Gespleten eik

Op de sterfdag van mijn moeder een rouw-gedicht van mijn vader. Nu zijn zij weer samen, zoals ooit die mooie eik.

Een bliksemflits had ruw gespleten

de onkwetsbaar ooit geachte eik.

De ene helft lag alreeds in het slijk,

De andre radeloos vergeten.

 

De takken grijpend hemelhoog

om het verlies te vatten.

Nog konden ze het niet bevatten,

alsof de waarheid hen beloog.

 

De storm joeg over ’t vrije veld

als kameraad van bruut geweld

en zocht in gaten en in  hoeken,

of hij nog iemand kon bezoeken.

De tijd zal ooit de wonde helen,

de bries weer met de blaadren spelen,

maar waar de wederhelft vertoefde

vertonen zich de diepe groeven

En kreunt en kraakt het hout,

wanneer de storm zich weer verstout

en vallen blaadren eerder af,

al carte belli (di amore) op het graf.

, 10 september 2020. 9 reacties op Gespleten eik. Category: gedichten van Pa.

About Anne Stekhoven

Sommigen kennen mij als Faith, blogster op Funky Fish.

9 reacties

  1. Danielle Hoogendijk schreef:

    Wat mooi verwoord.
    Sterke meis.

  2. Yvonne schreef:

    Bijzonder mooie woorden…

  3. Anuscka schreef:

    Wat een mooie en rake woorden! Sterkte vandaag ❤️

  4. Anne Stekhoven schreef:

    Lieve Rieky, Danielle, Hermien, Yvonne en Anuscka. Dank jullie wel voor de postume eer voor pa en de sterktewens voor mij. Dat kan ik wel gebruiken want het gaat slecht met Gijs. Het raakt me zeer. In een volgende blog daarover meer. Fijne zondag voor jullie.

  5. Hans schreef:

    Zorgen om een geliefd huisdier zijn vaak net zo groot als van een huisgenoot. Verdriet vaak evenzo. Ik weet ervan. Sterkte Anne. 😐

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *