Door goede machten omgeven
Een tijdje geleden vertelde ik *dat ik had besloten in om in een paar contacten vooral ruimte te bieden door te luisteren. Mijn motieven waren niet zo nobel van aard, als wellicht leek. Het kwam ook omdat ik nog niet de luxe heb om uit contacten te kunnen kiezen hier. En waar geen keuze is, moet je het doen met wat je hebt. Dat hoeft niet altijd erg te zijn. Ik geloof dat waar er even wat minder keuze is, het waarderen voor ‘wat is’ geoefend kan worden.
Daarbij zijn de twee mensen die ik bedoel best lief en komt het mindere vermogen tot luisteren niet voort uit egotripperij of een negatieve instelling. Dan zou het me heel wat zwaarder vallen. Nee, één van de dames gaat door een moeilijke tijd. Zij heeft al kort na onze ontmoeting haar hart bij mij uitgestort. En ik merk dat er langzaamaan echt wel wat ruimte voor mij is gekomen. Alleen is zij nog niet door haar moeilijke periode heen. En daarom gaat het meer over haar.
Iets betekenen
Omdat ze mij niet claimt en me waardeert, valt het me niet te zwaar. Integendeel; na een omschakelen dat er minder ruimte voor mij is als ik hoopte, ben ik inmiddels dankbaar dat ik iets kan betekenen. Tenslotte heb ik hier geen baan waarin ik me bijzonder nuttig voel. En iedereen heeft denk ik wel de behoefte iets bij te dragen aan de samenleving of een individu in het bijzonder. Daarbij is het vertrouwen dat iemand in je stelt bijzonder. Want hoe lang kent zij mij nu?
De vriendin in kwestie is een gelovige vrouw en dat geeft een extra dimensie aan het contact. Hoewel onze gesprekken een hoog psychologisch gehalte hebben, is er ook ruimte voor het geestelijk aspect en het in het bijzonder de overtuiging van een persoonlijk God. Al na ons eerste bezoek stelde ik dan ook voor om na afloop van ons gesprek te bidden. Ik heb het al eens eerder geschreven. Voor iemand te mogen bidden is een kostbaar geschenk. Want je betrekt dan God in het probleem.
Putten uit de bron
Voor de niet gelovige lezer is dit wellicht wat lastig te volgen. En ik weet ook niet of ik het kan uitleggen. Maar wanneer mijn vriendin het alleen met mijn begrip of raadslagen zou moeten doen, zou dat voor mij toch als ‘onaf’ voelen. Daarom geef ik haar graag iets extra’s mee; een zegen. Verder vraag ik om wijsheid en kracht. Zo put ik namens haar uit de Bron en reik haar het glas versterking aan. Dorst heeft ze. Ze wilde dat ik voor haar bad. Soms zit ze zelf om woorden verlegen. De moeilijke situatie speelt immers al een tijd.
Hoewel ik regelmatig lees hoe sterk wij mensen zijn, voel ik me gezegend met een Bron buiten mezelf. Onze eigen bron is niet onuitputtelijk. Wij kunnen uitgeput raken. Heel letterlijk door een overspannenheid of oververmoeidheid. Ook erg depressieve mensen hebben geen toegang meer tot eigen bronnen. Daarom is het op zijn zachts gezegd wel handig die bron buiten onszelf. En wat eerbiediger: God wil het zo omdat Hij onze Vader is. En onze Moeder, evengoed. De Bijbel benoemt ook moederlijke eigenschappen van God. Hij is alles in Al en wil graag betrokken zijn bij ons leven. In die zin vind ik mezelf niet religieus maar wel relatiegezind.
Afsluiting
Tot slot plaatst het gebed de dingen in het juiste perspectief. Ik ben niet de hulpverlener, alleen een luisteraar. Mijn vriendin moet zelf stappen zetten, gesterkt door de Vader. Ik stuur haar niet alleen weer terug naar haar situatie. We geloven immers beide wat in een bekend Duits lied al decennia lang wordt gezongen. De titel van de blog slaat op dat kerstlied, dat werd geschreven door de theoloog en verzetsstrijder Dietrich Bonhoeffer. Hieronder strofe 1.
| 1. | Von guten Mächten treu und still umgeben, behütet und getröstet wunderbar, so will ich diese Tage mit euch leben und mit euch gehen in ein neues Jahr. |
Door goede machten trouw en stil omgeven, behoed, getroost, zo wonderlijk en klaar, zo wil ik graag met u, mijn liefsten, leven, en met u ingaan in het nieuwe jaar. |
Van dat nieuwe jaar kan je natuurlijk ook de nieuwe dag maken. Mijn wens is dat ook u -als lezer- zich omgeven mag weten door goede machten. En ik hoop dat u voor iemand kan bidden of voor u laat bidden want het is een kostbaar geschenk. Om te geven en te ontvangen.
*
https://annderverhaal.nl/2019/12/17/ruimte-voor-de-ander/
Dank je wel Anne voor je mooie bericht. Mooi dat jij jezelf kan schenken aan de ander, in deze je vriendin. Ik moest ineens denken aan, “het is beter te geven dan te ontvangen” Mooi om jezelf zo weg te kunnen geven. Daar kan je alleen maar rijker van worden
Zo zie ik het ook Cas. Vandaag heb ik lang met een vriendin in Nederland gebeld. Dat was een fijne uitwisseling.
De titel van dit artikel luidt:”Door goede machten omgeven.”
Wat is goed?
Oké, je schrijft een aanneemlijke en eerlijke uiteenzetting. Men zegt wel:”Eerlijk duurt het langst.” Ja, je stelt je erg kwetsbaar op.
Wat is de drijfveer om dit te publiceren?
Vergeet niet dat vooringenomenheid gecompliceerde situaties kàn teweegbrengen!
Het is maar een mij persoonlijke kijk vanuit MIJN point-of-view. Sorry voor de interruptie! Tis goed bedoeld….. Be careful, Anne.
Bedankt voor je eerlijke reactie Hans. Je hebt helemaal gelijk wat betreft het persoonlijk gekleurde van het stukje. Als het om mijn geloofsbeleving gaat, hou ik het liever bij mezelf. Ik kan niet voor een ander spreken. Nadat genoemde vriendin weg was kwamen er diverse gedachten over de waarde van gebed bij mij op. Daar werd ik blij van. En de fijne dingen wil ik graag delen. Wie er wat mee kan, prima. En de rest: een volgend verhaal past wellicht beter.
De titel heb ik van het lied. Dus ja, wat bedoelde Bonhoeffer met goede machten? Hij was een overtuigd christen, dus ik neem toch aan dat hij aan hetzelfde dacht als wat ik ermee wil zeggen. Misschien denk ik nu te simpel…
… Je denkt niet te simpel! … En je mag van mij schrijven wat jou goed lijkt; waar anderen ook blij van worden. Soms denk je thuis in een veilige omgeving te zitten bij het schrijven van jouw stuk. Je kent dat wel. Daarom mijn wat bezorgde reactie. 😉
Ik voelde het een beetje als mijn opdracht zo te reageren en niet in het bijzonder jou te corrigeren.
Ik vatte dat van de bezorgdheid Hans. Ik waardeer het stuk zorg, dat daar uit spreekt.
Ik heb jarenlang verhullend over mijn geloof gesproken. Bang om andersdenkenden af te schrikken of was het valse schaamte? Nee, ik was een beetje bang voor mensen. Dat was het. Wanneer je heel lang eruit hebt gelegen gebeurt dan vanzelf. Nog steeds wil ik niet voor eigen parochie preken en alleen met gelijkgezinden optrekken. Deze site is mijn schatkist en ik wens voor ieder iets dat past. Maar om dit stuk van mij ruimte te geven, heb ik de rubriek ‘geloof&spiritualiteit’ bewust op mijn site. Het is immers een rode draad door mijn leven.
Fijn, we zitten op eenzelfde golflengte. 🙂
Ja, je kiest bewust ervoor om een balletje op te gooien, en mensen bewuster te maken. Dat doe ik ook (hoop ik), maar dan op een eigen manier. Één woord mogen ze van mij uit het Woord schrappen:”uitzinnig”.
Ik lees je graag, Anne!
Bedankt Hans 🙂 Mooi hoe jij je eigen weg hierin vindt. Tot denken aanzetten zonder het in te vullen voor de ander. Het blijft een zoektocht maar wel een boeiende.
Wat mooi.
Ik merk de laatste tijd inderdaad meer en meer dat Hij juist de enige bron wil zijn waaruit we putten, soms best wel lastig maar ook heel kostbaar als je het met vallen en opstaan leert. Juist als je uit Hem put kan je meer als je zelf ooit had gedacht te kunnen.
Ja, mooi is dat Danielle. Dank voor reactie en aanvulling.
Fijn dat er op deze manier een extra dimensie aan jullie contact is gekomen. Ik vind dit heel bijzonder, en mooi als het ‘wederkerig’ kan worden. Zelf ben ik niet christelijk, maar geloof wel dat er een bron is waar we allemaal uit kunnen putten. Zoals jij bidt voor een ander (en ik weet, dankzij mijn schoonouders die diep gelovig waren, hoeveel kracht dit zowel ontvanger als ook gever kan geven! Een kostbaar geschenk inderdaad!) zo heb ik andere ‘rituelen’. Maar je hoeft het niet uit te leggen, en ik kan je ook goed volgen hoor! 😉
Fijn Anuscka. Rituelen dragen bij aan belangrijke gebeurtenissen. En belangrijke gebeurtenissen kunnen door een ritueel worden gedragen. Ik kom zelf uit de protestantse hoek. Nu ben ik evangelisch. We hebben wel rituelen maar soms te weinig naar mijn zin. Gelukkig kan je met wat fantasie ook zelf rituelen bedenken. Zo heb ik op de sterfdag van mijn moeder eens een lied aan haar graf gezongen. Geen bestaand gebruik maar het deed me goed.