Op de camping

Deze blog begint waar mijn vorige verhaal eindigde; op de camping. En dan wel de soort camping waar je stacaravans en kleine huisjes aantreft. Hier zie je steeds dezelfde gezichten voorbij komen en dat heeft  iets vertrouwds. Hier geen schone schijn maar oude kleren of blote bast. De bierbuik  is zo algemeen vertegenwoordigt dat men zich niet hoeft generen. Iedereen heeft een kleurtje van de zon en de frisse lucht.

Er is een grote hulpbereidheid. Wanneer de Nederlandse buren er een tijd niet zijn, geef ik hun bloembakken water en maait iemand anders hun grasmat. Bij ons wordt er niet door anderen gemaaid maar mijn bloemen leven altijd nog wanneer wij na een pauze weer terugkeren. Ik ben zeker dat iemand ze water geeft. Dat is een fijne gedachte, dol als ik ben op mijn planten.

Ik geniet niet alleen van de natuur maar ook van de mensen, al weten ze dat niet. Maar ik vind de sfeer hier zoveel gemoedelijker dan in ons wijkje. Daar hebben we helemaal geen contact met de buren. Ik heb in heel Aldenhoven ook geen vriendin gevonden of ik moet onze huishoudelijke hulp als vriendin zien.

Nieuwe buren

Op de camping hebben we nieuwe buren. Ze hebben hun intrek genomen in de oude caravan die lang leeg heeft gestaan. Er moet het nodige aan gebeuren maar de man heeft een eigen klusbedrijfje dus dat is geen probleem. Het is een gezellige praatvaar, die man. Hij komt met regelmaat naar ons toegelopen om weer iets te vertellen wat hem is overkomen of is opgevallen. Zijn vrouw heeft een open gezicht. Samen met hun twee kinderen brengen ze leven in de brouwerij.

Omdat ze zo aardig zijn maken wij er geen punt van dat ze af en toe van die rare dreunmuziek hebben aanstaan. Zolang het niet de hele dag is en men aanspreekbaar is op dit soort dingen moet je elkaar ook wat gunnen. Het schijnt voor de man ondersteunend te werken bij de klussen aan en rond de caravan. Een soort arbeidsvitaminen maar dan anders.

Optocht

In de ochtend zie je een kleine optocht richting de douche en toiletten. Het doel is duidelijk door de  wc rol die in de hand wordt meegedragen. Wanneer men terugkeert kan er een praatje vanaf. Dat levert een fraai beeld. Bij de buren staat een dame te praten met rol wc-papier  in de hand. Bij het huisje verderop staat een meneer, ook weer met rolletje. Ik ben toch blij dat wij een wc in onze caravan hebben want al is dit beeld gezellig, ietwat onhandig schijnt het mij wel.

Wanneer de buren een vriend op bezoek krijgen, die een vouwwagen heeft, komen diverse campinggasten kijken hoe die tent in elkaar steekt. Het schouwspel wordt begeleid met uitleg over prijzen en wie de vouwwagen heeft bedacht. De eigenaar heeft zich duidelijk in het fenomeen verdiept en ik leer wat bij want hij is op grotere afstand verstaanbaar.

Gereserveerd

Ik denk dat de mensen ons op de camping wel een beetje gereserveerd vinden. We groepen niet bij elkaar onder het genot van een biertje zoals sommige anderen doen. Maar ik heb wel een beetje contact met een rustige Duitse dame die iets verderop een caravan heeft. We hebben laatst een wandeling gemaakt en ergens wat gedronken. Ze heet Brigitte en ik mag haar graag. Helaas is ze er niet zo vaak.

Wanneer we een paar dagen op de camping zijn geweest kunnen we ons huis en alle luxe daar weer meer waarderen. Wanneer we terugkeren naar de camping, zijn we weer dankbaar met alles wat ons daar wacht. Het is de afwisseling die het zo aantrekkelijk maakt. En zeker dit jaar beleven we dat als een grote zegen.

gerelateerde blogs

https://annderverhaal.nl/2020/04/26/het-ventiel/

https://annderverhaal.nl/2019/02/27/dromen-onder-de-bomen/

Anne Stekhoven, 4 augustus 2020. 12 reacties op Op de camping. Category: blogs.

About Anne Stekhoven

Sommigen kennen mij als Faith, blogster op Funky Fish.

View all posts by Anne Stekhoven