Omgaan met problemen
Waa…wat nu?
Zoals beloofd een blog over het omgaan met problemen. Simpel gezegd zijn problemen; de dingen waar we niet op zitten te wachten in het leven. Om het bij mezelf te houden denk ik dan aan het chronisch ziek zijn maar ook moeizaam lopende relaties, zie ik als probleem. Deze tijd van corona brengt voor veel mensen de nodige problemen met zich mee.
Hoe mensen met hun problemen omgaan wordt * ‘coping’ genoemd. Onze copingstijlen ontwikkelen we vaak al op jonge leeftijd en we zijn ze niet altijd bewust. Zo zijn er mensen die zich wentelen in hun problemen. Ze zijn er steeds mee bezig. Anderen zien het probleem juist helemaal niet onder ogen. Beiden slaan als het ware door in een blind-staren-op of een blinde-vlek-hebben-voor. Doorslaan is geen doorslaand succes als het gaat om problemen.
Wanneer we naar het *lijstje onderaan deze blog kijken staat met stip op 1: Het probleem actief aanpakken. Dat willen de meeste mensen best want wat is er nu fijner dan dat we zo het probleem kunnen oplossen of in ieder geval meer hanteerbaar maken? Actief aanpakken, hoe doen we dat?
Het probleem aankijken
Het begint bij het onder ogen zien van. Ik noem dat: het probleem aankijken. Dat lukt alleen als we aanvaarden dat het leven niet maakbaar is. En dat we faalbare mensen zijn. Het helpt als we daarbij bedenken dat iedereen problemen heeft. Je haalt al een angel uit het probleem door het niet gek te vinden dat het er is. Vanuit die gedachte kan je het ook een uitdaging noemen. Iets dat je uitdaagt een weg te vinden; om ermee om te gaan of het op te lossen.
De uitdagingen van het leven gaan samen met emoties. En dat zijn niet de vrolijke emoties die we graag ervaren. Wie niet de nare emoties heeft leren (ver)dragen heeft vaak veel moeite om de uitdaging onder ogen te zien. Wie echter heeft leren verdragen kan een weg door de emoties heen vinden. Ze doorleven en zich weer hervatten.
Analyseren door afstand
Dat hervatten is nodig om met wat meer afstand naar het probleem te kijken. Die afstand helpt om te handelen. Soms moeten er lastige keuzes worden gemaakt. Die keuzes kan je beter niet in het moment van emotie maken omdat je dan achteraf spijt kan krijgen. Daarom is het zaak het verstand te betrekken bij de keuze zodat deze doordacht zal zijn.
Ik geloof erg in de steun van vrienden wanneer we problemen hebben. Een goede vriend heeft de afstand die jij zelf wellicht (nog) niet hebt. Hulp vragen is derhalve een goede coping. Maar kijk daarbij kritisch aan wie je hulp vraagt of wie je in vertrouwen neemt. Wanneer je het probleem met veel mensen deelt, kunnen de verschillende adviezen je namelijk net zo goed in verwarring brengen.
Even parkeren
Wanneer je er niet uitkomt of bij meerdere uitdagingen tegelijkertijd, is het handig om een probleem tijdelijk te parkeren. Wanneer je een auto parkeert, is hij daarmee niet weg. Maar het geeft je de tijd om even elders te vertoeven zonder dat je steeds naar die auto staart. Ik heb me laten vertellen dat mannen hun probleem wat makkelijker parkeren dan vrouwen. Vrouwen zijn meer geneigd te piekeren. Dat ken ik uit ervaring. Toch kan je parkeren wel degelijk leren door heel actief je probleem opzij te zetten.
Mij helpt het om het vanuit een geloofshouding – in gebed – bij God te brengen. In Zijn handen zijn mijn problemen op de juiste plek want God wil mij bijstaan in de uitdagingen van mijn leven. Jezus zegt het heel mooi in Matteus: Kom tot mij, allen die vermoeid en belast zijt. Dat is toch wel de grootste troost en steun die we hebben in het omgaan met problemen. God neemt het probleem niet altijd weg. Maar het beeld van het juk is; we dragen samen.
Matteüs 11:28-30
‘Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’
Coping in volgorde van van gezond/ongezond
1. Het probleem actief aanpakken
2. Sociale steun zoeken
3. Afleiding zoeken (wandelen, sporten ed)
4. Uiting geven aan emoties
5. Helpende gedachten
6. Vermijden, afwachten, vluchten
7. Depressie
Welke copingstijl herkent u bij uzelf? En welke tips zou u aan anderen met een probleem willen geven?
Deze blog is niet af. Dat komt omdat het oplossen van problemen zo makkelijk niet is. Ik hoop wel een aanzet te geven tot een beter omgaan met de uiteenlopende uitdagingen. Soms is het probleem niet oplosbaar. Daarom ga ik ook nog een blog over aanvaarding en overgave schrijven. Wordt vervolgd.
Voor mij is 5 een mooie oplossing. Ik heb mijn gedachten leren sturen. Tot voor enkele jaren was ik een slaaf van mijn denken.
Zelfs een documentaire op tv kon mij totaal van mijn stuk brengen. Totdat ik het zat was, en ik ontdekte dat ik mijn denken kon sturen. Ik had het zelf in de hand. Dat gebeurde niet zomaar hoor. Met gebed en zelfonderzoek leerde ik met mijzelf omgaan. Dat was best moeilijk.
Ik kan hier nog veel over schrijven maar hier laat ik het bij.
Dank voor je openhartige reactie Cas. Anders denken maakt een groot verschil inderdaad. Zoiets gaat niet vanzelf, nee.
Hoi Anne, ik herken al deze coping stijlen wel, uit eigen ervaring. Steeds meer van 7 naar 1, door de jaren heen. Wat me daar het meeste bij heeft geholpen, was 2 – sociale contacten. Delen met vrienden/vriendinnen. Een klankbord maakt zo’n verschil! Bedankt voor je mooie, bemoedigende verhaal!
Bedankt voor je reactie Monique. Super dat je met steun van vrienden zoveel verder bent gekomen. Dat herken ik zo! Vrienden en afleiding zoeken zijn mijn favoriete stijlen.
Jaren was 7 mijn metgezel, en 6 was ook een grote “vriend” inmiddels heb ik 5, 4 en 3 ter hand leren nemen omdat Iemand me die weg leert gaan. Die Iemand is ook mijn nummer 2 ook al doet Hem dat nummer geen recht, Hij is nummer 1. Alles met elkaar leer je de nummer 1 van jou lijstje in praktijk te brengen
Mooi blog, ik ben heel benieuwd naar het vervolg.
Mooi Danielle. Mooi hoe jij aan Zijn hand hebt mogen leren om meer en meer nummer 1 te praktiseren! Dank voor het delen hier en op je blog Hoe Hij werkt in je leven.
Mooi onderwerp Anne. Je noemt problemen in relaties. Daarbij denk ik aan mijn eigen relatie met een andersdenkende man. Dat geeft absoluut problemen. Je kunt die ander willen veranderen, maar dat werkt niet. Wat mij heeft geholpen was mijn eigen aandeel in het probleem onder ogen durven zien. Bijvoorbeeld durven inzien waarin ik ontoegankelijk was, koppig of overtuigd van eigen gelijk. Het was best pijnlijk om te moeten ontdekken dat de helft van de problemen aan mij lag. Ik was een religieus pad op gegaan wat wel dood moest lopen. Toen ik dat inzag was ik verdrietig en heb ik dit eerst beleden aan God. Ik ben ook bij die gemeenschap weggegaan. Daarna ben ik naar mijn andersdenkende man gegaan en heb het ook aan hem beleden. Dat heeft gewerkt en werkt nog steeds. Het heeft onze relatie gemakkelijker en ontspannender gemaakt. We kunnen nu zelfs grappen maken over deze dingen, maar dan zijn we ook wel 20 jaar verder.
Punt 6 en 7 passen niet bij mij. Met sociale contacten (punt 2) ben ik voorzichtig. Het helpt niet als ik contacten zoek die mij steunen omdat ik zo zielig ben, wat ik dus niet ben, maar voor je het beseft kan dit wel zo overkomen. Die ander hoort alleen vaak één kant van het verhaal. Wel heb een een contact waar ik samen mee bid. Dat is erg fijn en bemoedigend. En we sparen elkaar niet! Punt 3 is heel fijn en helpt relativeren.
Dank voor je uitgebreide reactie Rinske. Dat was een heel leerproces zo te lezen. Mooi hoe je jezelf niet hebt hebt gespaard maar de bereidheid toonde te leren. Wat je zegt tav sociale contacten klopt. Vrienden horen alleen 1 kant. Ik sta daar vaak nog te weinig bij stil. Maar ik heb gelukkig wel wijze vrienden die goede vragen stellen. Inzichtgevende vragen. Dat zou ook nog een leuk blog thema zijn; hoe help je iemand die een probleem heeft?
Mooi dat je wijze vrienden hebt. Het is inderdaad een kunst om goede vragen te stellen die niet sturend maar open zijn. Op mijn werk heb ik daar wel iets over geleerd. Heel interessant. Het zou zeker een mooi thema voor een blog zijn!
Hoi Anne,
Haast heldhaftig om zo’n complex iets hier aan te kaarten. Een onderwerp wat nooit ‘af’ is, èn bovendien via een uiterst begrensd medium als Internet misschien gedoemd ten onder te gaan in een labyrint van woorden?
Succes ermee en ik blijf je voorlopig volgen! 😉
Hoi Hans, Haha…ik kan het niet laten. Er zijn hele boeken over geschreven en ik zet iets op een A4 🙂 Natuurlijk is het niet meer dan een vingerwijzing of een vraagteken zelfs. Maar gezien de reacties ben ik toch geneigd te zeggen; het brengt me verder. En mijn lezers hopelijk ook. We kunnen veel van elkaar leren want wat een leerschool, die problemen!
Uitdagende vraag aan het eind van een mooi blog. Door heel lang vermijden, afwachten, vluchten toe te passen ben ik jarenlang steeds weer in een depressie terecht gekomen. Tot ik via mijn werk terecht kwam in een onderzoek naar mindfulness bij depressie en de toverzin voor mij alles veranderde: je BENT niet je gedachten… Sindsdien stuur ik mijn gedachten, zoek ik actiever afleiding en pak ik het probleem actief aan. Heel af en toe betrek ik een goede vriendin bij problemen. Inmiddels probeer ik bij problemen in de relatie – die toch vaak met miscommunicatie beginnen – ‘geweldloze communicatie’ toe te passen, een manier van communiceren volgens Marshall Rosenberg. Hierbij ligt de focus op het communiceren vanuit je gevoelens en behoeftes zonder die van de ander al te interpreteren. Het doel van geweldloze communicatie is in verbinding te komen met jezelf en met de ander, en dat spreekt me zeer aan 🙂
Bedankt voor je uitgebreide reactie Anuscka! Mindfulness is een fijne methode om met wat meer afstand naar je gedachten gevoelens te kijken. Fijn dat je er baat bij hebt gehad. Geweldloze communicatie, ik ken het boek. Mij sprak het ook aan.
Tjonge, jij stelt wel lastige vragen in je blog, Anne! Problemen heb je natuurlijk in alle soorten en maten, dus een eenduidige manier om er mee om te gaan vind ik lastig te noemen. Maar wat ik wel geleerd heb de laatste jaren is: niet vechten, niet vluchten, maar schuilen bij Hem en er dan samen met Hem stapje voor stapje doorheen.
Vind je Rodie? Ik vond het wel goede vragen 😉 Mooi wat je schrijft over schuilen bij Hem…