Een ja of nee is allebei oké
Ik struikel de laatste tijd over een slogan. Misschien kent u hem wel: Zeg eens wat vaker nee of Een nee is oké, zolang het maar een ja is tegenover jezelf. Ik wist niet dat zoveel mensen moeite hebben met ‘nee’ zeggen maar dit moet wel het geval zijn, aangezien de slogan overal opduikt. Is er sprake van een massaal schuldgevoel, zijn we niet assertief of is men -eindelijk- wakker geschud door de toename van mensen met een burn-out?
Laat ik bij mezelf beginnen. Mijn struikelen over de slogan heeft te maken met een verlangen juist eens vaker ja te zeggen. Ja tegen leuke dingen en ja tegen verantwoording. Mijn moeite met nee zeggen komt uit een andere oorsprong voort, dan de bedenkers van de slogan voor ogen hebben gehad. Zo heb ik net nee moeten zeggen tegen een leuk uitje van de zeilvereniging. Nu de boten nog op het land liggen, gaat de club wandelen. Ik ben dol op wandelen. Maar het gaat inmiddels zo slecht met mijn rechtervoet, dat ik dus geen ja kan zeggen terwijl ik dolgraag mee wil.
Wat heeft prioriteit?
Bovenstaande gaat om fysieke grenzen. Natuurlijk hebben ook gezonde mensen daarmee te maken. En willen ze gezond blijven, dan is het zinvol rekening te houden met de belastbaarheid. Daar vloeit uit voort dat men helder heeft wat belangrijk is en wat niet. Ofwel het kunnen stellen van prioriteit. Er zijn dingen waar je niet onderuit kunt. Je kan niet je werk afzeggen omdat je geen zin hebt. Maar je kan wel ‘nee’ zeggen tegen die vriend die met je uit wil terwijl je de avond ervoor ook al een uitje had. Dit simpele voorbeeld is echter niet voor iedereen zo makkelijk.
En dat komt omdat sommige mensen simpelweg teveel willen; meedoen met allerlei events, verre reizen maken en mee kunnen praten over wat je hebt gedaan in het weekend. En vooral die leuke vrienden niet teleurstellen met een ‘nee’. En dan begrijp ik ineens beter dat een nee-oké is en juist gericht is op de menselijke maat. Want wat is er mis mee om eens niets te doen? Of thuis blijven bij je gezin of bij jezelf. Dan rijst de vraag: hou je het uit met jezelf? Kan je nog alleen zijn? Of verlies je je liever in activiteiten?
Zoveel te doen
Werkdruk…
Helaas hebben we niet bij alles zo’n duidelijke keuze. Ik denk maar even aan de toegenomen werkdruk en het doorgeslagen efficiëntiedenken op de werkvloer. In die zin zie ik de slogan als een tegenbeweging ten gevolge van deze toenemende druk. Daar ben ik dagelijks getuige van bij mijn man. Hij was minder gaan werken maar door zijn ziekte vorig jaar is hij nog steeds bezig met inhalen en werkt hij 7 dagen in de week. Dat vind ik niet oké, om bij het thema te blijven.
Kortom die ja tegen jezelf heeft toch meer kanten dan ik dacht. Zolang er wat te kiezen valt, hou ik graag de tekst uit *Mattheüs in gedachten. Die laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Want aan getwijfel heb je niks en op een halfslachtige ja zit niemand te wachten. In genoemd Bijbelvers staat het zo: Laat uw ja ja zijn en uw nee nee — In die zin is allebei oké. En wanneer je even niet weet wat het wordt, vraag dan bedenktijd, kijk kritisch in je agenda en voel. Is dit iets wat je echt wil? Is dit iets dat je zal opbouwen? Heb je daadwerkelijk tijd?
Ik wens voor mijn lezers, dat er genoeg te kiezen valt en dat u kunt genieten van wat u heeft gekozen.
*Mattheüs 5: 33
Ik heb een afspraak met de orthopeed begin maart. Ik sta op een ja! Ja, onderzoek voet. En ik zeg zelfs ja tegen de ooit zo verfoeide orthopedische schoen…
Best een dingetje, er moet wel een keuze zijn, maar tegenwoordig word er met heel veel argumenten behoorlijk wat door je strot geduwd inderdaad. En als dan aangegeven word dat het best veel is allemaal (wat mijn man deed bij zijn baas) word er gewoon gezegd : ja dat doe je zelf, moet je beter je grenzen aan geven. Gelukkig heb ik een nuchtere man die dat dus ook gelijk maar gedaan heeft en het resultaat is zichtbaar gelukkig.
Ikzelf heb de laatste tijd meer ja gezegd tot mijn eigen verrassing en ik ben er blij mee.
Succes bij de orthopeed, hoop dat ze iets voor je kunnen betekenen en je weer mobieler word met je voet.
Dank je wens mbt de arts Danielle.
Fijn dat je man er zo nuchter mee omging en het vruchten af heeft geworpen. En jij kiest voor open staan, als ik het goed begrijp. Mooi! Ik wens je nog veel plezierige ervaringen toe door je Ja.
Citaat:”En dat komt omdat sommige mensen simpelweg teveel willen; meedoen met allerlei events, verre reizen maken en mee kunnen praten over wat je hebt gedaan in het weekend.”
Hier ‘nee’ tegen kunnen zeggen is nog een hele opgave. Hoeveel gesprekken hierover gaan, deze dikdoenerij, is onvoorstelbaar. Soms een boom erover opzetten kan wel eens aardig zijn, maar mag geen gangbaar en telkenmale terugkerend gespreksonderwerp zijn.
Ik hoop dat het met jouw rechtervoet beter zal gaan, Anne! Sterktewensen!
Dikdoenerij, mooi woord Hans. Ik kan me vinden in je stellingname. Een mens is zoveel meer dan al zijn activiteiten, hoe boeiend ook. Dank voor je meeleven met mijn voet, doet goed!
Blijf goed bij jezelf, ben kritisch in besluiten waardoor ja=ja en nee=nee blijft gelden. Intuïtie is ook zo’n belangrijk iets. Volg dit ook… en je zal zien dat door deze standvastigheid prangende levensvragen door antwoorden als sneeuw voor de zon verdwijnen. Prangende levensvragen kunnen je jaren achtervolgen door telkens de kop op te steken. Plots dient een antwoord zich aan. Prangende levensvragen hoeven geen wereldproblematieken te zijn, nee meer nog kleinere essentiële vraagstukjes….. is MIJN ervaring!
Mooi wat je noemt over de intuïtie Hans. Ik heb overwogen om daar nog ruimte aan te geven in het stuk. Het is niet meer geworden dan het benoemen van gevoel bij vragen en verzoeken. Maar ik geloof dat de intuïtie de ingang kan zijn voor Gods geest. Ik weet niet hoe jij dat ziet. Maar ik zie het als een soort afstemmen op, gevoelig worden voor… Ik geef er maar voorzichtig woorden aan omdat ik het niet goed in woorden weet te vangen. Daarnaast heeft ook het lichaam zelf een taal, spanning kan worden begrepen als een Nee. Soms is dit pas in terugblik helder. Prangende levensvragen vragen soms om afstand voor het antwoord komt. Of noem het rust zodat het antwoord tot je kan komen. Bedankt voor je reactie. Mooi om verder over na te denken en te bespiegelen.
Ja Anne, misschien wel mooi gezegd over dat deel wat intuïtie genoemd mag worden. Intuïtie volgen is soms ook rigoureus ingaan tegen wat de meerderheid vindt. Een eenzaam en minder aanlokkelijk pad om te gaan. De term ‘volharding’ klinkt minder populair, en lijkt meer het ‘gelijk krijgen’ te verwoorden. Toch gaat het om bemiddelen, de middelaar.
Een levens-proces wat gevoed wordt door een unieke visie….welke weer verloren raakt. Immers niets staat vast en bijna alles is subjectief in vergelijking met …! Alles is in beweging hè.
Inderdaad Hans. Bij beweging kan je aan ontwikkeling denken maar ook aan de beweging van eb en vloed. Volharding heeft voor mij niet de bijklank van gelijk krijgen maar eerder van doorzettingsvermogen en innerlijke kracht.
Misschien zeg ik wel te vaak nee. Vroeger kostte nee zeggen me meer moeite dan tegenwoordig. Nu door mijn beperkingen kan het vaak niet anders.
Daarmee groeit ook de eenzaamheid. Daar kan ik gelukkig goed mee omgaan.
Mijn linkervoet doet pijn. Bij jouw is het je rechtervoet. Ik hoop dat je binnenkort weer volop kan bewegen.
Soms denk ik, “kon ik maar vliegen” dan heb je geen last van pijnlijke voeten. (grapje)
Een rups kan zich ontpoppen tot een prachtige vlinder. Zoiets gebeurt straks bij ons ook. Nog even en we worden opgenomen en veranderen we in een miniseconde in een overgankelijk lichaam wat geen pijn meer heeft. Ook geen verdriet meer heeft. Weet je Anne, ik zie uit naar dat moment. Prachtig moet dat zijn.
Ja Cas, het lijf bepaalt steeds meer waar je Ja al dan Nee tegen zegt en dat is niet altijd makkelijk. Goddank voor ons eeuwigheidsperspectief! Ik moet echter nog wel wat langer mee en hoop ook weer beter uit de voeten te kunnen op aarde. Maar vliegen spreekt me inderdaad steeds meer aan of een zeemeerminnenstaart, ook goed 🙂
Hahahahaha
Voet bij stuk houden is hier op zijn plaats. Als het maar goed voelt, de ja of de nee…
Zo ist Marja!
Doet me denken aan het boek van Carianne Ros en Michelle van Dusseldorp: Nee is oké!
Heel veel sterkte met je voet, liefs, Heleen
Dat boek ken ik niet Heleen. Het gedachtegoed verspreidt zich wel goed in ieder geval. Dank voor je sterktewens en gebed.
Om met het laatste te beginnen: wat fijn dat je een afspraak bij de orthopeed hebt. Ik hoop dat deze iets voor je kan betekenen, en dat je, mogelijk met aangemeten schoen, toch weer wat vaker ‘ja!’ kunt zeggen tegen een wandeluitnodiging. En verder heb je ons de ogen weer eens goed geopend voor wat betreft de invalshoek van dingen. Die is voor ieder anders, ja.
Ik schrik ervan zoveel als Norbert moet werken! Dat is niet gezond… kán hij geen nee zeggen?
En mooi hoe je schrijft ‘verlies je je liever in activiteiten’. Want dat is inderdaad wat ik vaak zie gebeuren bij mensen die moeilijk (met zichzelf) alleen kunnen zijn: die verliezen zichzelf inderdaad, door te gaan DOEN in plaats van te ZIJN… en dat is soms zo jammer… je kunt zoveel rijker worden van je eigen gezelschap… 😉
Bedankt voor je hartelijk meeleven Anuscka. Ik kan niet voor Norbert spreken. Simpel gesteld is dit een erfenis van in het verleden teveel Ja. Wat nieuwe opdrachten betreft zegt hij wel steeds vaker Nee. Mooi wat je zegt over de rijkdom van Zijn. Dat leren jullie ook in het gele huis.
weer een mooi bewustzijnsverruimend stuk, Anne ~ zo makkelijk als ik NEE zei toen ik 3 was, was het een hele tijd niet; wat kan het lastig zijn opnieuw, met bewustzijn, te ontwikkelen wat je onbewust al kon.
ik ben nu ‘nietsen’ aan het leren/doen: niet even snel de mail, telefoon, internet, krant, boek, thee zetten en vogels voeren, maar even helemaal niks. dankzij jouw verhaal zie ik ineens dat dat voor mij tegelijk nee en ja is, bijzonder leuk. dankjewel.
je voet wens ik een heel mooie bedding toe, zodat jij weer lekker uit de voeten kunt.
Dankjewel voor je lieve wens voor voet. Een mooie bedding, wat klinkt dat fijn 🙂 Heerlijk jouw leerproces in het nietsen. Je bent ondanks dat toch heel actief en vooral creatief. Zo leuk om daar de beelden van te zien op facebook.
Het is inderdaad met dit soort quotes maar net hoe je het bekijkt. Mooi geschreven.
Dankjewel Geluk!
Goed geschreven. Herkenbaar.
Dank je Aritha.
Mooi blog, Anne! Herkenbaar. Ook ik moet vaak ‘nee’ zeggen, terwijl ik dolgraag wil. Toevallig kreeg ik vandaag twee vragen om iets te doen, waarvan ik de ene enthousiast heb aangenomen en voor de ander heb bedankt. Het voelt prettig dat dat allebei kan en dat ik overtuigd was van beide beslissingen. Jij veel sterkte met je voet, en je man met het inhalen van zijn werk. Lastig!!
Dankjewel Maria. Ja, jij moet ook op je grenzen acht geven. Mooi dat het vandaag gewoon goed voelde.