Midweekje Hotel/Kliniek
Dinsdag 19 mei – Unikliniek Aken
Vandaag twee vervelende onderzoeken op één dag: Ruggenprik en Elektromyografie. Nog naar van de ruggenprik laat ik me per rolstoel naar de EMG brengen. We gaan naar de kelder. In een ruimte zonder ramen word ik ontvangen door een vrouw, die de stroom zal toedienen.
Voor het eerst haat ik de verplichte mondkapjes. De ruimte, de gezichtsbedekking van de vrouw en de uiterst pijnlijke methode vormen in mijn beleving een surreëel landschap van marteling. Terwijl mijn ledematen rond stuiteren komen ze spontaan; tranen. Ik wil het niet maar ze komen vanzelf. Evenals de zwartgallige emoties. Elke stroomstoot een nieuwe nare gedachte. Met een doorweekt mondkapje word ik later teruggebracht naar de kamer.
De rest van de dag lig ik op mijn (oud model) ziekenhuisbed maar bijkomen is lastig wanneer je buurvrouw zo regelmatig met haar familie belt. Ze praat luid en heeft haar gesprekspartner op de speaker. Ik kan het hele gesprek volgen.
Duiven bij de daktuin
De vogels in de daktuin bieden mij troost. Onwetend van het leed aan de andere kant van het glas. De kamer ligt aan het einde van de gang. Hier werd ik gisteren heen gebracht. Het is een lichte ruimte. Dat vind ik fijn. Als je niet beter wist zou het een hotelkamer kunnen zijn. Een hotel met prima eten en heel vriendelijk personeel. Eigenlijk mag ik niet klagen. Men doet zijn best mij te helpen. En er zijn hier mensen die veel zieker zijn dan ik. Dat moet ik niet vergeten.
Woensdag 20
De hele dag hoofdpijn in golven. Mij is totaal onduidelijk of er vandaag nog onderzoeken komen. Pas in de namiddag licht de dokter mij in. Ik sta op een soort wachtlijstje voor de CT-scan en ik moet in het ziekenhuis afwachten tot ik aan de beurt ben. Het kan wel vrijdag worden… Het is morgen Hemelvaartsdag. Ik had gedacht vandaag of uiterlijk morgenochtend naar huis te kunnen. Twee dagen rondlummelen in het ziekenhuis? Zoiets zou in Nederland ondenkbaar zijn.
Mijn buurvrouw wordt naar een andere afdeling geplaatst. Dat maakt het voor mij iets makkelijker mij over te geven aan de gang van zaken want; Rust!
De kliniek
Ik maak een kleine wandeling en verwonder me over het gebouw. Het doet me denken aan Sjakie en de chocoladefabriek. Ik stel me voor dat door de buizen het snoepgoed naar de patiënten stroomt. Een leuk idee. Voor meer foto’s https://de.wikipedia.org/wiki/Universit%C3%A4tsklinikum_Aachen#Geb%C3%A4ude
Donderdag 21 mei – Hemelvaartsdag
Beter geslapen maar de hoofdpijn is nog steeds heftig. Het komt uit de nek. De dienstdoend arts bevestigt wat ik ook denk: dat oude bed ligt niet goed.
Ik heb best een fijne dag verder. De maaltijd met asperges smaakt heerlijk en ik heb achter de kliniek een prachtig parkje ontdekt. Daar tref ik in de middag mijn man, die Kaffee und Kuchen heeft meegenomen. We genieten van de mooie natuur en het lekkers. Een soort normaliteit al blijft de hoofdpijn een stoorzender. Ik gooi er maar wat sterkers in, dan ze in de kliniek aanreiken. Mijn man is arts…
Bron van vermaak
s’ Avonds krijg ik een nieuw kamergenootje en een moderner bed. Ik voel direct dat het veel beter is voor mijn lijf. Dit wordt een goede nacht! Het meisje naast me vind ik ook lief. Alles in Ordnung!
Vrijdag 22 mei
Zonder hoofdpijn word ik wakker. Nu moet ik nuchter blijven vanwege de scan, die ook in de kelder wordt uitgevoerd.Het duurt en duurt voor ik aan de beurt ben. Is dit een soort geduldtraining? Ik geloof van wel. Ik faal voor het eindtoets want ben het nu echt zat! De hoofdpijn, die weg was, komt terug door mijn drukmakerij. Eigen schuld.
In de middag het verlossende bericht. Ik mag de uitslag van dit onderzoek thuis afwachten. Ik ga er eigenlijk vanuit dat ook hier niets gevonden wordt. Kort samengevat:
Het slechte nieuws: Ik weet nog steeds de oorzaak niet. Het goede nieuws: heel nare oorzaken bijna allemaal uitgesloten nu…
Gerelateerde blogs:
https://annderverhaal.nl/2020/04/30/even-mekkeren/
Fijn dat je weer thuis bent na deze “rust”tijd. Ik hoop dat je snel hoort wat de oorzaak is van je klachten.
Dankjewel Maria. Ja, ik ben heel blij weer thuis te zijn. Bij deze kwaal wordt de oorzaak heel vaak niet ontdekt. Maar mijn zoektocht is nog niet ten einde. Fijn weekend gewenst!
Wat heftig allemaal voor je zeg! Alle indrukken ook. Ik hoop echt Dat er gauw meer duidelijkheid voor je zal komen! Ik blijf voor je bidden lieverd! Dikke knuffels van mij ❤
Dankjewel lieve Elya! Gebed is zo belangrijk. Ik moet inderdaad één en ander echt even verwerken. Het is niet alleen mijn eigen leed. Je krijgt in het ziekenhuis ook veel mee van het lot van anderen. Dat heb ik niet zo in dit verslag benoemd. Het zou een te lang verhaal zijn geworden. Maar de verplaatsing van mijn buurvrouw had met complicaties te maken. Ze is longpatiënt en heeft net corona overleefd en toen kreeg ze koorts door die complicatie. Ik kwam haar bij de scan weer tegen en was blij dat ze er alweer wat beter uitzag.
Het is inmiddels een poosje geleden maar toch…wat een ellende die onderzoeken. Maar je hebt ze -weer- kranig doorstaan.
O wat een nare onderzoeken en dagen. Hoop dat je nu even bij kunt komen.
xxxx
Ik ga zo heerlijk op het tuinbed liggen met een dekentje. Dankjewel voor je meeleven Aritha.
Dat je deze ‘ziekenhuisellende’ ervoor over hebt, geeft mij een beeld van de intensiteit van de klachten die je momenteel hebt. Je bent in dit opzicht niet te benijden.
Ik wens je heel veel goede energie toe: sterkte, geduld, vreugd, troost.
Ben ook gelukkig met jouw (innerlijke) levensbeschouwing. Want als je die niet hebt……pas dan word je triest en mismoedig!
Nogmaals: sterkte en leg de klemtoon op die dingetjes waar je gelukkig van wordt. Die wéét jij!
Dank voor je meeleven Hans. Ik weet niet of wat ik heb zoó erg is maar een leuk is anders. Zonder mijn geloof was ik nu depressief volgens mij.
Wat de ziekenhuisellende betreft voelde het eerder als een ‘overgeleverd’ zijn aan… dan als een ervoor ‘over hebben’. Maar het klopt wel dat ik overtuigd ben dat je beter de nare dingen kan uitsluiten dan daar mee doorlopen. Bovendien moet de behandeling toch afgestemd worden. Nu heb ik een medicijn gekregen dat vrij gangbaar wordt ingezet bij neuropathie. En voor verdere begeleiding mag ik terug naar de dokter met de Kuifje koektrommels. Die vond ik aardig en capabel dus prima.
Pfff. Wat heftig Anne al die onderzoeken. Ik blijf voor je bidden dikke digitale knuffel.
Dankjewel Johanneke!
Ik heb wat gemist geloof ik, begrijp niet waarom je ineens die onderzoeken hebt, maar ik zal wat terug gaan lezen. Wat naar allemaal Anne, en wat knap dat je toch dankbaar kon zijn om de goede dingen in deze ellendige dagen in dat ziekenhuis. Sterkte en liefs!
Dankjewel Kristine. Ja, er is weer veel gebeurd. Ik zal de linkjes nog bij deze blog plaatsen. Dat scheelt zoeken. Liefs terug van mij!
Och lieverd, dat was niet fijn allemaal.
Hoop dat je nu wat bij kunt komen, gelukkig weer thuis.
Dikke digitale knuffffffff en sterkte
Dankjewel lieve Danielle. Knuffel terug van mij!
We hebben een Hogepriester die met ons mee kan lijden! Niks geen ‘eigen schuld’ en schaamte voor je tranen! Hij zal alle tranen van je ogen wissen als Hij terugkomt! Tot die tijd zal Hij je Schuilplaats zijn!
Heel veel sterkte!!
Wat haal je een mooie tekstgedeeltes aan Lieneke. Ze komen binnen. Dankjewel!
Tsjonge wat een enerverende week! Sterkte bij alles en het afwachten en fijn dat je weer thuis bent!
Dikke knuffel van mij!
Dankjewel lieve Heleen. Knuffel terug!
Sjonge wat een mooi en ontzettend groot ziekenhuis. Maar dat is bijna alles in Duitsland. Ik heb de laatste 15 jaar ook veel ziekenhuizen gezien vanbinnen.
Ik heb groot respect voor je Anne. Hopelijk weet je snel waar je aan toe bent. Ik bid je Zijn genezing toe. Maar meer nog, Zijn nabijheid in je geest.
Als je weet dat Hij bij je is, heb je al veel gewonnen. Ik weet dat je een geliefd kind (dochter) van God bent.
Hij zal je genade schenken en je zal het weten
Ja, mega groot Cas. Ik ben nog verdwaald geraakt… Nabijheid is inderdaad belangrijker dan genezing. Al hoop ik zeer dat het niet erger wordt dan dit! Morgen ga ik de voetkliniek alsnog bellen. Want dit midweekje was puur diagnostiek en ik moet ook weer wat beter uit de voeten kunnen, vind ik. Ik kan op de normale schoenen nog maar zo kort wandelen. Dat is niet meer leuk. Ik blijf er dus wel mee bezig. Maar ik heb goede hoop want God is erbij.
Dank dat je ons hier even in gedeeld hebt. En wat een worsteling. Stiekem word ik dan ook een beetje verdrietig van je laatste zinnen, ondanks dat hele nare dingen uitgesloten zijn. Ik gun je uitzicht en hoop op beter! Veel liefs!
Dankjewel Natasja. Ik vind het ook onbevredigend hoor. Maar wat ik erger vind is dat ik nog steeds geen hulp heb in de begeleiding naar een aangepaste schoen. Met alleen een nieuw zooltje red ik het niet. Nu heb ik een afspraak met een voetchirurg voor advies…14 juli! En die moet mij dan doorverwijzen naar eventueel een orthopedisch schoenmaker. Deze gang van zaken drijft me tot waanzin.
Tjonge, wat een intensieve week was dat voor je, Anne. Ik hoop dat je de afgelopen dagen weer lekker bijgekomen bent thuis. Ook hoop ik dat je op één of andere manier wat verlichting zult vinden voor je klachten. De films van Sjakie vind ik altijd een genot om naar te kijken. Grappig dat je daaraan moest denken in het ziekenhuis. Nu de kids hier weer wat groter zijn, willen ze hem niet meer zo vaak zien helaas. In alles wat je doet en meemaakt wens ik je toe dat je Gods nabijheid steeds mag ervaren. Zelf mocht ik deze tijd weer leren om me in Hem te verheugen ondanks omstandigheden. Lieve groet!
Dank je Rodie!
Echt niet fijn voor je Anne! Ik hoop dat je snel meer duidelijkheid hebt en minder pijn!
Dankjewel Heleen!
Ach jeetje, wat een nare toestanden allemaal… en dan ook nog beginnen in zo’n slecht bed. Wel bijzonder inderdaad dat je dagen kunt ‘rondlummelen’ in een ziekenhuis. Maar fijn dat je inmiddels weer thuis bent. Hopelijk komt er ooit toch duidelijkheid over de oorzaak!
Bedankt Anuscka!
Ontzettend naar dat ze niet weten waar je klachten vandaan komen. Dat is zo frustrerend. 🙁
Ik heb zelf wel een vermoeden Geluk. Neuropathie kan namelijk voortkomen uit hypermobiliteit. Ik vrees dat wel meer onbegrepen klachten daarop terug te voeren zijn in mijn geval. Alleen is het wel jammer dat ik niet weet welke vorm ik heb.