plots gaat ignoreren
heeft op het sociale vlak
nog heel wat bij te leren
je zet met die behandeling
de ander aan de kant
en wat hij of zij dan voelt
is niet meer interessant
hou open toch de lijnen
al doet het soms wat pijn
het is echt te verkiezen
dit diep verbonden zijn
de ander heeft een waarde
hij is toch jouw kornuit
en vriendschap heeft geen stekker
die trek je er niet uit
(stop contact)
Heel mooi geschreven Anne!
Dank je Elya!
Meestal zijn het de kleinigheden die zorgen voor heibel.
We hebben elkaar wel nodig.
Mooi gedicht An!
Ja, helaas. Zeker in deze tijd… Dank voor je reactie Hilly.
Mooi.
er komt alleen een vraag in me op : wat als de ander het laat verwateren omdat je zo veranderd bent dat ze er niet meer mee om kunnen gaan……….(ervaring)
Tot nu toe heb ik het maar gelaten omdat je het wilt respecteren, maar ik denk nog regelmatig aan die persoon.
Goede vraag Danielle. Mijn gedicht gaat over hoe een kleine ergernis tot iets heel groots kan worden door het afsluiten van de communicatielijn. Jouw situatie is een verwatering, die ook heel pijnlijk kan zijn. Zeker wanneer de beschreven verandering voor jezelf nog wel eens heel positief kan zijn. Ik denk dat er vriendschappen zijn voor het leven en vriendschappen voor bepaalde tijd. Dat neemt niet weg dat je de mensen die verdwijnen zeer kunt missen. Ik vind het wel jammer dat het niet uitgesproken is. Dan kan je afscheid nemen en het afsluiten. Die kans is er bij verwatering niet. Tenzij jij het initiatief tot een afscheid zelf neemt. Iets om voor te bidden wellicht? Of is het in dit geval al lang geleden?
Snapte ik
Ik weet niet wie of waar jij precies op doelt
of hoe zoiets nou bij jouw aanvoelt
maar je zet een ieder en mij wel aan ’t denken
Als iemand een poosje niet reageert
betekent dat volgens mij toch niet
dat hij jouw dan volkomen ignoreert.
‘k Vraag me af, word ik nu aangesproken
dat heeft mij tot deze reactie ontloken
en dat van die stekker voelt dan ook niet lekker.
Je bedoelt dit, denk ik, niet persoonlijk
maar zo heel gewoon in ’t algemeen;
daarmee zet je mij en die ander
toch lekker komisch mooi op het verkeerde been.
Er is soms wel eens een tijd
dan ben ik het gewoon even kwijt
en ben van al dat sociaal gedoe
wel meer dan een klein beetje moe.
Je ziet het nu, ik reageer,
gelukkig ik ben er weer.
Geweldig gedicht Gert, dank! Ik doel op mensen die dichtbij elkaar staan. Dus niet contacten waarvan je gewoon een tijdje niets hoort 🙂 Kan ook jammer zijn natuurlijk maar is toch anders.
Aha, duidelijk nu.
Ik voelde me niet aangesproken hoor Anne!
Een pijnlijke zaak die aandacht behoeft, indien het inderdaad zo speelt.
Tip: Een klein gebaar doet soms wonderen. Maar dat weet je al wel.
Gedichten komen uit jezelf, veelal geïnspireerd door opmerkzaamheden. De gedichten op MIJN blog noem ik daarom “therapeutische gedichten”, ontstaan uit een noodzaak tot ‘ventileren’. Het werkt voortreffelijk! 😉
Zeker Hans. Ik ben wel van de kleine gebaren 🙂 En wat de therapeutische werking betreft heb je ook helemaal gelijk!
Mooi Anne, hou open toch die lijnen, eigenlijk zoals we de lijn naar God ook altijd open moeten houden!
Zeker Marja! Bedankt voor je reactie.
Was jij op bezoek hier gisteren? 😉 Ik voel me – terecht – aangesproken door jouw prachtige gedicht. Een absurd klein voorval zorgde er hier gisteren voor dat ik de stekker uit de communicatie trok. Dat laat ik niet weer gebeuren. Ik print je gedicht uit en hang het ergens op waar ik het vaak zie.
PS: inmiddels is de stekker al weer in het contact hoor! Dank je hiervoor
Echt Anuscka?? Ik moet lachen maar ben heel blij dat jij je snel hebt hervat 🙂
Echt heel mooi dit gedicht Anne! Pijnlijk, want ik herken het. Tegelijkertijd zal ik mezelf ook schuldig maken hieraan soms, dat ik mensen negeer na een kleinigheid.
Oh, en ik heb nog iets geleerd van je gedicht, ik moest het woord ‘ignoreren’ even opzoeken 😉
Wat eerlijk Heleen, dankjewel! Ik kan het niet goed; ignoreren. Wil het snel weer goed hebben. Ik blijf ook niet lang boos. Soms wel lang verdrietig. Zeker wanneer het niet uitgepraat kan worden.