Had ik maar geluisterd
naar wat mijn lijf mij zei
haar taal niet zachtzinnig
toch hield ik me doof
en liet me leiden door verlangen
dat tot lijden werd
had ik maar geluisterd
de spanning is een taal
onuitgesproken aanwezig
verkrampten mijn spieren
een boodschap
aan mijn hart
als was het morse
had ik maar geluisterd
de code ontcijferd
dan was was ik gebleven
ik ben gegaan
omdat liefde
soms niet genoeg is
of niet echt is
had ik maar helpt me niet
ik mag
mezelf vergeven
een nieuwe weg vinden
al moet ik lang zoeken
plots zal hij daar zijn
en ik zal weer mezelf zijn
zoals mijn lijf al zei
Dank je wel voor dit mooie gedicht Anne. Dat kan ik in deze moeiljjke tijd goed gebruiken.
Daar ben ik blij om Maria. Dankjewel voor je reactie.
Wow, dat is zeker herkenbaar. Ik hoor steeds vaker zeggen: je kunt beter spijt hebben van de dingen die je wel hebt gedaan, dan van de dingen die je niet hebt gedaan. Luisteren, of beter luisteren, naar je lijf hoort daar ook bij. Misschien ligt daar ook wel angst onder; angst om iets te moeten missen. Maar als je jezelf voorbijloopt, word je daar ook niet gelukkiger van. Jezelf zijn is nog niet zo makkelijk als het lijkt.
Mooi gedicht, hoor!
Fijn Monique! Dankjewel. Nee, jezelf zijn is iets dat je mag leren.
Dit is goed om over na te denken, trouw zijn aan jezelf, aan je lijf, luisteren naar signalen dat het geeft.
Zeker Danielle. Bedankt!
Matthéüs10:38-39 vind ik hier toepasselijk. (Kom ik toevallig tegen)
Het leven bestaat vaak uit lijden en van daaruit weer leren.
…….maar ja, lief/mild zijn voor jezelf is hier wel van toepassing.
Mooi gedicht, erg herkenbaar èn leerzaam om extra onder de aandacht te brengen.
Ik geloof niet zozeer in een martelaarschap; soms overkomt het je ‘gewoon’.
Zo is dat Hans. Het kruis dragen past inderdaad bij de situatie. Dank voor je reacties.
Gisterenavond een ‘gedicht’ geschreven, ietwat in het verlengde van jouw bovenstaand gedicht….. (mag ik het hier plaatsen?)…..
Het heet “VOORTGANG”
Als de stilte spreekt
Het gesuis in de oren luider wordt
De schellen van de ogen vallen
En het bloed in de aderen jeukt
Zijn de omwegen gemaakt
Vele hindernissen genomen
Is het verstand wakker geschud
Ga niet gebukt onder het gemis
Van die vervlogen wereld
Naar het verlangen van toen
Laat nieuw bewustzijn overkomen
De factoren inpassen gelijk
Een mozaïek transformeren
Tot de formule van ’n origineel spektakelstuk
Oh wat mooi Hans! Dankjewel! Wat fijn dat er een uitwisseling is hier op creatief gebied. Natuurlijk mag je het hier plaatsen. Ben er blij mee.
Mooi Anne!
Dank je Marja!
Inderdaad!
Mooie woordspeling, zo noem ik het altijd….
Dank je Yvonne.
Niet luisteren naar wat je lijf je vertelt kan soms op nare teleurstellingen uitlopen ja. Niet luisteren naar dat onderbuikgevoel. Niet luisteren naar je hart… Maar het is ook een hele kunst om de taal van het lichaam te verstaan. Daarvoor moet je vooral veel van jezelf houden…
Dat is zo Anuscka. Het rare is dat mijn hart Ja zei en mijn lichaam Nee. De boodschap is alleen niet bij het hart beland. Soms komen dit soort inzichten alleen door lijden heen. Het is ook wel lastig met een lijf dat sowieso vaak pijn doet…