Thuiskomst
Een gedicht van mijn vader ter herinnering aan zijn trouwdag met mijn moeder op 7 maart. Hij schreef het na haar overlijden in 2005, 43 jaar huwelijk gedenkend. Ik plaats het nu in herinnering aan hen beiden. De foto van de foto toont een toekomstvisioen want ik ben ook in beeld.
Mijn liefste toch, waar zijde ge,
waar blijfde ge,
waar hangt ge thans weer uit?
Ik wacht op U, ik zucht om U,
Gij was mijn lieve bruid.
De zon komt op en zijgt weer neer,
de maan komt op en telkens weer
denk ik: waar toeft zij toch: op reis?
Is zij gestrand in niemandsland,
of heeft zij thans haar peis?
D’onwetendheid te ener zij
en doodse stilt’ aan d’andre.,
zij woelen d’onrust op in mij.
Dat wil maar niet verand’ren.
De tijd marcheert aan mij voorbij
als een colonne rij na rij.
De holle dreun passeert aan mij.
Dan keert de stilte terug in mij.
De krekels tjirpen in het veld
omdat voor hen hetzelfde geldt:
‘Waar zit Gij toch mijn zoete lief,
mijn steelse bruid, mijn hartedief?’ *
Ik vind de titel ook zo mooi. Beiden zijn immers nu Thuis, bij de Vader.
Wat een bijzondere herinnering, kostbaar.
Sterkte meis.
Dankjewel voor je lieve reactie Danielle.
Ik voel als het ware het verdriet van je vader. Bij het lezen moest ik echt even slikken Anne.
Dat snap ik Cas. Ik had hetzelfde toen ik het voorlas aan Norbert. Ik zocht iets passends voor hun trouwdag en kwam deze tegen. Ik heb een map vol gedichten van pa en ken ze niet allemaal of ben weer wat vergeten. Ik probeer op de voor hen belangrijke data wat te plaatsen hier. Dat wil zeggen; geboorte- en sterfdag en de trouwdag dus. Of soms iets bij het seizoen want pa schreef graag over de natuur. Hij vond het heel leuk dat ik ook ben gaan dichten. Ik probeer het de laatste tijd wat te oefenen, zoals je hebt gemerkt.
Ontroerend hoe je vader je moeder miste en dat verwoordde in dit gedicht.
Ja, mooi hè Monique. Het ontroerde mij ook weer.
Vader’s gemis van je ma vond troost door zijn geloof.
Inderdaad Hans. Er zijn meerdere gedichten in pa’s rubriek die daarvan getuigen. Hij vond het leuk dat ik ze hier een plekje gaf en op jacht ging naar een passend plaatje. Deze keer was het niet zo moeilijk.
Mooi en kostbaar!
Dank je Yvonne. Vind ik ook!
Wat ontroerend… en ook de foto met jou erbij in beeld. Wat fijn dat je deze gedichten nog hebt. En alhoewel ik uiterlijk gelijkenis zie met je moeder, heb jij het dichten zeker van hem geërfd! ♥️
Dank je Anuscka. Ik lijk uiterlijk ook erg op mijn vader. Hij is hier echter niet zo duidelijk in beeld.