Openhartig of oester?
wie mag bij jou naar binnen kijken?
Geschreven voor Funky Fish
Afgelopen zaterdag waren mijn man en ik op een bruiloft. Het was de eerste bruiloft waar wij te gast waren, sinds we zelf zijn getrouwd. En omdat dat niet zo lang geleden is, ga je toch een beetje vergelijken. Wat mij natuurlijk het meest opviel was dat de bruid nog door haar vader naar binnen werd geleid. Dat ontroerde me zeer.
Bij de koffie had ik een heel openhartig gesprek met een tante. Zij zei: ‘jij hebt dat vast vaker. Dat mensen zulke persoonlijke dingen vertellen hè?’ ‘Ja’ zei ik met een lach: ‘en daar hoef ik niks voor te doen’. Mijn man zei het in het begin van de verkeringstijd zo: ‘Je draagt je ziel in het gezicht’. Het is het mooiste compliment dat hij mij ooit gemaakt heeft.
Soort zoekt soort
Toch denk ik niet dat het alleen aan mij ligt wanneer iemand zich opent tegenover mij. Volgens mij heeft het meer te maken met dat mensen die zelf ook openhartig zijn, dit bij een ander direct herkennen. Dat het een soort-zoekt-soort aantrekkingskracht is. We pikken als openhartige persoon feilloos een soortgenoot uit een groep en hebben dan een fijn gesprek.
Daarom vond ik het best vreemd dat een kennis uit een vroegere kerk ooit tegen mij zei dat ik ‘gereserveerd’ overkwam. Dat had nog nooit iemand tegen mij gezegd. Maar het klopte wel. In ieder geval tegenover haar. Ik voelde me namelijk niet op mijn gemak bij deze vrouw. Ze was me te zeer aanwezig en had overal zo’n duidelijke mening over klaar. Die bracht ze voor mijn gevoel ook niet altijd even fijntjes. In haar aanwezigheid ging mijn open gezicht op slot. Ik bleef vriendelijk en beleefd maar werd ook wat vormelijk.
Natuurlijke afweer
Ik denk dat dit soort ‘afweer’ meestal goed is. Openheid is prachtig maar het kan ook kwetsbaar maken. Niet iedereen hoeft immers te weten wat er in mij omgaat. Het fijne is wel dat ik -al is het soms onbewust- kan kiezen wanneer ik mijn ziel laat zien en wanneer niet. Het wordt lastig wanneer de keuze niet meer gevoeld wordt en je invloed weg lijkt. Dan stel je je als oester op, terwijl je verlangt naar meer openheid in je leven. Het kan zijn dat dit komt door veelvuldige kwetsuren in je verleden.
Soms moet je je schat afschermen
Ik geloof niet dat dit voor altijd zo hoeft te blijven. Maar soms is er wel professionele hulp nodig om je invloed terug te krijgen. Ook God kan hierin heling brengen wanneer we Hem bij de pijn toelaten. Sowieso kan je bij Hem altijd openhartig zijn. Een veiliger haven bestaat niet.
Leerproces
Zo kan je leren om open te zijn bij mensen die het goed met voor je hebben of je leert je afsluiten wanneer het niet meer goed voelt. Dat laatste is wel lastig en een gebed waard. Want ook mensen die je confronteren met iets pijnlijks kunnen het toch goed met je voorhebben…
Zo kunnen relaties stuk lopen op conflicten, die best uitgepraat hadden kunnen worden als beide partijen toch open hadden durven zijn. Dit bedenkend maakt dat ik vaak kies voor openheid. Het risico gekwetst te worden is dan wellicht groter. Maar de kans om geliefd te zijn eveneens!
Hoe kom jij op anderen over en zie je jezelf ook zo?
Mooi blog! Ik vind openheid één van de belangrijkste dingen, omdat je daarmee ook echt wat van jezelf geeft en dat op die manier vaak, niet altijd, ook ontlokt als reactie. En herkenbaar wat je schrijft over mensen waar je een soort van bewust of onbewust ook bij dichtklapt. Prima, denk ik dan 🙂
Zo is dat Natasja. Leuk dat je het herkent.
Mooi openhartig blog.
Over het algemeen beluister en observeer ik mensen.
Wat ik hoor en zie houd ik voor mij.
Soms maakt dit dat mensen veel aan mij vertellen dan wel laten zien.
Ik houd rekening met anderen en dat wat ik hoorde en/of zag.
Terwijl ik over mij zelf meer gesloten ben.
Eigen boontjes doppen en een ander niet lastig vallen …
Stille groet,
Goed luisteren is een prachtkwaliteit Rob. Maar eens aandacht vragen voor jouw verhaal mag best want jij hebt ook wat te vertellen. Hartelijke groet,
Mooi geschreven weer Anne, herkenbaar ook. Meestal ben ik wel open, maar bij sommige mensen wel een oester. Dit was ik in het verleden bij veel meer mensen, maar wordt al steeds minder. Vind het mooi om te merken dat je er soms zoveel voor terug krijgt als je jezelf open en kwetsbaar opstelt, al zit daar ook een risico aan. Maar die neem ik graag voor lief.
Mooi dat je erin een groei bemerkt en dat het je veel oplevert Johanneke.
“Stille wateren, diepe (af-)gronden” is op mij van toepassing(?). Daarom maar een blog in het leven geroepen opdat anderen wat inzage hebben in wat er bij mij zoal van binnen omgaat. Beetje eng, maar ik vertrouw op ‘het hogere’….. en eerlijk duurt het langst. Heb beslist wèl een blad voor mijn mond.
Mooi dat je je opent in vertrouwen Hans. Ik ben benieuwd naar jouw blog. Dankjewel dat je hier in je reacties ook een beetje laat kennen. Doet me goed.
Wat leuk inderdaad dat jouw blog deze week ook gaat over openhartige gesprekken met mensen. Mensen vertellen dus aan mij heel vaak zomaar heel persoonlijke dingen, maar zelf vertel ik van nature niet zomaar alles aan anderen. Ik heb de laatste jaren wel mogen leren ook mijn kwetsbaarheid te latenzien en ik heb gemerkt dat dat soms bijzonder waardevol kan zijn. Soms moet ik er echt bewust voor kiezen omdat ik weet dat het goed is om te doen. Zo ben ik morgen uitgenodigd bij een vrouwgroep om mijn verhaal te vertellen, een kamer vol onbekenden, dan moet ik wel echt weer even een drempel over…..
Dank voor je openhartige reactie Rodie. Wat een waardevolle lessen leren we in het leven hè en vooral in verbinding met anderen. Ik wens je veel succes bij de vrouwengroep. Die drempel ga jij over hoor, gewis!
Mooi onderwerp weer Anne! zelf ben ik denk ik van nature wat gereserveerd, maar dat ligt ook heel erg aan de omstandigheden. Introvert is misschien een beter woord. Één op één kan ik me makkelijker openstellen – en dat geldt voor zowel luisteren als iets over mijzelf vertellen – maar in grotere groepen klap ik dicht. Dan is de energie van ‘veel mensen’ te overheersend en trek ik mij terug in mezelf. En wat een prachtig compliment heeft je man je inderdaad gegeven! ♥️
Introvert klinkt inderdaad beter dan gereserveerd Anuscka. En eerst eens nadenken voor je wat zegt of aftasten wie je tegenover je hebt, heeft zijn voordelen.
Wat schrijf je toch mooie stukken, Anne, uitnodigend tot zelfreflectie.
Van nature ben ik open, en ik vermoed dat elk kind dat is. Iets schrikt ons af, verwondt ons of remt ons.
Zo had ik mijn kindertijd had ik ‘zwijgplicht’ omdat mijn vader leraar was en communist en dat mocht niet, als het uitkwam zou hij ontslagen worden. Zo kan ieder mens getekend worden en gesloten raken.
In mijn tijd als juf op de vrijschool ontdekte ik dat ik vertellen kon en ging mijn hart vanzelf open bij zoveel open harten. Daar begon het vertrouwen mijn ziel te openen. Wat begon met verhalen van anderen groeide uit tot het vertellen van mijn eigen verhalen. Voorwaarde is wel dat er oren naar zijn.
Ik herken wat je zo mooi benoemt, Anne, openhartigheid komt van twee kanten en geslotenheid eveneens. Ik ben het helemaal met je eens dat het de moeite waard is de warmte en het licht van je hart zachtmoedig te delen met gesloten oesters, geslotenheid komt ergens vandaan en zoals mijn klas mij het vertrouwen gaf me te openen, zo kan ieder mens vanuit zijn eigen hart dat vertrouwen opwekken…
Dank je Anne! Wat mooi om hier te lezen wat het lesgeven jou bracht in verband met je openen. Ik herinner me met plezier aan jouw vertelkunsten. Daarom vind ik het ook zo leuk om je blog te lezen, al reageer ik niet altijd.
Dat heb ik met jou!
Ook zo leuk onszelf in elkaar te herkennen…
Ik reageer ook niet altijd, maar nu dus dubbel
Ja, grappig Anne 🙂
Men ziet mij meestal als stoer, zelfverzekerd, vrolijk, opgeruimd en super sociaal. Niets is minder waar…
Je hebt een stoer laagje Marja. Dat is denk een soort zelfbescherming. Ik heb je gevoelige zijde mogen zien. Daarvoor dank!
Wat een leuke blog en ik herken er veel van. Als openhartig persoon herken je inderdaad soortgenoten snel. Ik heb ook moeten leren dat ik niet bij iedereen open kan zijn. Niet iedereen zit er op te wachten. Als de ander heel gesloten is, begrijpt hij of zij het ook niet altijd. Aan de andere kant heb ik ook de ervaring dat mensen die heel gesloten zijn juist worden aangemoedigd door mijn openheid en dan zelf ook meer open durven zijn.
Mooi Heleen! Ik bedoel dat laatste 🙂
Ik ben een heel open mens, maar raar genoeg is juist die over-openheid ook vaak een manier geweest om mensen juist op afstand te houden.
Inmiddels houd ik ook wat vaker m’n mond ook al ben ik nog lang geen oester.
Mooi blog
Dat is ook een goede Danielle. Zo had ik er nog niet naar gekeken. Dank! Goed dat je hebt leren zwijgen. Is voor mij ook een aandachtspunt in contact. Zeker zo belangrijk!