Dokter Google
Vraag het dokter Google
‘Je moet wel je mond open doen hoor, als we bij de orthopeed zijn’ doordringend kijk ik manlief aan. Hij weet dat ik als een berg tegen de afspraak opzie. Daarom gaat hij ook mee. Dat is niet alleen ter emotionele ondersteuning, wat lief is natuurlijk. Maar ook de taal is een hindernis. Als het om medische termen gaat, kan ik het Duits niet goed volgen. Artsen hebben altijd haast en praten net zo snel, als ze onduidelijk schrijven.
Daarbij kan ik in ziekenhuizen verdwalen doordat ik dichtsla. Noem het een trauma, dat ik heb overgehouden aan alle onaangename bezoeken in het verleden. Ik verander van intelligente vrouw naar kip zonder kop. Alsof ik nog nooit een ziekenhuis van binnen heb gezien en geen mond meer heb om iets te vragen. Ik kan de weg niet meer vinden en ga in de verkeerde wachtkamer zitten, dat soort dingen.
Rots in de branding
Manlief is dan een zwijgzame rots in de branding. Ik hoor pas achteraf wat hij ervan denkt en dat is niet altijd hulprijk gebleken. Vandaar dat ik wil dat hij deze keer zijn mond open doet. Dat hij mij aanvult of zijn idee naar voren brengt. Hij is nota bene een collega, of zie ik dat verkeerd?
Als het om de orthopeed gaat, zie ik dat inderdaad verkeerd. Ik heb al snel spijt dat ik hem een nieuwe kans heb gegeven. Wanneer manlief een bevinding vertelt zegt de arts: ‘Als u het zelf zo goed weet, hebt u geen orthopeed nodig’. Vorige keer noemde hij een medische studie die we online ontdekten ‘dokter Google’ wat ik respectloos vond want Norbert kijkt altijd kritisch naar de bron.
Naast arrogant vind ik het een arts die niet meegaat met zijn tijd. Patiënten zijn mondiger dan vroeger en zoeken zelf dingen op en uit. Daar moet je mee om kunnen gaan en de voordelen benutten. Deze peed vraagt er zelf om want hij doet niet veel moeite. Een röntgenfoto is snel gemaakt. Intussen kan hij snel een andere patiënt spreken en rent hij bij onze terugkomst nog steeds tussen twee spreekkamers heen en terug. Norbert noemt het; het Aldi-principe.
Medische molen gespot
Hij luistert niet naar ons en doet een onderzoekje gericht op zijn eigen gedachtegang: blokkade vanuit de rug. Daarbij zouden slechts twee tenen doof moeten aanvoelen en niet allemaal zoals nu het geval is. Maar nee, ik moet eerst naar een neuroloog vanwege die mogelijke blokkade, voordat wij verder praten. Ik herken een medische molen direct. De molen van omwegen zonder resultaat. Natuurlijk is het goed dingen uit te sluiten maar a. dit gaat duren en b. wij denken aan iets anders.
Het blijft een vraag…
Manlief en ik menen namelijk dat het probleem in Voet zelf zit. De röntgenfoto bevestigt dat ik inderdaad op mijn botjes loop. Die zijn dwars door het steunweefsel gezakt, dat we de bal van de voet noemen. Wij vermoeden en beknelde zenuw tussen de botjes maar zenuwen zie je niet goed op röntgenbeeld. Onverrichterzake gaan we naar huis waar ik aan het bellen sla met alle neurologen in de omgeving. Pas eind april is er een plekje voor mij. En dan nog weer terug naar de orthopeed, half mei.
Oefenen
U begrijpt dat dit niet in ons straatje past. En daarom stuurt Norbert een mail naar een voetkliniek in de buurt van onze caravan terwijl ik me oriënteer op iemand die steunzolen maakt. Tot die tijd plak ik zelf een zacht stukje op de bestaande zool. En zowaar, dat helpt. Evenals de oefeningen voor de zogenaamde spreidvoet, die ik probeer ook al heb ik weinig controle over de tenen. Daarnaast masseer ik elke dag beide voeten. Al na een week kan ik vrede sluiten met Voet. Hij voelt meer ontspannen en doet iets minder zeer. De oefeningen en massagekneepjes vond ik online. Kortom; dankjewel dokter Google!
Hoi Anne,
Wanneer jij je voeten eens heerlijk laat masseren in afwachting van de afspraak eind april? Een voetreflexmassage alleen al is een verademing voor je voeten!
.
Succes met de wirwar van doorverwijzingen.
Dank voor de tip en succeswens Hans. Heerlijk hoor een voetmassage. Mijn fysiotherapeute heeft ook gemasseerd. Maar dat gaat ten koste van de tijd voor mijn nek/rug en daarvoor loop ik bij haar. Leuke zinspeling: bij iemand lopen veronderstelt het kunnen lopen. Goddank gaat ook dat beter met de knutsel op mijn zool. Fijn dat er zoiets als dubbelzijdig plakband bestaat 🙂 Ik heb een soort bedje voor het botje gefabriceerd. Een nieuw kussentje hoop ik enigszins terug te kweken door de oefeningen want het weefsel is toch deels spieren hè. Het is wel een soort wordt – vervolgd verhaal hier met Voet in de hoofdrol.
Sterkte met je voeten meis.
Dankjewel Danielle. Het gaat gelukkig iets beter. Hele wandelingen heb ik nog niet gemaakt. Maar een kleintje zit er wel in volgens mij. Ik wacht tot het es droog wordt…
Wat roept dit verhaal veel emoties op! Frustratie-herkenning ten top. En hoe groter het ziekenhuis, hoe groter de frustratie, is mijn ervaring.
Helaas gaan ze de twee kleine ziekenhuizen rond Arnhem sluiten. Die waren niet lucratief genoeg… En Aldi-Rijnstate blijft over en wordt nog drukker.
Je eigen gevoel, en (helaas) ook dokter Google, geven je een beter advies dan een specialist. Dat is eigenlijk te gek voor woorden! Maar wel goed om te weten, Anne. Zorg goed voor je voet, en de rest.
Dank je Monique. Het spijt me dat dit verhaal frustraties oproept… Maar ik wist wel dat ik niet de enige ben met dit soort verhalen, helaas. Gaat ziekenhuis Velp dicht? Nee, toch! Wel jammer dat juist kleinere klinieken sluiten 🙁 de meer persoonlijke zorg verdwijnt.
Wat schrijf je toch met humor en vaart over een akelige pijn en de weg naar hulp. Ik hou van jouw manier van omgaan met problemen en pijn, je houding daarin, je relativering en doorzetten. Voeten dragen je en hebben alles in zich. Het is een lange weg om te ontdekken hoe je ze kunt helpen.
Misschien heb ik een piepkleine tip die je wellicht ook al op google gevonden hebt, maar die Kees kreeg van een heel oude dame die balletdanseres was en ermee moest stoppen vanwege haar pijnlijke voeten, als ik haar naam vind, geef ik die nog door – zij is vanaf het moment dat ze niet meer kon dansen op blote voeten gaan lopen, hooguit teenslippertjes omdat haar innerlijk haar zei dat haar lichaam zich zou aanpassen aan de steunzool die ze moest nemen. Zij was toen nog jong, maar heeft haar voeten zo gesterkt en genezen. Dat was Kees teveel, daarbij zag hij zich niet op blote voeten voor de collegezaal. Toen gaf ze een tip waar je misschien iets aan kunt hebben: tennisbal onder de voet en de bal rollen met je voet. Het lijkt niks, maar doet veel.
Mijn moeder ging met haar voeten naar een podoloog, wat voldoende hielp om met mij 10.000 kilometer te lopen, verspreid over tien jaar hoor.
Dan mijn eigen ervaring: ik heb eigenaardige voeten en struikelde heel erg vaak. Soms keihard op stations als ik even te hard liep om de trein te halen.
Op advies van mijn antroposofisch arts kreeg ik heileurythmie. En dat heeft wonderbaarlijk geholpen.
De drie oefeningen die voor mij heel belangrijk waren om de voeten goed neer te zetten en hen te voelen: achteruit lopen – dan loop je heel anders. Met de ogen dicht voorwaarts lopen (blinden hebben de mooiste loop zei hij) en tot slot voorwaarts lopen met de blik gefocust op iets recht voor je.
Jij hebt een totaal ander probleem met je voeten – maar soms triggert de ervaring van een ander iets in jezelf – zoals deze herinneringen naar boven ploppen door jouw weg naar nieuwe mogelijkheden voor je voeten.
Alle goeds X
Wat een fijne tips Anne, dankjewel! Ik doe de schoen nu ook veel meer uit. Zonder slippers is te hard maar met gaat, mits niet te lang. Het wordt een lange weg en helemaal terugwinnen…weet ik niet. Ik heb een bindweefselstoornis. En vandaar dat ik op vele plekken in mijn lichaam klachten heb want dat spul zit overal. Maar ik geloof toch wel in een goed zorgen voor dus ga ik zo door.
Jeetje Anne, wat een verhaal nu weer… het maakt me zo triest dat dit gebeurt. Dat artsen niet luisteren naar degene die ’t het beste weet: jij zelf. Je beschrijft je ervaring inderdaad met humor, maar wrang is de werkelijkheid. Precies om deze reden proberen wij de Aldi-gezondheidszorg te mijden en met ons eigen gezonde verstand alternatieve oplossingen te zoeken. Zoals jouw eigen ‘knutsels’ dankzij dokter Google. Daarmee haal je nog niet meteen de oorzaak weg, maar wel meteen een boel gevolg en dat is (op de korte termijn) óók wat waard! Ga zo door met op jouw manier je voeten (en jezelf) verwennen!
Dank voor je meelevende reactie Anuscka. Lief!
O, Anne, ik wilde dat ik bij jou een paar (reserve-)onderdelen kon vervangen.
Net zoals “Wall-E” doet bij zichzelf…
Sterkte, en geniet maar van het vroege voorjaar!
Dat is een lieve gedachte Margriet. Het lijkt mij heel handig wanneer dat mogelijk zou zijn. Gewoon een paar gloednieuwe voeten vastschroeven en gaan! Walle-E vind ik zo’n leuke film.
Sterkte en slim dat je iemand meeneemt in zo’n situatie. Kan vaak al heel helpend zijn, helemaal als diegene ook nog eens makkelijker met de taal omgaat.
Toffe illustraties heb je trouwens!
Dankjewel Ilona! Leuk dat je hier kwam lezen en ook nog reageert. Heb je zelf ook een site? Dan kom ik een keer bij jou kijken.
Ik ben een beetje laat met reageren. Hopelijk heb je je steunzolen inmiddels.
Ik heb steunzolen sinds een jaar of 5 en ben er erg blij mee.
Dankzij Corona heb ik nog geen nieuwe zolen. Maar ik red me nog steeds met mijn knutsel op de oude.
Ik had jaren van die metalen platen als steunzolen. Die wilde ik echt niet meer. Uiteindelijk belandde ik door rugpijn weer bij een orthopedist. Ik kreeg steunzolen van kurk aangemeten. Toegegeven, ze moeten wat vaker vervangen worden. Van pijnklachten ben ik echter af en ik loop op wolkjes.
Kurk, dat klinkt goed. Fijn dat het jou zo goed heeft geholpen Isabel. Bedankt voor je reactie.