Als de rust weer keert
Als de rust is weergekeerd
gaat de deur open
het licht schijnt naar binnen
een glimlach piept door de kier
wij zwijgen
stil
Als de rust is weergekeerd
halen we diep adem
begraven we opgelucht
onze messcherpe woorden
onder het tapijt
onze rug buigt weer
verlegen
Als de rust is weergekeerd
de orde van de dag
haar aandacht eist
nemen we ons voor
dit nooit meer
in de wetenschap
dat plannen falen
het weerbericht niet deugt
wij opnieuw zullen
uitbarsten
in tirades
van niet onszelf
of juist teveel
tot de rust weer keert
Gesprekje. Ik en Norbert. Ik: vind je dat ik er nog bij moet zetten dat we echt niet zoveel ruzie hebben? Norbert: ach welnee. Zet het er gewoon zo op. Mooie afbeelding heb je erbij trouwens 🙂
Mooie reactie, en volgens mij ook een mooi stel als ik je schrijfsels zo volg.
Of we een mooi stel zijn, weet ik niet Danielle. Maar we werken eraan 🙂
en dat vind ik juist mooi, een stel wat echt moeite doet om samen te werken.
Lief en eerlijk, mooi gedicht. Waar ruzie is, is passie! Waar wrijving is, is warmte!
xKristine
Haha, zo is het Kristine! Dat heb je fraai geformuleerd.
Prachtig, open, intens en ontwapenend!!!! Dankjewel Anne!
Dankjewel Heleen!
Wat een mooi gedicht Anne en wat leuk je gesprekje met Norbert.
Dankjewel Maria.
Wat heb je dat prachtig verwoord Anne! Het hoort erbij, in (nieuwe) relaties: elkaars grenzen verkennen, ook emotioneel. Wat Kristine ook al opmerkte: passie kan zich op zoveel manieren uiten in een relatie, en ruzie is er één van 😉 Als je het daarna maar weer ‘goed’ maakt, EN: als je maar nooit boos het huis verlaat…
Zo is het Anuscka. En ook niet boos gaan slapen want dat is slecht voor de nachtrust 😉