjaardag. Ze heeft mij uitgenodigd voor de minipartij want je mag hier slechts personen uit één ander huishouden treffen. Claudia sjoemelt want ook haar schoonmoeder komt en dat is strikt gezien huishouden twee. Ik kan het haar niet kwalijk nemen want niet strikt gezien is schoonmama familie. Daarbij houden we keurig afstand. In de ruime woning gaat dat best.
Wanneer ik keurig op tijd arriveer is mijn vriendin nog niet thuis vanuit haar werk. Alexa Marie bedenkt het plan dat we op een rij gaan staan wanneer haar moeder arriveert en dan moeten we voor haar zingen. Zo geschiedt. Claudia komt thuis en moet even wachten tot we ons hebben opgesteld, voor ze binnen mag komen van dochterlief. Het lied wordt gewaardeerd.
Enge konijnen!
Net wanneer we willen gaan zitten om aan de Kaffee und Kuchen te gaan, komen man en dochter binnen met een grote doos. Vanuit de doos klinkt geluid. Een beest, denk ik direct. Niet één maar vier stuk en nogal opeen gepakt. Kippen en ze zijn er stil van. Maar als het licht naar binnen valt, beginnen ze zacht te tokken. ‘Mogen we eruit?’ zegt kip A tegen kip B. Nog even wachten want de ren is buiten.
Het is een leuk cadeau, al had ik persoonlijk liever een kat gehad. Ook Claudia reageert niet bijster enthousiast maar dat ligt aan de timing. Ze was liever eerst gaan zitten, vertelt ze later. Nu moeten we naar de ren waar een flinke opschudding ontstaat bij het uitladen van de dames. In de ren lopen namelijk ook de konijnen en die hebben ze nog nooit gezien; toktoóók, fladder en ren! De term stresskip is me plots heel helder.
Versnapering
Een uur later dan verwacht zitten we aan de koffie. Fijn want ik heb inmiddels trek gekregen. Ook Claudia kan bekomen van de drukte en haar pakjes uitpakken. Haar man moet helaas even weg om iemand te helpen met een kast. Aan de koffie vertelt Claudia dat ze een tweedehands klavier op het oog heeft. Haar ouders willen hem betalen maar zij moet het vervoer nog regelen. Haar moeder heeft ook nog een pakje gestuurd. Daar komt een prachtige pyjama uit. Ik slik een traan weg want mijn moeder kocht (tot kort voor haar dood) vaak nachtkleding voor mij, bij wijze van geschenk. Juist deze zomer heb ik de laatste pon weg gegooid. Met gaten en al. Ach ik mis mijn moeder en haar verrassingen.
We hebben het gezellig met kletsen en spelletjes. Later opnieuw naar de kippen om ze in het nachthok te krijgen wat opnieuw voor opwinding zorgt. Dan begint het wachten op de man van de jarige zodat we kunnen dineren met elkaar. Het wordt 18, 19 en 19:30 uur maar geen Hann. Ik heb opnieuw trek want het taartje is even geleden en er zijn geen andere versnaperingen voorbij gekomen. Eindelijk horen we de deur. Maar wat is dat? Drie mannen, waaronder Hann, lopen te hannesen met het klavier! Wat een verrassing!
foto: pixabay
Hectiek
Het kost kracht en inventiviteit voordat het gevaarte op zijn plek staat. En dan moeten de heren ook nog wat drinken natuurlijk. Inmiddels voldoet het huis absoluut niet meer aan de corona regels maar dat is niet de reden dat ik ga. Ik vind het wel mooi geweest. Mijn rug trouwens ook want al dat zitten is niet zijn ding. Eenmaal in de auto moet ik lachen. Zo weinig gasten en toch zo’n hectiek. Maar ja, als je alle personen en kippen bij elkaar optelt…
Tegen Claudia heb ik het grapje gemaakt dat het wel jong houdt. En die geschenken waren echt superlief natuurlijk. Zelf kwam ik deze week aan mijn trekken. Gisteren waren we namelijk bij mijn schoonmoeder en weet je wat ik (onder meer) kreeg voor kerst? Echt een knipoog van boven; een pyjama!
In dit ene stukje weet je heel wat emoties te voorschijn te halen, Anne, een lach, ontroering, een traan, dankbaarheid.
God is goed!
Amen Rita. Bedankt voor je lieve reactie.
IK vind het zo’n mooi inkijkje in je leven. Dank je wel.
Jij bedankt Aritha. Leuk dat je reageert.
Wat een leuk geschreven stuk Anne, ik zat er helemaal in. Dat was een verjaardag vol verrassingen. En zo mooi, dat je nu van je schoonmoeder een pyjama kreeg voor kerst!
Dank je Anja! Ja, hele week heerlijk in geslapen 🙂
Zoals het leven Anne, een lach en een traan. Een leuke poezenfoto. Ook wij hebben beestjes in huis gehaald. Ze zijn nog lekker ook.
Met wat cocktail-wisky-saus zijn ze overheerlijk, “garnalen”.
Ien en ik willen je bedanken voor je lieve kaart.
We wensen jullie gezegende dagen en ook een mooi nieuwjaar. Hopelijk wordt 2021 beter dan 2020.
Bedankt voor de lieve wensen Cas en Ien. Geniet van al het lekkers.
O wat heb je dit weer heerlijk verwoord, ik zag het haast voor me. En nu bij mij de emo’s hoog zitten proef ik de jouwe, wat kostbaar zulke vrienden, je herinneringen.
Wat ben je toch een mooi mens, het is je allemaal zo enorm gegund.
Bijzonder die knipoog van boven.
Ja hè Danielle. Dikke knuffel voor jou!