De asiels zijn de afgelopen maanden in ras tempo leger geworden. Door de corona crisis zaten mensen zoveel thuis dat de aanschaf van huisdier aantrekkelijk was. Ook voor mensen die er normaal gesproken geen tijd voor hebben. Om die dieren maak ik me wel wat zorgen natuurlijk want hoe moet het met de beestjes wanneer de crisis is bedongen? Hopelijk zorgt men dan voor een goede betaalde verzorger die tijd en aandacht geeft.
Hier zorgt -bij onze afwezigheid- de huishoudelijke hulp voor oud katertje Gijs. Zij vond van het weekend een heel epistel over wat hij nog tot zich neemt en hoe het fijn geprakt of anderszins aangeboden dient te worden. Ik ging niet lang weg hoor. Dat krijg ik niet over mijn hart nu. Maar een dagje naar de camping had ik erg nodig in een periode die mij zwaar valt. De periode van langzaam afscheid nemen van mijn kameraadje van 17 jaar.
De dierenarts belde me met de uitslag toen ik op de behandeltafel bij de fysio lag. Met de Smartphone op de borst hoorde ik dat het geen FIP was (dodelijke kattenziekte). Het vocht uit Gijs buik kon nog nader onderzocht maar de uitslag zou hoe dan ook slecht zijn. En het beestje nog verder plagen met behandelingen, op de leeftijd van 20 jaar was een goede vraag. De dierenarts en ik waren het erover eens nu te stoppen en af te stemmen op Gijs. Als het niet meer gaat, moet ik hem in laten slapen.
Gijs houdt kranig vol. Hij wil nog op schoot en in de tuin liggen. Ik achtervolg hem door de dag heen met muizenhapjes. Een beetje natvoer, brokjes of vette kwark want hij vermagert snel. Hem zien eten maakt me gelukkig, al weet ik dat het hopeloos is. Deze keer wordt hij niet meer beter. Af en toe ben ik echt van slag. Een leven zonder mijn maatje kan ik me niet voorstellen. Wat een leegte! Gijs vult veel op- en veel aan. Ook tussen mijn man en mij. Ik kan dat niet zo goed uitleggen maar het is zo.
In de loop der jaren hebben Gijs en ik elkaar leren verstaan. Dat kostte veel tijd omdat ik hem getraumatiseerd uit het asiel haalde. Daarom vind ik het zorgelijk wanneer er nu zoveel dieren worden opgehaald. Je moet echt in zo’n levend wezen willen- en kunnen investeren. Met Gijs heb ik geduld moeten hebben. Ik weet nog goed dat ik destijds het asiel belde en onze ‘proeftijd’ verlengd werd omdat ik niet goed raad wist met het vreemde gedrag van mijn nieuwe huisgenoot. Ik zei:’ Ik had hem Kees moeten noemen’. ‘Hoezo mevrouw?’ ‘Nou, van Mafkees…’ Ik kan er nog steeds om lachen. Gijs bleef Gijs heten en hij werd me steeds liever of hij werd steeds liever. Ik meen allebei.
Het zal hier wel even een tranendal worden binnenkort. Het zij zo.
Wat mooi om te lezen dat Gijs zo’n bijzondere plek in jouw leven heeft / heeft gehad. Ik weet niet zo goed wat ik kan zeggen nu. Sterkte voor de moeilijke momenten.
Sterkte in deze bijzondere periode van bijna-afscheid van Gijs.
Herkenbaar wat je zegt over een kat uit het asiel met vreemd gedag waarin je moet investeren, ik was de enige met wie hij hier in huis echt door een deur kon, heb zo gehuild toen ik ‘m moest laten inslapen omdat hij tumoren op z’n lever en nieren had, broodmager werd en niet meer wilde eten. Het is inmiddels al weer jaren geleden. m’n man wilde geen nieuwe kat dus er kwam ook geen nieuwe meer, maar ik mocht een oude vrouw helpen bij het verzorgen van haar kat, ook die is er niet meer. Het hebben van een huisdier is toch een bijzondere aanvulling op je leven.
Sterkte meis, ook voor Gijsje.
Ach lieve Anne, wat een moeilijke tijd nu – afscheid nemen van elkaar. Ik weet hoe ingrijpend het is als de tijd is gekomen een dier te moeten loslaten wat al zo lang je leven verrijkt, en die zoals je schrijft zo’n bijzondere rol kan vervullen tussen jou en je echtgenoot. Heel veel sterkte en een zachte knuffel voor jullie allebei <3
We weten er alles van, omdat we altijd typetjes van het poezelige soort om ons heen hebben gehad. Nu is Quibus er nog gelukkig. We weten ook hoe het voelt als je na zoveel jaren afscheid moet nemen van je pluizenmaatje. Verschrikkelijk! We leven met je mee en wensen je heel veel liefs en sterkte
Aahhh, hartverwarmend en vertederend. En moeilijk… Na zo’n lange tijd straks afscheid moeten nemen… Geniet nog maar van hem en kijk goed naar zn lichaamstaal, katten doen zich vaak kraniger voor (natuurlijk vlucht/vecht gedrag) dan hoe ze zich voelen !
“Getraumatiseerd”….vul ik hier in dat je Gijs in vele hoedanigheden hebt gekend, met beleid hebt benaderd en daarmee een zeer hechte band hebt doen ontstaan, vv. Nu op het eind en verzwakt zijnde komt het ware karakter van het beestje aan de oppervlakte. Een diepgaand proces, ook voor jou Anne!
Het (vast-)houden van, wordt een loslaten. Ook voor een kater is er een plekje na dit leven……….. men zegt toch ook dat een kat negen levens heeft!? 😉
Inmiddels heb je Gijs een plaatsje kunnen geven, ook al zal je hem ongetwijfeld op de gekste momenten missen.
Zoooo heftig het afscheid van zo’n trouw maatje, vreselijk… Veel sterkte lieve Anne!
Hartelijk dank voor jullie lief meeleven. Gijs heeft iedere dag pijnstillers gekregen maar toch was het al snel niet fijn meer. Daarom heb ik hem vanmorgen in laten slapen. We hebben hem begraven onder het bankje achterin de tuin. Ik zal er vast nog vaak zitten en denken aan mijn zwarte vriend met de poezelige pootjes.
Och Anne……heel veel sterkte. Las je blog vanochtend met tranen in mijn ogen. Zo herkenbaar !! Wij hebben ook twee poezebeesten: Olivier en Lotje van 15 en 12 jaar ! We zijn net gisteren terug van de camping waar we een heerlijke week hadden. Voor mijn gevoel was dat te kort maar wilde ook niet langer weg in verband met Olivier die sinds een half jaar blind is en ook nog eens heel eenkennig. Mijn beestjes worden goed verzorgd door een lieve buurvrouw als we weg zijn maar toch…. Ze waren niet bij ons weg te slaan sinds we gisteren thuiskwamen en de halve nacht hebben ze ons wakker gehouden en schreeuwden om aandacht.
Er komt een tijd dat ons vriendje en vriendinnetje ons ook gaan verlaten en zal ik ( opnieuw ) moeten dealen met een groot verlies van een kameraadje voor het leven !!
Maar ik hoop dat dit nog een tijd op zich laat wachten !!!!
Veel liefs en sterkte met dit verdriet
Droef nieuws van een onherroepelijk feit.
Toch beter zo voor Gijs. Sterkte aan jullie adres, Anne! 😐
sterkte lieverd.
Als ik lees hoe jij voor hem hebt gezorgd, denk ik dat Gijs zich geen beter baasje had kunnen wensen. Maar juist door die sterke band lijkt het gemis me extra verdrietig voor je, sterkte Anne!
Sterkte Anne! Ik bid voor troost voor jou in deze tijd van tranen!
Bedankt voor de fijne reacties. Doet me goed. Nu het nog mooi weer is, zit ik elke dag even op het bankje. Een foto zien jullie bij de nieuwe post.