Hoe ik wil zijn
Zo blij zou ik altijd willen zijn…
en soms al ben..
We hebben allemaal wel een plaatje in ons hoofd van hoe we zouden willen zijn. Zo zou ik graag mijn lichamelijke ongemakken waardig willen dragen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan; er niet over zeuren en positief blijven ondanks de pijn. Natuurlijk lukt dat niet altijd en dat hoeft ook niet. Niemand is perfect en ik denk dat af en toe klagen zelfs zijn nut heeft. Zolang je maar wel een grens trekt.
Hoe ik zou willen zijn zegt iets over mijn waarden. En wat voor mij van waarde is, hoeft dat voor een ander nog niet te zijn. En wil ik een ander overtuigen van de waarde van mijn waarden, dan is het zaak ernaar te handelen. Anders ben ik niet geloofwaardig, om bij het woord te blijven. Omdat ik alleen de verantwoording draag voor mijn eigen gedrag, heb ik besloten eens op te schrijven wat mijn waarden zijn.
Zwaartepunten
Ik kwam tot een lijst, die ik -deels- met u wil delen omdat we allemaal zo onze waarden hebben en nastreven in ons leven. Misschien kunnen we elkaar stimuleren in een stukje geestelijke groei, door het hier te delen. Ook het delen van struikelblokken of gemaakte fouten kan fijn zijn. Van fouten kan je immers leren.
Ik deel met u waarin ik wil groeien en ook een paar dingen die me al redelijk afgaan. Of ik de dingen die me minder goed afgaan allemaal onder de knie krijg -in dit leven- is natuurlijk de vraag en die laat ik graag open. Zoals iedereen ben ook ik een werk in wording. Ik weet niet of alles uit het lijstje een waarde is of eerder een verlangen. Misschien klinkt het hier en daar haast te verheven. Maar elk uur dat ik in mijn waarde kan blijven staan, is er één.
Zo zou ik willen zijn (en als ik al zo ben, dan wil ik zo blijven)
In rood wat daarbij een extra uitdaging kan vormen
- Ik wil kalm zijn en vastberaden
- Ik wil bij mezelf blijven in plaats van meegesleurd in de emotie van de ander
- Ik wil vanuit liefde reageren, ook al word ik gekrenkt
- Ik wil mij door vertrouwen laten leiden in plaats van door angst
- Ik wil tot rust kunnen komen bij God
- Ik mag huilen als iets pijn doet
- Ik mag vallen, zolang ik maar weer opsta.
- Ik wil mijn zwakheid aankijken en toegeven wanneer ik fout zat
- Ik wil een ander steunen, ook al heb ik het zelf moeilijk
- Ik wil om hulp kunnen vragen want een mens is niet gemaakt om alles alleen te dragen
Eerlijk gezegd zijn het rustig en kalm blijven in lastige situaties de grootste uitdaging voor mij. Ik ben in bepaalde omstandigheden snel gestrest. Van daaruit kan ik dan fel reageren. Dat is deels aanleg en komt mede door dingen die ik in het verleden heb meegemaakt. Ook ben ik gevoelig voor de negatieve buien van derden. Dus daarin heb ik echt oefening nodig om het probleem daar te laten waar het ligt: bij de ander.
Leerschool
Hoe ga ik aan bovenstaande zaken werken? Ik hou me maar vast aan het idee dat het inzien van je zwakte de eerste stap is naar verbetering. Ik mag ook blij zijn met de dingen die ik al heb geleerd. Zij geven goede moed in het verlangen naar meer. Het leven zelf is de grote leerschool en de mensen om ons heen kunnen ofwel ondersteuner, ofwel uitdager zijn in onze groei. Natuurlijk kunnen de rollen afwisselen. Iemand die je steunt, kan het je ook soms lastig maken.
Hoewel ik niet zo’n fan van zelfhulpboeken ben, zijn er wel degelijk goede voorbeelden te vinden. Ook diepe romans kunnen inspireren. Voor mij is de Bijbel natuurlijk belangrijk omdat de levenslessen van Jezus erin staan. Hij is de grote inspirator en leraar als het gaat om hoe ik graag wil zijn. Zonder Zijn hulp ga ik -vrees ik- niet ver ga komen met mijn mooie doelen. En Hij weet als geen ander waarom dit juist nu zo belangrijk voor mij is.
En waar wilt u aan werken bij uzelf en wat is daarbij uw inspiratiebron?
Ik las ooit een lijst van een politieke partij die een herhaling was van veel ‘willen’. Wij willen zus en wij willen zo. Dat vond ik irritant. Ik hoop dat mijn lijst niet die werking op u als lezer heeft.
Die uitwerking heeft jou lijstje op mij zeker niet !
Het is een uitrekken naar, een willen zijn als… voor mij een herkenbaar lijstje en een ding springt er voor mij absoluut uit: Ik wil mij door vertrouwen laten leiden in plaats van door angst. Dat is een punt waar God met mij al heel lang mee bezig is en het is soms best lastig als we daarin weer een stapje verder gaan. Maar naarmate je verder komt word Zijn rust steeds herkenbaarder, omdat je weet dat het onmogelijk uit jezelf kan zijn gekomen.
Ik vind je zo’n mooi mens Anne, dikke knufffff
Zo is het Danielle. We halen het niet uit onszelf maar uit de Bron van levend water. Dank voor je lieve en open reactie. Knuffel terug XXX
Ook jij bent een mooi mens Danielle
Een poosje terug ontdekte ik een hele lijst met voornemens van Jonathan Edwards, daar heb ik uitgehaald wat me het meest aansprak. Ik zal er een paar noemen:
– Regelmatig mijn overgave aan God vernieuwen
– Laat er altijd iets van zegen zijn in mijn spreken
– Nooit de strijd tegen onrecht opgeven, hoe onsuccesvol het ook is.
– Tot mijn dood toe zo handelen in het besef dat ik niet van mezelf ben, maar van God.
Een iets andere manier van formuleren dan het uwe, maar niet onprettig. Woorden als ‘Altijd’ en ‘Nooit’ vermijd ik eigenlijk liever, maar hierin geeft het iets weer van verlangen.
Ik heb er vorige week nog twee in mijn hoofd opgeslagen, daar ben ik nu eigenlijk meer mee bezig:
– Mij altijd beijveren om de rust (van God) binnen te gaan. (Hebr. 11:4)
– Altijd vasthouden aan de genade (Hebr. 12:28)
Wat mooi Lieneke! Dank voor het delen hier. Ik vind het heel inspirerend wat J. Edwards schrijft.
…”Ook ben ik gevoelig voor de negatieve buien van derden.”…
.
Deze zin springt mij in het oog, valt mij op, voel ik herkenning!
Wat is van jou, wat hoort meer bij die andere medemens?
Het juk van een ander dragen, door het stof gaan voor een andere mens kàn tot destructie leiden, maar kan ook jouw leerproces, jouw groeiproces inhouden. Dáárom, ken jouw grenzen, jouw mogelijkheden en zonder je op tijd af en distantieer jezelf om tot inzichten te komen…
Dank voor je reactie en tip Hans. Jouw herkenning voelt voor mij weer als begrip en dat is fijn. Afstand nemen is soms noodzakelijk. Om de batterij weer te laden en van me af te schrijven wat er speelt.
Wat denk jij goed na over jezelf en de mogelijkheden, Anne. Je weet het ook zo glashelder te verwoorden! Ik voel je liefde, mededogen, waardigheid en verantwoordelijkheidsgevoel.
Je weet ook altijd haarfijn anderen tot nadenken te stemmen.
Ook mij. Hoe sta ik hier zelf in. Daar had ik nog niet echt bij stilgestaan… dus…
Ik ben opgehouden met iets te willen zijn; dat willen bracht mij ten val. Ik viel letterlijk op de grond, op de drempel tussen buiten en binnen, op de drempel van de school waar ik met passie werkte. Ik was op. Viel in een duister gat. Het duurde tien jaar om op te staan. In die tien jaar verkende ik het duister in mezelf, want hoe kon ik uit het paradijs waarin ik me waande, gevallen zijn?Het eerste licht dat ik zag was een ster, waarop ik astrologie ging studeren. Dat was nog lekker ver weg. Vervolgens keek ik naar mijn handen, zag de lijnen en ging handleeskunde studeren, dat was al een stuk dichterbij! Daarna ging ik naar buiten, ontdekte wilde planten en ging kruidenkunst studeren, vervolgens weer naar binnen, waren de dromen aan de beurt. Die ging ik tekenen. Dat leidde tot het doen van de opleiding Genezend Tekenen. Het werd kleurrijk, het werd licht. Ik voelde dat ik goed genoeg was om te zijn wie ik ben, groeiend van moment tot moment als ik in het moment ben. Dat probeer ik te leven.
Dank voor je openhartigheid Anne. Wat een intens proces beschrijf je hier. Kan het zijn dat ik destijds het begin van jouw val heb meegekregen? Ik herinner me namelijk dat je niet lekker in je vel zat toen ik bij jou in de klas zat. Dat moet dan rond 1978 of ’79 zijn geweest. Het tekenen dat ik via facebook meekrijg vind ik prachtig. Ik kan me voorstellen dat dat heilzaam werkt omdat je er veel in kwijt kan. Ook de liefde voor de planten hebben we gemeen.
Wat betreft het ‘willen’ verwijs ik graag naar de reactie van Cas. Deze Bijbeltekst sterkt mij. Ik hoef het niet uit mezelf te halen. Ik heb een paar dingen altijd al willen leren; zoals bij mezelf blijven en rustig blijven in de storm. Nu is de noodzaak daarvoor in korte tijd zo groot geworden, dat ik het maar eens op een rij heb gezet.
Een kleine aanvulling: Het was aan het begin van de zevende klas. Tot dan heb ik altijd met passie erin gestaan, mijn klas lesgeven was het leukste wat ik ooit gedaan had. Toen gebeurde er iets verschrikkelijks dat ik in mijn tweede roman heb verwerkt ~ ik ging naar school, deed de voordeur van het gebouw open en viel, ik kon niet meer overeind komen, iemand anders tilde me op en dat was het begin van een transformatieperiode van heb ik jou daar.
Dan moet ik toch jouw tweede roman eens lezen Anne. Welk jaar was het begin van de zevende klas? Ik ben op een gegeven moment van school veranderd. Misschien weet je dat nog. Dat was kort voordat het middelbaar onderwijs zou beginnen. Tjonge, dat je letterlijk viel. Dan moet het heel zwaar zijn geweest.
Mijn benen hebben het een paar keer begeven in mijn leven. Een keer door een virus en de tweede keer toen mijn grote liefde mij kort voor de trouwdag verliet. Anders was ik in 2000 al getrouwd.
Mooi, open, eerlijk, kwetsbaar, reflecterend…. Dikke knuffel, Heleen
Dikke knuffel terug Heleen! Fijne Pasen wens ik jullie.
Ik moet bij jouw schrijven denken aan de apostel Paulus.
Rom. 7:15 Want ik weet niet wat ik doe; want hetgeen ik wil, dat doe ik niet, maar hetgeen ik haat, dat doe ik.
Vers 16, Indien ik nu doe hetgeen ik niet wil, zo stem ik toe, dat de wet goed is.
17, Zo doe ik het dan niet meer, maar de zonde, die in mij woont.
18, Want ik weet, dat in mij, dat is in mijn vlees, niets goeds woont; het willen heb ik wel, maar het goede te volbrengen vind ik niet;
19, want het goede, dat ik wil, dat doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik.
23, maar ik zie een andere wet in mijn leden, die strijd voert tegen de wet van mijn gemoed, en mij gevangen neemt onder de wet van zonde, die in mijn leden is.
24, Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen van het lichaam dezes doods?
25, Ik dank God door Jezus Christus, onzen Heer. (7–26) Zo dien ik zelf nu met het gemoed de wet van God, maar met het vlees de wet van zonde.
Paulus had net als wij allemaal, een strijd te voeren. Die strijd bracht hem op de knieën.
Ook ik schiet op veel punten enorm tekort. Mijn tekorten breng ik nu naar God. Door Zijn geest ontdek ik waar ik de fout inga. Het wonder is dat God mij helpt met mijn fouten.
Zoals jij zegt Anne, “ik wil uit liefde reageren ook al wordt ik gekrenkt.” Ik heb gemerkt dat mensen die het dichtst bij mij staan, mij het meeste pijn doen. Ook mijn pijn heb ik bij God gebracht. Dit valt echt niet mee, omdat mijn denken mij steeds weer terug wil brengen naar het punt van “kruisiging” Maar God leert mij ermee om te gaan. Ik merk dat ik vorderingen maak.
“Ik doe niets liever dan niets”, is erg van toepassing op mij.
Fijn dat je dit even aanhaalt, Cas. Streven blijft een streven en daarmee hebben we het te doen, immers we bereiken alleen dát wanneer het Gode behaagt.
“Maakt de wegen des Heren recht”, vind ik treffend ook.
Bedankt voor de mooie aanvulling Hans. Ik wens je gezegende Paasdagen.
Dank je, Anne! Fijne Paasdagen ook voor jou/jullie!
.
“En waar wilt u aan werken bij uzelf en wat is daarbij uw inspiratiebron?”….
Verbeter de wereld en begin bij jezelf!…. Pas dan kom je tot klare antwoorden. Antwoorden die alleen een goed verstaander als antwoord opmerkt, genoegdoening hieruit ervaart en dankbaar hiervoor kan zijn. Antwoorden ook die moeilijk te verteren zijn en door eigen geloofwaardigheid bestaansrecht hebben. Een aanname, tevens waarachtig! Een proces van jaren…. Geloof is een hoogstpersoonlijk iets dat aan ontwikkeling onderhevig is en daarbij is het Woord een troostrijke leidraad.
.
Dit wilde ik jou nog op dit late uur meegeven, Anne! 😉
Dankjewel Hans! Weer een overpeinzing waard, deze reactie.
Dank voor de toepasselijke Bijbeltekst en persoonlijke noot Cas. Precies dit Bijbelgedeelte gaat steeds door mijn hoofd de laatste tijd. Mooi hoe jij jouw ervaring hier met ons deelt. Ik ervaar ook dat God mij tegemoet komt en helderheid geeft in wat een meer passende reactie zou zijn. Ik ben dankbaar voor elk moment dat het me lukt in de (Zijn) liefde te blijven. Dit weekend gedenken we Hem die alles aan het kruis heeft gedragen en die ons steunt in al onze nood. Dat stemt tot dankbaarheid. Fijne Pasen Cas. Een lieve groet aan Ien.
Heee Anne, ik wil vooral groeien in de vrucht van de Geest. Van al die kenmerken zou ik meer willen hebben. Ik stel mezelf geen doelen, maar ik geloof, dat de Heilige Geest de dingen aan wijst waaraan ik mag werken. Dat zie ik in de praktijk ook. In de Bijbel staat, dat als we in Hem blijven, we vanzelf vrucht zullen dragen, veel vrucht zelfs. Ik zit er eigenlijk heel relaxt in. Het gaat vanzelf, al ga je natuurlijk wel aan de slag als de Geest je op iets wijst. Maar dan helpt Hij ook, Hij geeft altijd kracht voor wat Hij van je vraagt.
Bedankt voor je reactie Anja. Ik denk dat veel van mijn verlangen wel te scharen valt onder de ‘vruchten van de Geest’. Kostbaar dat Hij die vruchten in ons zó weet te voeden, dat ze tot wasdom kunnen komen. Mits wij Hem de ruimte geven in ons leven. Mijn blog gaat meer over verlangen tot groei en bewustwording waar nog eventuele zwakten zitten dan over doelen. In je werk kan je een doel hebben maar voor je persoonlijke ontwikkeling vind ik het niet zo’n passend woord.
Fijne Paasdagen lieve Anja!
Mooi, hoe eerlijk je naar jezelf kijkt. ‘Bewustwording is het begin van de verandering’ hoorde ik vaak tijdens de cursus ‘Contextueel Pastoraat’. Wat ikzelf graag wil leren is om niet cynisch te reageren vanuit pijn of afwijzing.
Bedankt voor je eerlijke reactie Heleen. Fijn!