Het ventiel
Hoe langer de maatregelen duren, hoe meer kritiek erop komt. Dat was natuurlijk te verwachten. Niet alleen onze vrijheid wordt ingeperkt, ook de bron van inkomsten van velen werd afgesneden. Thuisblijven is het motto. De nadelen worden langzaamaan duidelijk.
Gezinnen en families staan onder hoge druk. Thuisonderwijs en thuiswerk blijken een onmogelijke combinatie. Alleenstaande ouders in een bovenwoning missen de mogelijkheid om naar de speeltuin te kunnen met hun actieve kroost. Mensen met een onstabiele partner lijden onder huiselijk geweld. En daar bedoel ik ook emotionele mishandeling mee. Het is ronduit zorgelijk. Het duurt nu al zolang. Hoelang kunnen mensen deze druk aan?
Opgesloten
Mijn man en ik mogen niet klagen. Er rennen hier geen overactieve kleuters noch pubers rond. We hebben alleen een hoogbejaarde kat. Daarnaast beschikken we over genoeg ruimte om elkaar te kunnen ontwijken, mocht dit nodig zijn. Als wij ons al opgesloten voelen of van sociale contacten ontstoken. Hoe moet dit wel niet voor hen zijn, die het minder hebben getroffen?
Mijn man heeft zijn werk waarin hij zich kan verliezen. Ook aan het huis moet van alles gebeuren want we beleven een stroom van dingen die kapot gaan. Helaas kan ik hem daarbij niet helpen. Alleen de tuin biedt enige samenwerkingskansen maar dat moet ik weer zo doseren. Tot gesprekken komt het nauwelijks. Voor mij een grond van spanningsopbouw. Ik tracht met mijn kat een gesprek te voeren maar het niveau van de conservatie valt wat tegen. Het beestje is een schat maar veel meer als ‘ik wil naar buiten’ en ‘ik heb honger’ komt er niet uit.
Welkome onderbreking
Daarom ben ik blij met de uitnodiging van mijn Duitse vriendin. Of ik zin heb om met haar en haar dochter wafels te eten in de tuin. Daarna kunnen we gaan wandelen. Maar mag dit wel? Vaag is tot me door gedrongen dat je elkaar niet bezoeken mag. Daarom komt ook onze huishoudelijke hulp niet. Ik laat de vraag niet bezinken en ga gewoon. Achteraf dringt pas tot me door dat dit een illegaal bezoek is geweest. Het mocht niet!
Voel ik me nu schuldig? In het geheel niet. Ik ben blij dat zowel mijn vriendin er niet zo moeilijk over deed om toch af te spreken. Ik heb genoten van het contact met haar en haar dochter. Het was een welkome onderbreking in mijn isolement. En we hebben ons verstand gebruikt en afstand gehouden.
Na endlich! Eindelijk!
Voor de situatie thuis komt ook eindelijk het verlossende bericht dat we naar onze caravan mogen. De niet erg flexibele campingeigenaar heeft via diverse bronnen vernomen dat vaste gasten het recht hebben om hun huisje te gebruiken. Eén van die bronnen is het door ons geprinte bericht van de plaatselijke gemeente. We kregen de vorige keer geen kans het te laten zien en hebben het per post laten bezorgen.
Na een paar relaxdagen daar, heb ik een mooie vergelijking gevonden voor de caravan en omgeving. Wanneer de druk te hoog wordt hebben apparaten een veiligheidsventiel. Daar komt de uitdrukking ‘stoom afblazen’ waarschijnlijk vandaan. En wat het ventiel is voor apparaten is de Rursee voor ons huwelijk. Het werd tijd dat we daar heen konden…
Vakantie
Nu alle reizen niet mogelijk zijn, weten we ons extra gezegend want wij kunnen nog uitwijken. We kunnen altijd nog hierheen wanneer ons thuis de druk te hoog wordt of we simpelweg behoefte hebben aan een ander uitzicht. Het is daar zo mooi. Ik laat u een paar beelden zien, in de hoop dat u zelf tenminste een tuin heeft of een park in de buurt. Want eigenlijk is niemand gemaakt om alleen maar binnen te zitten. Daarom gaat mijn hart echt uit naar de ouderen, die niet anders kunnen en mogen momenteel. Zo sneu met dat mooie weer!
En wat fungeert voor u als ventiel in deze bizarre periode?
Met het lezen realiseer ik mij hoe alles anders is en wordt ervaren door iedereen; afhankelijk van persoonlijke omstandigheden.
Waar ik merk dat de stilte en niet weg mogen voor velen een issue begint te worden, geniet ik van de rust die me nu ten deel valt na een zeer intensief jaar.
Geen verplichtingen, geen verwachtingen, niets moet meer.
Zouden de dingen waarmee ik tijdelijk moest stoppen door omstandigheden me anders weer opslokken, nu is er gewoon stilte, ruimte en rust.
(al mis ik de wekelijkse bezoekjes naar mijn moeder, maar ja, dat is een geheel ander verhaal)
Dank voor je heerlijke manier van schrijven, Anne!
Zinnen als ‘We hebben alleen een hoogbejaarde kat’en ‘Ik tracht met mijn kat een gesprek te voeren maar het niveau van de conservatie valt wat tegen. Het beestje is een schat maar veel meer als ‘ik wil naar buiten’ en ‘ik heb honger’ komt er niet uit’ toveren een glimlach op mijn gezicht en brengen ontspanning, waarschijnlijk omdat het zo herkenbaar is.
(ook wij hebben een hoogbejaarde kat )
Al met al maakt je schrijven dat ik me opnieuw een zeer gezegend mens voel en bid voor al die anderen in nood.
Liefs en zegen,
Rita
Bedankt voor je uitgebreide reactie Rita. Ik kan me voorstellen dat voor jou de rust als een weldaad aanvoelt. Rust die je ook wel nodig hebt om te kunnen verwerken wat er allemaal is gebeurd. En rouwen is hard werken…
Fijn wanneer ik een glimlach op je gezicht kan toveren met dit verhaal.
Liefs en zegenwens ook voor jou!
Mijn verhuizing en wat nu nog geregeld moet worden was en is mijn “ventiel”. Ik heb nog genoeg afleidi g en dagvulling hierdoor, maar mis wel mijn familie, vrienden en dagwandelingen. En vooral de vrijheid om te gaan waar en wanneer ik wil.
Een verhuizing is veel geregel Maria. Fijn dat het als goede afleiding aanvoelt in het gemis aan mensen en wandelingen. Succes met alles!
Mijn ventiell zijn de weinige afspraakjes die ik heb met mijn vriendinnen. Wat ik doe mag wel: anderhalve meter en buiten. Net zo gezellig.
Morgen komt voor het eerst een vriendin naar mij toe. Wel afstand houden. Zin in.
Fijn dat jullie de caravan hebben. Ik vind het zo mooi dat je zo eerlijk bent en ook aangeeft als het niet zo lekker gaat.
Dank voor je reactie Adriana. Fijn dat je met je vriendinnen kan wandelen. Ik heb nu een paar contacten via de kerk en de vriendin, die ik hier noem. Zij is momenteel voor 4 weken in een revalidatietraject en kan ik haar dus niet meer bezoeken. Dat is wel jammer. Gelukkig is de camping wel weer open en daar schrijf ik graag over 🙂
Geniet van je ventiel! En je man
Dankjewel Natasja.
Wat goed dat je ‘gewoon’ naar die afspraak met je vriendin en haar dochter bent gegaan Anne! Als iedereen nou eens op deze manier zijn of haar gezonde verstand zou gebruiken, zouden de vele (soms erg vérgaande maatregelen) maar half nodig zijn. Ik vind het zeer verontrustend hoezeer ‘onze’ vrijheden ingeperkt worden, met soms exorbitante repercussies als ‘we’ ons er niet aan houden… dus een beetje ‘rebellie’ in de vorm van met verstand doen wat je hart je ingeeft kan ik alleen maar toejuichen!
Mijn ventiel is over het algemeen het strand – lekker wandelen en uitwaaien. Maar dat heb ik nu niet echt nodig – de situatie is hier amper anders dan anders… en dat maakt dat ik mét jou denk aan al die mensen voor wie deze periode wél een zware bezoeking is.
Dankjewel Anuscka. Ik deel je verontrusting omdat ik ook de kritische geluiden volg.