Stiltebehandeling

Wie iemand na een kleinigheid

plots gaat ignoreren

heeft op het sociale vlak

nog heel wat bij te leren

 

je zet met die behandeling

de ander aan de kant

en wat hij  of zij dan voelt

is niet meer interessant

 

hou open toch de lijnen

al doet het soms wat pijn

het is echt te verkiezen

dit diep verbonden zijn

 

de ander heeft een waarde

hij is toch jouw kornuit

en vriendschap heeft geen stekker

die trek je er niet uit

(stop contact)

, 22 maart 2020. 18 reacties op Stiltebehandeling. Category: poëzie van Anne.

About Anne Stekhoven

Sommigen kennen mij als Faith, blogster op Funky Fish.

18 reacties

  1. Elya schreef:

    Heel mooi geschreven Anne!

  2. Hilly Nicolay schreef:

    Meestal zijn het de kleinigheden die zorgen voor heibel.
    We hebben elkaar wel nodig.

    Mooi gedicht An!

  3. Danielle Hoogendijk schreef:

    Mooi.
    er komt alleen een vraag in me op : wat als de ander het laat verwateren omdat je zo veranderd bent dat ze er niet meer mee om kunnen gaan……….(ervaring)
    Tot nu toe heb ik het maar gelaten omdat je het wilt respecteren, maar ik denk nog regelmatig aan die persoon.

    • Anne Stekhoven schreef:

      Goede vraag Danielle. Mijn gedicht gaat over hoe een kleine ergernis tot iets heel groots kan worden door het afsluiten van de communicatielijn. Jouw situatie is een verwatering, die ook heel pijnlijk kan zijn. Zeker wanneer de beschreven verandering voor jezelf nog wel eens heel positief kan zijn. Ik denk dat er vriendschappen zijn voor het leven en vriendschappen voor bepaalde tijd. Dat neemt niet weg dat je de mensen die verdwijnen zeer kunt missen. Ik vind het wel jammer dat het niet uitgesproken is. Dan kan je afscheid nemen en het afsluiten. Die kans is er bij verwatering niet. Tenzij jij het initiatief tot een afscheid zelf neemt. Iets om voor te bidden wellicht? Of is het in dit geval al lang geleden?

  4. Gert Pape schreef:

    Ik weet niet wie of waar jij precies op doelt
    of hoe zoiets nou bij jouw aanvoelt
    maar je zet een ieder en mij wel aan ’t denken

    Als iemand een poosje niet reageert
    betekent dat volgens mij toch niet
    dat hij jouw dan volkomen ignoreert.

    ‘k Vraag me af, word ik nu aangesproken
    dat heeft mij tot deze reactie ontloken
    en dat van die stekker voelt dan ook niet lekker.

    Je bedoelt dit, denk ik, niet persoonlijk
    maar zo heel gewoon in ’t algemeen;
    daarmee zet je mij en die ander
    toch lekker komisch mooi op het verkeerde been.

    Er is soms wel eens een tijd
    dan ben ik het gewoon even kwijt
    en ben van al dat sociaal gedoe
    wel meer dan een klein beetje moe.

    Je ziet het nu, ik reageer,
    gelukkig ik ben er weer.

    • Anne Stekhoven schreef:

      Geweldig gedicht Gert, dank! Ik doel op mensen die dichtbij elkaar staan. Dus niet contacten waarvan je gewoon een tijdje niets hoort 🙂 Kan ook jammer zijn natuurlijk maar is toch anders.

      • Hans schreef:

        Aha, duidelijk nu.
        Ik voelde me niet aangesproken hoor Anne!
        Een pijnlijke zaak die aandacht behoeft, indien het inderdaad zo speelt.
        Tip: Een klein gebaar doet soms wonderen. Maar dat weet je al wel.

        • Hans schreef:

          Gedichten komen uit jezelf, veelal geïnspireerd door opmerkzaamheden. De gedichten op MIJN blog noem ik daarom “therapeutische gedichten”, ontstaan uit een noodzaak tot ‘ventileren’. Het werkt voortreffelijk! 😉

        • Anne Stekhoven schreef:

          Zeker Hans. Ik ben wel van de kleine gebaren 🙂 En wat de therapeutische werking betreft heb je ook helemaal gelijk!

  5. Mooi Anne, hou open toch die lijnen, eigenlijk zoals we de lijn naar God ook altijd open moeten houden!

  6. Anuscka schreef:

    Was jij op bezoek hier gisteren? 😉 Ik voel me – terecht – aangesproken door jouw prachtige gedicht. Een absurd klein voorval zorgde er hier gisteren voor dat ik de stekker uit de communicatie trok. Dat laat ik niet weer gebeuren. Ik print je gedicht uit en hang het ergens op waar ik het vaak zie.
    PS: inmiddels is de stekker al weer in het contact hoor! Dank je hiervoor

  7. Heleen schreef:

    Echt heel mooi dit gedicht Anne! Pijnlijk, want ik herken het. Tegelijkertijd zal ik mezelf ook schuldig maken hieraan soms, dat ik mensen negeer na een kleinigheid.

    Oh, en ik heb nog iets geleerd van je gedicht, ik moest het woord ‘ignoreren’ even opzoeken 😉

    • Anne Stekhoven schreef:

      Wat eerlijk Heleen, dankjewel! Ik kan het niet goed; ignoreren. Wil het snel weer goed hebben. Ik blijf ook niet lang boos. Soms wel lang verdrietig. Zeker wanneer het niet uitgepraat kan worden.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *