en pakte de bus
geheel niet bewust
van wat ik vergat
Pas in een café
drong langzaam door
ik bestelde een koffie
maar kreeg geen gehoor
Achter de bar hing een spiegel
oh schrik
toen ik opstond
om te kijken
zag ik nergens mijn ‘ik’
enerzijds aanwezig
anderzijds ook niet
dat andere was mijn lichaam
dat ik achterliet
Simpelweg vergeten
hoe dat nou kon gebeuren?
maar nu het toch een feit was
ging ik er niet om treuren
lekker even zweven
zonder centje pijn
nergens meer aan denken
er alleen maar ‘zijn’
gewichtloos door de straten
(niemand die me ziet)
luisteren naar het praten
van mensen op terrassen
en zonder nat te worden
te dansen door de plassen
dralen tussen de bomen
geen tak was nu te hoog
zat ik naast een meesje
en staarde in zijn oog
Na een uur of twee
ben ik naar huis gegaan
mijn lijf lag nog op de bank
ik trof het roerloos aan
precies als bij vertrek
ik kroop erin
het voelde gek
die plotse zin
in eten
of te kunnen voelen
op mijn huid de zon
en ook de kat was reuzeblij
dat ik weer knuffelen kon.
soms denk ik vol verlangen
aan mijn uitje naar de stad
even zonder lichaam
ja, dat had toch wat.
Een bijzondere ervaring Anne.
Tussen fantasie en werkelijkheid, even leven…
Dank je Hilly!
Een grappig, speels en avontuurlijk gedichtje. Het tovert een glimlach op mijn gezicht. Bedankt.
Fijn Hans, dat was de bedoeling. Ik werd er zelf ook blij van.
Geweldige bewoordingen voor een fantasie verhaal met een diep verlangen erin verborgen (tenminste dat lees ik erin)
Zo gaat dat meestal Heleen 😉
Fantasietjes zijn soms levensecht. Het verlangen mooi verwoord Anne!
Dankjewel Anuscka!
Herkenbaar, die fantasietjes.
Wat leuk, jij ook Aritha.
ik zweefde met je mee ~ lichtvoetig en verrast
mooi Anne
Wat een leuke reactie Anne. Gezellig samen zweven 🙂
Pakkend!
Bedankt Marja!