Liefde als drijfveer
Mijn blog staat niet bekend om zijn schrijfsels over de actualiteit. Maar nu er zoveel nare berichten ons overspoelen wil ik heel graag een bijdrage leveren op een positieve manier. Niet het zoveelste verhaal over het virus an sich. Nee, ik wil graag een blog schrijven die u als lezer wat moed geeft. Of een glimlach op uw gezicht brengt. Waarom ik dat belangrijk vind, vertel ik zo.
Ik weet dat ik niet de enige ben die het vertrouwen mist ik in de discussie en dat terwijl er ook veel mensen met milde symptomen zijn en de helft van de besmette mensen inmiddels genezen is. Valt het u ook op, dat je daar niets over hoort? Je hoort alleen de vreselijke verhalen. Daar zit een gedachte achter. En dan bedoel ik niet puur informatievoorziening, wat op zich goed is. Ik bedoel de gedachte dat mensen zich eerder aan de maatregelen zullen houden wanneer ze bang zijn. Wat jammer dat dat bij velen nog nodig is ook! Wat een negatieve drijfveer.
Keerzijde
De keerzijde moge duidelijk zijn. Ook mensen die deze extra angst als motivatie niet nodig hebben worden bang, op een wijze die niet gezond is. Noem het gerust in paniek. De stress die zij ervaren is een aanslag op hun immuunsysteem. Een systeem dat zij juist zo hard nodig hebben in hun afweer tegen precies dat waar zij bang voor zijn geworden.
Inmiddels zijn er zoveel mensen bang dat sommigen zelfs geen grappen met betrekking tot deze crisis meer verdragen. En dan heb ik het niet over mensen die al ziek zijn. Dat die niets te lachen hebben begrijp ik best. Ik heb het over mensen die nog gezond rondlopen. Maar door hun paniek kunnen ze niet meer om gerelateerde grappen lachen. Daarmee gaat een stuk verlichting voor hen verloren. Want lachen brengt ontspanning en vermindert de opgebouwde stress. De lach als profylactisch middel. Die gedachte gaat misschien wat ver.
Maar de stress reducerende eigenschap lijkt me al positief genoeg en daarom blijf ik lachen om grapjes zoals die tekening van Fokke en Sukke die spijt hebben dat ze zoveel toiletpapier hebben gekocht in plaats van eten want zonder eten hoef je ook niet zo vaak naar de wc… Of dat filmpje van een hand die een kluis opent en er een rol wc papier uithaalt, als was het een schat.
Fijne acties
Daarnaast geniet ik van alle acties van lieve mensen in deze tijd. Mensen die boodschappen halen voor ouderen of kinderen die tekeningen maken voor ouderen, die nu geen bezoek mogen ontvangen. Ook het filmpje over mensen in Italie die samen zingen, ieder dag om 18:00 uur vanaf het eigen balkon, raakte mij. Troost en saamhorigheid spreekt hieruit.
Wat ik hiermee zeggen wil is dit: is het niet veel positiever en constructiever wanneer we dingen uit liefde tot onze naaste doen dan uit angst om onszelf?
Op mijn facebookpagina deel ik geen coronaberichten. Bewust niet. Er wordt genoeg aandacht aan besteed en er zijn goede sites die ons informeren. Ik wil niet meedoen met de uitbreiding van paniek. Wel wil ik bijdragen aan de groei van moed. Wat mij moed geeft, weet u als lezer wel. Ik haal veel kracht uit mijn geloof. Daarom deel ik hierbij graag een link naar een positieve actie van vandaag. Misschien bent u al op hoogte. Anders bij deze…https://portal.eo.nl/samengeloven/nationaal-gebed
De kerken mogen dan gesloten zijn, we kunnen nog steeds bidden. De organisatoren beschrijven hun doel zo: Gebed helpt om ongerustheid aan God over te geven, om anderen te zegenen en om God te vragen Zijn bedoelingen te laten zien in moeilijke omstandigheden.
Bidt u mee vandaag? En zo nee, omdat u niet gelovig bent. Waar vindt u steun in, in deze periode? Ik lees het graag.
Nog voor ik iets hoorde over corona, las ik in mijn bijbel psalm 91. Wat een bemoediging staat daarin zeg. Ik pakte mijn bijbel opnieuw en las die bewuste psalm opnieuw. Ik kan hem letterlijk blijven lezen. Elke keer dat ik hem opnieuw las, werd ik meer en meer bemoedigd.
Was die psalm dan voor mij? Nee die psalm werd geschreven door David, en is bestemd voor Israël. Maar nu las ik hem en ik werd erdoor bemoedigd.
Ik heb, mede door het lezen, totaal geen angst voor het virus.
Misschien spreekt mijn schrijven ongelovigen aan. Lieve mensen, God is echt en Hij staat aan uw zijde. Hij heeft u lief en laat u niet los. Je kunt Hem echt vertrouwen.
God zegen ieder angstig hart
Bedankt voor deze waardevolle en bemoedigende aanvulling Cas. Psalm 91 heeft mij in een periode van slapeloosheid zeer bemoedigd. Tevens wil ik je ook hier feliciteren met je verjaardag vandaag. Er komt nog een kaartje van ons aan. Zijn zegen voor jou en Ien.
Heel lief. Kaartje ontvangen, mooi op tijd. Bedankt Anne ook Norbert. Geweldige mensen zijn jullie
Ik ben ook vrij van angst en laat me dat zeker niet opleggen. het is een vreemde toestand. Mooie blog hoor, nuchter bekeken. Ik schreef er vandaag ook ‘anders’ over 🙂
Dank je Marja. Leuk dat je reageert. Ik ga zeker ook weer bij jou lezen.
Amen en dank lieve Anne!
Graag gedaan lieve Heleen. Persoonlijk vind ik het het meest jammer dat ik nu niet naar je toe kan komen. Maar wat in het vat zit…
Ik lees je blog precies op het juiste moment, Anne. Ik bid als ongelovige mee omdat ik geloof dat bidden gefocuste positieve energie is. En die kun je altijd inzetten. ❤️
Super dat je mee bidt Monique!
Dank je wel Anne voor deze blog die net als vaker weer op een goed moment komt voor mij.
Wat een mooi initiatief dit nationeel gebed!
Fijn Maria, dat het op het juiste moment komt. Ja heel mooi initiatief.
Dankje Anne voor je mooie blog! Xx
En jij bedankt voor je reactie hier Albertine. XXX
Mooi Anne! Ik ben ook erg van de bemoediging. Juist met onze woorden kunnen en mogen we nu zoveel goed doen! Face to face is altijd fijner, maar wat er nu allemaal gebeurt, dat is toch geweldig. Zoveel lifestreams, bemoedigende teksten, liederen en noem maar op!
Dank je Anja. Ja, ik ervaar dat soort berichten als erg bemoedigend. Leuk dat je zo opschiet met je boek rond dit thema.
Ik laat me er niet gek door maken, ik zie het als een test, in wie stellen we nu eigenlijk onze zekerheid, in God of de wereld.
Dat is een goede vraag Danielle.
…”Wat ik hiermee zeggen wil is dit: is het niet veel positiever en constructiever wanneer we dingen uit liefde tot onze naaste doen dan uit angst om onszelf?”…
.
Dit is een heel mooi en juist geformuleerde regel! Dank Anne! Erg diepgaand.
Dankjewel Hans. Ik was aan het zoeken hoe ik kon samenvatten waar ik heen wilde en toen kwam die zin er zo uit rollen. Ik was er blij mee want makkelijk vind ik dit soort thema’s niet.
Goed gezegd Anne, aan negativiteit en stress hebben we niets.
We kunnen corona net zo goed zien als een uitdaging het beste in ons zelf naar boven te halen en dat zie ik tot mijn ontroering ook gebeuren: saamhorigheid, eendracht, iets doen voor elkaar, oog voor het onooglijke dichtbij en als bonus schonere lucht, schoner water, meer stilte
Dank je Anne. Inderdaad; een uitdaging. Ik geniet van jouw positieve posts op facebook. Oog voor schoonheid en voor de kleine mooie dingen, waar we anders licht aan voorbij gaan. Het biedt zo’n troost.
De regel in je blog die Hans aanhaalt, kwam ook mijn hart binnen en raakte. Mooi! Een fijn blog in zijn geheel, zoals altijd. Ik ben niet gelovig, ik bid niet, en waar ik (hier) God lees, lees ik voor mezelf meestal ‘de natuur’. Ik put nu rust, wijsheid, inzicht, energie en troost uit de natuur. De lente gaat gewoon door. Dát bemoedigt mij 🙂
Dank je Anuscka. Er werd mij gisteren een tekst gestuurd met de titel: De lente wist het niet… Het gaat precies over wat je hier schrijft. Ken je hem al? Hij is wat lang om hem hier te posten maar via Google laat hij zich vast vinden.
De tekst ken ik ja (heb hem ook in een eigen blog verwerkt) Mooie tekst!
Ik was in eerste instantie totaal niet bang, maar nu zelfs de verzorgingstehuizen dicht gaan begin ik het wel spannend te vinden, aangezien ik zelf onder een risicogroep val. Maar ik verstop me niet direct binnen. En tegelijkertijd vind ik het wel heel mooi hoe saamhorig nederland plots lijkt te worden.
Ik begrijp dat je dan toch schrikt Ilona. Maar alleen binnen is inderdaad niet gezond. Ik geloof toch erg in frisse lucht happen en dat dat goed is. Zorg maar goed voor jezelf!
Zondag 1 van de catechismus is een grote troost. We bidden elke avond voor alle mensen. We nemen de regels in acht, we zijn niet in paniek maar wel voorzichtig. Mijn opa en oma overleden 10 dagen na elkaar aan de Spaanse griep. Ze lieten een zoontje van 5 en een dochtertje van 2 achter, mijn moeder. Dit heeft veel littekens nagelaten in het leven van mijn moeder en ook in ons leven. Ik neem deze griep wel heel serieus. We relativeren wel hoor, en genieten van alle mooie dingen die we om ons heen zien. We blijven wel positief en gaan veel fietsen en wandelen om conditie te houden voor als we wel aan de beurt komen.
Het is ook meer dan een griep Coby dus je bezorgdheid is terecht. Een heftig verhaal van je grootouders met de Spaans griep. Die heeft inderdaad vele levens geëist. Mijn oma overleefde de Spaanse griep maar werd er in 1 nacht grijs door. Ze was toen nog jong.
Heel verstandig hoe jullie de conditie op peil proberen te houden. Ik heb net weer een stoombad genomen. Ben een beetje verkouden en dus extra voorzichtig. Stoom met tea-tree olie. Baat het niet, schaadt het niet.
Ik ben mijn evenwicht nog een beetje aan het zoeken. Vastheid heb ik in God omdat ik Hem ken en dagelijks met Hem omga. Maar de situatie is zo anders. Thuiswerkende “mannen” en dochter die toch maar steeds weer naar de supermarkt gaat om te werken. Overuren draait. Het is onrustig en raar.
Daarom ga ik door met mijn bezoekjes aan het bos. Rust
Ja, het is raar hè Aritha. Gelukkig dat je wandelen kan. Dat is zo rustgevend en ik vind de foto’s die je erover post prachtig. Dan geniet ik mee.
Hoi Anne, ik ben wat laat met reageren omdat ik ziek was. Wel leuk om nu veel blogs achter elkaar te lezen van iedereen.
Misschien heb ik ook wel corona (gehad), ik weet het niet, omdat ik geen test heb. Maar wat je schrijft klopt, niet iedereen overlijdt eraan natuurlijk of wordt heel erg ziek. Ik heb de grappen ook nodig hoor. Sowieso hou ik van cartoons, altijd al. En de grappen van Fokke&Sukke over het toiletpapier vond ik ook leuk.
Fijn dat je weer aan het opknappen bent Heleen. leuk toch zo’n blogmarathon 🙂