Even mekkeren
Ons hoor je niet mekkeren
Vandaag bezoek ik de neuroloog. Een vriendelijke man waarvan ik alleen de ogen kan zien. In Duitsland is deze week namelijk de mondkapjesplicht ingegaan. Het is maar goed dat ik al zeker een maand geleden zo’n ding genaaid heb. Was ik aanvankelijk één van de weinigen, nu moet iedereen eraan geloven. Het is grappig om te kijken hoeveel verschillende variaties op het thema voorbij komen.
De dokter draagt een simpel kapje van witte stof dat precies bij de saaie witte spreekkamer past. Alleen de koektrommels met afbeeldingen van Kuifje (en zijn kameraden) geven wat kleur aan de ruimte. Evenals een zelfgemaakte tekening met wielrenners erop. De arts wint aan sympathie door deze persoonlijke toetsen. Een man die de bergen beklimt op zijn fiets en s ’avonds in bed Kuifje leest, kan niet veel verkeerd doen bij mij.
Stroomstootjes
Ik word aan een vervelend onderzoek van stroomgeleiding bloot gesteld en het valt me zelf al op dat ik bij het onderbeen de prikkels minder goed lijk waar te nemen. Even later hoor ik de verzamelnaam van wat ik al vreesde. Perifere neuropathie is geen pretje: een neurologische ziekte waarbij de zenuwen buiten de hersenen en het ruggenmerg zijn aangetast. Bij de meeste mensen tast perifere neuropathie vooral de zenuwen in de armen en benen aan.
Ook al voelde ik dit aankomen, ik ben toch in schok. Maar ik mag van mijn man niet mekkeren tot ik meer weet. Er moet inderdaad nog nader onderzocht welke vorm ik heb. Tegen zijn advies lees ik wat op internet. In het ergste geval kan het euvel nog verder omhoog klimmen, waardoor lopen lastig wordt. Een schrikbeeld. Ik heb nu al moeten inleveren aan de duur van deze geliefde bezigheid. Ik besluit mijn research inderdaad maar te staken.
Een medisch uitstapje
Morgen gaan we bellen met het ziekenhuis in Aken waar ik dan voor een paar dagen opgenomen zal worden voor nader onderzoek. Ik heb best zin in een uitje maar dit was niet helemaal wat ik daarbij voor ogen had. Ik kan me namelijk leukere events voorstellen als stroomstoten of ruggenprik. En dat alles zonder bezoek (lees: steun) vanwege de pandemie. Maar hier valt niet aan te ontkomen en dient het goede doel dat een behandeling kan worden afgestemd. Niet dat het heelbaar is, maar symptoombestrijding is al fijn.
Ondertussen laat ik het nieuws bezinken en denk ik aan wat er nog meer speelt. Ik heb er nu zoveel diagnoses, dat ik niet eens meer alle namen ken! De meesten eindigen op ; -Ose of -Pathiën. En ik wil echt niet pathetisch doen hoor maar mag ik misschien toch eventjes mekkeren?
Bij deze!
Och Anne, ik kan me inderdaad ook wel een ander uitje voorstellen…ik wens je sterkte toe tijdens je opname. Maarrr ondanks de ellende, mooie blog! kus voor jou
Hey An, liever een ander verhaal had je verteld hè, dat snap ik!
Lastig dit dan (ook weer) te accepteren 🙁
Ook goed advies van je mannetje het gevoel achter het verstand aan te laten hobbelen. Maar we zijn allemaal anders gebakken: voor een gevoelsmens is die volgorde natuurlijk lastiger..
Hoop dat relativeren toch lukt nu je alle feiten nog niet hebt. Sterkte
Hi Rudolf, leuk dat je reageert. Bij mij is de volgorde inderdaad anders. Eerst even mijn hart luchten en dan het koppie er weer bij. Een nachtje erover slapen werkt ook goed.
Tjonge! Dat is geen mekkeren hoor, dat is gewoon terecht even je ei kwijt! Heel veel succes!
Sterkte!
Bemoedigende groet,
Heel veel sterkte Anne en begrijpelijk dat je even moet mekkeren. Gewoon ruimte geven aan wat er bij je is, t is niet niks wat er weer op je bordje komt! Dikke online knuffel van mij.
Sterkte Anne!
Lieve Marja, Natasja, Rob, Johanneke en Josien, Dank jullie wel voor de meelevende reacties, sterktewensen en de kus! Dat het er gewoon even mag zijn, is fijn!
Ja jij mag mekkeren, heel veel sterkte lieverd.
Dikke knuffffff
Dankjewel Danielle! Knuffel terug.
Dat is slikken Anne, weer een diagnose erbij! Het is heel begrijpelijk dat je je hart wilt luchten en ik denk dat dat ook heel goed is om het te kunnen verwerken. Heel veel sterkte toegewenst en een dikke virtuele knuffel!
Dankjewel Esther. Je zegt het goed: ik moet het even uiten om het een plekje te kunnen geven. En de reacties hier helpen mij vervolgens weer bij het verwerken. Al had ik toen ik de site opzette helemaal niet het doel om nu eens fijn steun voor mezelf te vragen (ik wilde vooral uitdelen) toch ben ik erg blij dat het andersom ook goed werkt.
Hè bah, wat naar allemaal Anne! Ik wens je veel sterkte en kracht toe. Dat je mag voelen en merken, dat God erbij is. Liefs hoor!
Dank je Anja!
Dat is niet leuk Anne. Veel sterkte!
Dankjewel Heleen!
Je mekkert maar hoor Anne, met een glimlach hóe je het schrijft…sterkte!
Thanks Marja. Ben nog steeds met die voeten bezig maar komt goed.
Wat een naar nieuws! Hopelijk verwennen ze je goed de komende dagen, ik zal voor je bidden!
Dank je Lieneke. Ik ben nog niet opgenomen hoor. We krijgen de afdeling niet te pakken. Maandag weer proberen. Dank voor je gebed!
Sterkte Anne en hou vertrouwen.
Dank je Mark!
Ik vind het helemaal geen gemekker, hoor, Anne, en een leuk uitje is anders..
Heel veel sterkte en Zijn nabijheid toe gebeden.
Bid voor je.
Liefs
Dankjewel Rita, ook voor je gebed.
Ach Anne, jou blijft weinig bespaard… en ik sluit me bij veel eerdere reageerders aan: ‘mekkeren’ lucht op! (En ik vind jou ook geenszins mekkeren, trouwens) Wat van je af kunnen schrijven geeft vaak (een ander) perpectief. Ik hoop van harte voor je dat de symptomen bestreden kunnen worden, en alvast heel veel sterkte in Aken! Vanuit Denemarken ook een dikke virtuele knuffel! (vandaag open ik mijn blog weer, ook met een knuffel 😉 )
Dankjewel Anuscka, voor je lieve woorden. Ik kom graag weer bij jouw op bezoek. Ik bedoel, bij je blog 😉